Çok merak ediyorum, çocuk olduktan sonra ilişkiniz nasıl bir hal alıyor. Mesela bizimki iyice kötüleşti. Çocuk yüzünden minik minik atışmalar varken, bir çığ gibi büyüyüp, birbirimize psikolojik zarar vermeye başladık. Mesela; bizim çocuğumuz ASLA evi kirletemez, ASLA yemek yerken hata yapamaz, çatal bıçağı tutmak, ağzından bişey düşüremez, ASLA gürültü yapamaz, ağlayamaz, bağıramaz, hareketli olamaz, ASLA düzensiz olamaz, ASLA koltuğa yatamaz, şımaramaz vs. Vs.. Çocuklarda şuan büyük 6, küçük 4 yaşında, ikiside erkek.
4 çocuk annesiyim gayet çocuklarımı rahat bırakıyorum. Bırakın ev biraz dağınık kalsın. Kıracak dökecek çocuk bu bu şekilde büyüyecek. Ne olacak sanki hayatta hiç birşey çocuğumdan onemli değil. Bir daha küçülmeyecekler.
Mehri Erkerr çok haklısınız bende sizin gibi düşünüyorum.. Bir daha asla o çocukluğun geri dönüşü olmayacak. Çocuk çocukluğunu yaşamalı. Ben gözlemci ve esneğim. Olması gerekenleri göz göze gelerek tatlı bir dille anlatıyorum. Ama eşim herşeyi alt üst ediyor. Bir anda fevrileşiyor. O yüzden ben çok üzülüyorum.
Jale Gedik Yılmaz hanım, yavaş yavaş esnetmeye çalışın bence. Benim eşimde ilk başta öyleydi yavaş yavaş ortayı bulduk. İnsan mutluluğun ne eşyada nede düzende olmadığını anlıyor zamanla.
Gülşen Güzelşemme hanım çok teşekkür ederim. ---- Çok haklısınız, bende ortayı bulmaya çalışıyorum. Zorlanıyorum bazen. Ben 37, eşim 46 yaşında. 9 yıllık evliyiz. Eşimde çelik gibi inat var, esneklik sıfır. Ona göre, her davranışı, her söylediği kesin doğru. "Çocuğu nasıl eğitirsen öyle olur" felsefesini savunuyor. Köy şartlarında doğmuş büyümüş, 14 yaşına kadar. Kendi çocukluğundaki gibi, yani ona yapıldığı gibi yetiştirmeye çalışıyor çocukları. Yemek konusunda hemen Afrika'daki çocukları örnek veriyor, açlığı susuzluğu öğrensinde ekmeğin kıymetini bilsin istiyor.. Tamam kabul ediyorum bu çok doğru teoride, ama pratikte sorun çıkıyor. Çocuklar anlayamıyor, gözünün önündeki çikolatayı neden yiyemediğini?
degişmezler arkadaşlar... Salın iplerini gitsinler sonra cok pisman olursunuz hayat biter ömüt bitet bunların huyi degismez... Tecrube ile sabit.. Allah kolaylık versin
Çocuk psikolojisinden anlamak gerek. Bu çok önemli benim için. Ben mesela çocuk gelişimi, çocuk psikolojisi ve kişisel gelişim kitapları okumayı tercih ediyorum ve uzman görüşlerini eşime aktarıyorum. Hemen muhalefet oluyor.. Bu ikilemde çocuklar çok etkileniyor... Hemen "bizim zamanımızda psikolojimizi düşünen mi vardı? Yok, ben 5 yaşında inekleri otlatıyordum, yok 14 yaşımda köyden çıktım, iş hayatına atıldım, Rize'den İstanbul a çalışmaya gittim. Ne bulursak onu yedik, paramızın kıymetini bildik, yok ana baba sevgisi görmedikte kötü mü oldu? Bak doğru düzgün, sağlam karakterli insan olduk. Yok beni beğenmiyorsun da niye benimle evlendin? Bırak bu boş işleri, boşuna sosyolog olmuşsun, çocukları benim doğrularıma göre yetiştireceğim.... Vs. Vs. Bir sürü laf işitiyorum... Burda kim haklı sizce ?
Bu arada eşim 17 yaşında Amerika'ya gitmiş ve orda eğitim görmüş birisi. Sadece özüne bağlı. Milliyetçi.. Amerikada 20 sene yaşamış bir işadamı. Dünyada gezmediği yer kalmamış. En çokta Afrika ülkelerinden çok etkilenmiş, Ordaki insanlara çok üzülmüş, Filipinler, Endonezya vs. Onu çok etkilemiş.. O yüzden bizlere bunları aktarıyor.. Çocuklarımızı bilinçlendirmek istiyor. Türkiye dışında dünyada başka ülkeler ve bizlerden başka insanlarda var olduğunu anlatabilmek için uğraşıyor. Ben onun uslubunu, söyleyiş tarzını, çocuklara yaklaşımını eleştiriyor ve çok zamansız buluyorum. Biri 4, diğeri 6 yaşında.. Henüz soyut kavramlara geçmediler. Kafalarını karıştırmaya hiç gerek yok. Doğru bulmuyorum..
Çok merak ediyorum, çocuk olduktan sonra ilişkiniz nasıl bir hal alıyor. Mesela bizimki iyice kötüleşti. Çocuk yüzünden minik minik atışmalar varken, bir çığ gibi büyüyüp, birbirimize psikolojik zarar vermeye başladık. Mesela; bizim çocuğumuz ASLA evi kirletemez, ASLA yemek yerken hata yapamaz, çatal bıçağı tutmak, ağzından bişey düşüremez, ASLA gürültü yapamaz, ağlayamaz, bağıramaz, hareketli olamaz, ASLA düzensiz olamaz, ASLA koltuğa yatamaz, şımaramaz vs. Vs.. Çocuklarda şuan büyük 6, küçük 4 yaşında, ikiside erkek.
Bu kuralları koyan eşiniz mi, siz misiniz?
4 çocuk annesiyim gayet çocuklarımı rahat bırakıyorum. Bırakın ev biraz dağınık kalsın. Kıracak dökecek çocuk bu bu şekilde büyüyecek. Ne olacak sanki hayatta hiç birşey çocuğumdan onemli değil. Bir daha küçülmeyecekler.
Gülşen Güzelşemme eşim aşırı kuralcı.
Mehri Erkerr çok haklısınız bende sizin gibi düşünüyorum.. Bir daha asla o çocukluğun geri dönüşü olmayacak. Çocuk çocukluğunu yaşamalı. Ben gözlemci ve esneğim. Olması gerekenleri göz göze gelerek tatlı bir dille anlatıyorum. Ama eşim herşeyi alt üst ediyor. Bir anda fevrileşiyor. O yüzden ben çok üzülüyorum.
Evet malesef üzücü bir durum ne deyim Rabbim size sabır versin kolay değil
Amin sağolun çok teşekkür ederim.. Şuan ihtiyacım olan tek şey bol bol sabır, sabır, sabır..
Jale Gedik Yılmaz hanım, yavaş yavaş esnetmeye çalışın bence. Benim eşimde ilk başta öyleydi yavaş yavaş ortayı bulduk. İnsan mutluluğun ne eşyada nede düzende olmadığını anlıyor zamanla.
Gülşen Güzelşemme hanım çok teşekkür ederim. ---- Çok haklısınız, bende ortayı bulmaya çalışıyorum. Zorlanıyorum bazen. Ben 37, eşim 46 yaşında. 9 yıllık evliyiz. Eşimde çelik gibi inat var, esneklik sıfır. Ona göre, her davranışı, her söylediği kesin doğru. "Çocuğu nasıl eğitirsen öyle olur" felsefesini savunuyor. Köy şartlarında doğmuş büyümüş, 14 yaşına kadar. Kendi çocukluğundaki gibi, yani ona yapıldığı gibi yetiştirmeye çalışıyor çocukları. Yemek konusunda hemen Afrika'daki çocukları örnek veriyor, açlığı susuzluğu öğrensinde ekmeğin kıymetini bilsin istiyor.. Tamam kabul ediyorum bu çok doğru teoride, ama pratikte sorun çıkıyor. Çocuklar anlayamıyor, gözünün önündeki çikolatayı neden yiyemediğini?
degişmezler arkadaşlar... Salın iplerini gitsinler sonra cok pisman olursunuz hayat biter ömüt bitet bunların huyi degismez... Tecrube ile sabit.. Allah kolaylık versin
afrikadakiler bizi ilgilendirmez biz turkiyede yasiyoruz o cocuk turk arkadaslarınin arasinda yetisiyor.. Cocuklarin psikolojisini daha fazla bozmasim
Evet, doğru haklısınız.
kolay gelsin arkadasim allah en az bana verdigi kadar sizede sabir versin..
Çocuk psikolojisinden anlamak gerek. Bu çok önemli benim için. Ben mesela çocuk gelişimi, çocuk psikolojisi ve kişisel gelişim kitapları okumayı tercih ediyorum ve uzman görüşlerini eşime aktarıyorum. Hemen muhalefet oluyor.. Bu ikilemde çocuklar çok etkileniyor... Hemen "bizim zamanımızda psikolojimizi düşünen mi vardı? Yok, ben 5 yaşında inekleri otlatıyordum, yok 14 yaşımda köyden çıktım, iş hayatına atıldım, Rize'den İstanbul a çalışmaya gittim. Ne bulursak onu yedik, paramızın kıymetini bildik, yok ana baba sevgisi görmedikte kötü mü oldu? Bak doğru düzgün, sağlam karakterli insan olduk. Yok beni beğenmiyorsun da niye benimle evlendin? Bırak bu boş işleri, boşuna sosyolog olmuşsun, çocukları benim doğrularıma göre yetiştireceğim.... Vs. Vs. Bir sürü laf işitiyorum... Burda kim haklı sizce ?
Bu arada eşim 17 yaşında Amerika'ya gitmiş ve orda eğitim görmüş birisi. Sadece özüne bağlı. Milliyetçi.. Amerikada 20 sene yaşamış bir işadamı. Dünyada gezmediği yer kalmamış. En çokta Afrika ülkelerinden çok etkilenmiş, Ordaki insanlara çok üzülmüş, Filipinler, Endonezya vs. Onu çok etkilemiş.. O yüzden bizlere bunları aktarıyor.. Çocuklarımızı bilinçlendirmek istiyor. Türkiye dışında dünyada başka ülkeler ve bizlerden başka insanlarda var olduğunu anlatabilmek için uğraşıyor. Ben onun uslubunu, söyleyiş tarzını, çocuklara yaklaşımını eleştiriyor ve çok zamansız buluyorum. Biri 4, diğeri 6 yaşında.. Henüz soyut kavramlara geçmediler. Kafalarını karıştırmaya hiç gerek yok. Doğru bulmuyorum..