Daha önce soruldu mu bilmiyorum ancak bir sayfada gördüm daha sonra cidden cevabını düşündüm birşey bulamadım gelip sizlere sorayım dedim bende.
Arkadaşlar deliler hastahanesine yanlışlıkla kapatılsanız geri dışarı çıkmak için doktorlara ne söyler veyahut ne yapardınız ?
Bayram Cnl
B
Psikiyatri hemşireliği adı altında Ruh Sağlığı ve Hastalıkları bölümünde staj yaptım ve ilgimi çeken bir bölüm olduğu için internlüğümü de aynı bölümde yaptım. Öncelikle deli demek ne kadar doğru? Ve ben inanıyorum ki aslında orada tedavi edilen insanlar bizlerden çok daha zeki olanlar ve belki de kalp gözü açık olan insanlar ... Önemli olan oradan kaçmaya çalışmak değil ordaki insanları anlamaya çalışmak ... Onları damgalamak değil, onlara destekleyici bir yaklaşım sergilemek ...
Akıl hastanesinin bahçesinde sigara içiyordum. Merakımdan sanırım, bir şekilde orada buldum kendimi. Kendi halinde, oldukça normal davranan, yüz çizgilerinden kırklarında olduğunu düşündüğüm bir adamla göz göze geldik. Ben bir kaç kafamı çevirsem de, o gözlerini üzerimden hiç çekmedi. Kıyafetlerinden anladığım kadarıyla misafirdi orada, hasta demeye dilim varmıyor şimdi. Önce biraz çekindim, sonra cesaretimi toplayıp küçük adımlarla yaklaştım yanına. “Sigara versene” dedi hemen. Sigarayı uzatırken “neden buradasınız ?” demiş bulundum. Sigarasını yaktı, tekrar gözlerini dikti üzerime. Kırpmıyordu bile, ürkmedim desem yalan olur. “İyi günler” dileyerek uzaklaşmaya karar verdim. “Belki de yanlış bir soru sormuşumdur. Belki canını sıkmışımdır ya da ne bileyim adam deli işte!” diye geçirdim içimden. “Sen neden burada değilsin ?” diye bağırdı arkamdan. Öyle bir bağırdı ki, arkamı dönmeye korktum. Cinnetle bağırır gibi.. Döndüm yüzümü, olduğum yerde, yaklaşmadan baktım yüzüne. Bu sefer sesini yükselterek, tekrarladı; Sen neden burada değilsin? Onca sahtekarın, onca vicdansızın, onca ihanetin içinde durabilmeyi nasıl başarıyorsun? Çocukların vurulduğu, çiçeklerin koparıldığı, sevgilerin harcandığı, umudun tükendiği, renksiz, yapay bir dünya var dışarıda. Uyuşmadan uyum sağlayamadığım, gürültüsünden uyuyamadığım. Kirli, kibirli, kaba bir dünya var. Çıkarları uğruna seni çakıyla son model bir arabayı çizer gibi çizecek binlerce insan var. Kanını emecek bir sürü vampir. Sana kullanılıp, köşeye atılmış pis bir mendil gibi hissetirecek bir sürü katil. Sen neden burada değilsin ? "Alıntı"
Kesinlikle çok beğendim. Kliniğe yatan hastaların genellikle aile problemi yaşadıklarını da görebiliyorduk açıkça ... Dış dünya ie baş edemeyen masum insanların kaldığı yer aslında buralar
Aynen bende son zamanlarda insanlardan çok fazla kazık yediğimden kaldıramadım bu yükü. Hasta olduğumun farkında bile değildim. Sağolsun Ailem eşim farkettide yatırıldım. Manik depresif olmuşum.
Yani bipolar bozukluk
Benimde kendimde olduğunu düşündüğüm bozukluktur aybi zamanda. Ben genelde manik evrede olsam da arada depresif evreye de giriyorum .
Aynen bipolar bozukluk. Ama çok üst düzey bi boyuta varmıştı artık. Hayatımı veya evliliğimi o şekilde sürdürmem mümkün değildi. Sebebini bilmiyorum ama Ambulans yoldayken ağzım ve ayağım kısmi felç geçirir gibi olmuş acı cekiyodum. Son anda yetiştiler.
Aslinda bipolar insanlar çok verimli olurlar. Bu bi açıdan güzel olsa da aslında insanı çok yoran bir durumdur ve bipolar lar sürekli enerji dolu olup aynı anda her şeye yetişme çalıştıkları için bi süre sonra uykusuzluk ve yorgunluk durumları ile karşılaşır. Ama ben bipolarligi seviyorum
Aslinda en tanınmış Türk bipolar kim biliyor musunuz? Atatürk. Ama bizim dönemimizde bipolarligi tedavi etmeye çalışıyorlar ...
Evet bir çok ünlüde bipolar bozukluk var ve en güzel eserlerini bu dönemlerde ortaya çıkarmışlardır. Aynen günde 2 saat uyku ile durmaya başlamıştım. Sanki önceden zihnim "motoruna hız düşürücü koyulmuş" bir araba gibiydi. O dönemlerde hızlı düşünüp büyük projeler peşinde koşmaya başladım. Dünyayı değiştirebileceğime inanmıştım. Seçilmiş kişi olduğumu düşünmeye başladım. Atatürk'ün bipolar olmasına sevindim. O kadar devrimi normal kafa ile yapmak imkansız zaten. İyi ayakta durabilmiş gene. Yanlız ilaç tedavisi duygu durumunu orta seyirde tutmaya yarıyor. Tedavisi yok bildiğim kadarı ile. Hatta ilaçlar bir işe yarıyor mu yoksa ilaç endüstrisinin cebini doldurmak için mi içiyorum onuda bilmiyorum.
Tarık Akbulak hem ilaç endüstrisinin cebini dolduruyorsun hem de biraz da olsa kafan güzelleşiyordur en azından apatik oluyorsundur yani umursamaz ilgisiz ve duyarsız oluyorsundur kötü bişey bile yaşasan aldırış etmiyorsundur ilaç kullanıyorsan tabii bunun da dezavantajı en üzülünecek kızılacak sinirlenecek veya dertlenecek durumlarda senin kayıtsız kalman veya duyarsız kaldığın için bu sefer de ruh hastası diye çevredekilerin nitelendirme yapması olacaktır. O yüzden bence sen de biraz kullan bu ilaçları ama bağımlı olma bağlılık güzel birşeydir bağımlılık değil
Eyvallah. Ancak dediğin gibi üzülecek veya sevinilecek durumlarda şuan için normal seyirde ilerliyor her şey. İlaçlar biraz daha sanırım uyuşturuyor bedeni. Günlük aktivitelerden eksik kalmıyorsun ama şuan ki ben eski ben değilim o kesin.
Şeyma Güneyİnce yani kısaca bipolarlar çalışır verimli olur ama kendine bakmazlar maalesef. O yüzden keşke herşey dengeli olabilse
Şeyma Güneyİnce manik evre herhalde genellikle aktif evredir depresif evre ise pasif ama manik evrede hiperaktif olur insan herşeyi yapası gelir ve verimli olur
Verimli olur ama uyumazlar. Bakımsızlık konusunda haklısın. Kendilerine bakacak vakit bulamadıklarından olabilir. Buna vakit ayırmak istemeyiz daha önemli halledilmesi gereken konular varken. Bu arada eliz pskiyatri uzmanı yada psikolog musun?
Hayır psikiyatri uzmanı değilim doktor kızıyım ve ben de depresyonlar geçirdim kendimden biliyorum
Ve bu konularda bolca kitap okudum biraz da kendimi geliştirdim sağolsun ünlü kişisel gelişim uzmanı doğan cüceloğlu veya üstün dökmen veya onlar kadar olmasa da mümin sekman veya ahmet şerif izgören gibi bu konularda koçlar
Yani psikolog gibi konuşuyorsam bu yukarda saydığım uzmanlardan psikiyatrist gibi konuşuyorsam kendimden damdan düşenin halinden damdan düşen anlar