Eskiden kalma bir bilgisayarı kurcalarken bakın ne buldum.
Felicita. Life is life... Komanjeroo.
Beni birden çocukluğumun lunaparkina götürdü. Yaz tatillerini Denizlide geçirirdik. Incilipınar mevkinde bulunan lunapark halkın favori mekaniydi.
Çocukluğumun lunaparklarini hatırladım birden. Orada hep bu müzikler çalardı. Life is life... Felicita... Komanjero komanjero komanjero.
Gözlerim nemlendi...
Sonra bir de kitap kalınlığındaki o "Örümcek Adam" çizgi romanını alıp odaya gömülmek.
Sizin de aklınızda kalan. Karşılaştığınızda size çocukluğunuzu hatırlatan müzikler var mıdır?
Ve hangi anı canlanıyor gözünüzde daha cok?
Ahmet Önsesveren
A
Biz plağı göremedik. Cdye de yetisemedik. Kaset nesliyiz biz. Walkman bizim lüksümüzdü
10 dk. Dinle pil biterdi. Pil pahalı idi.
Belki de pil yine aynıydı. Ama bizim değerimiz ederimiz okadardı.
Radyo pil harcamadigi için pek. Kaset yerine radyodan müzik daha işlevseldi
Şimdik çocuklara oyuncak kırılmadan oyuncak alınıyor.
Alacak oyuncak kalmıyor ki. Her şey ulaşılabilir olduğu icin. Çocuğa bi hediye bulamiyorsun ki sevinsin
Ya bize bi cokomel alınsa havaya ucuyoduk.
Ne çekmişiz bee. Ağlayacam şimdi bizim nesil için.
Cicoz sakızlari. Üç tane yan yana. Renkli.
Zaman makinası bi icat edilsin, kendime neler neler alıp götürecem. Yok ya da kendimi buraya getiriyim. O daha kolay.
Valla ben çocukluğumda oyuncak falan hatırlamıyorum hiç. Olmadı herhalde hiç oyuncağım sokakları hatırlıyorum sadece. Sokak oyunlarını. Milletin bahçesine, ağaçlarına daldığımızı, akşam karanlıkta saklambaçı. Bisikletle gidilmeyecek yerlere gittiğimizi, gizli toplanma yerlerimizi. Birde tornetlerimiz vardı. Kendimiz yapmıştık. Yokuş aşağı nasıl güzeldi herşey.
Nerde hergün çikolata. Babam ülkerin fabrikasından ayda bir koli ile hatalı paketlenmiş yada kırılmış çikolataları alırdı. Arada bir yiyebilirdik anca.
Bu ne kadar samimi bir muhabbet böyle bayıldım. Defalarca okudum yorumları sıkılmadan postun sahibini bir kez daha tebrik ederim...
Aynen yaaa. Bir volkmenim olamadıya içimde yara resmen