Eskiden kalma bir bilgisayarı kurcalarken bakın ne buldum.
Felicita. Life is life... Komanjeroo.
Beni birden çocukluğumun lunaparkina götürdü. Yaz tatillerini Denizlide geçirirdik. Incilipınar mevkinde bulunan lunapark halkın favori mekaniydi.
Çocukluğumun lunaparklarini hatırladım birden. Orada hep bu müzikler çalardı. Life is life... Felicita... Komanjero komanjero komanjero.
Gözlerim nemlendi...
Sonra bir de kitap kalınlığındaki o "Örümcek Adam" çizgi romanını alıp odaya gömülmek.
Sizin de aklınızda kalan. Karşılaştığınızda size çocukluğunuzu hatırlatan müzikler var mıdır?
Ve hangi anı canlanıyor gözünüzde daha cok?
Ahmet Önsesveren
A
Gül hnm. Yalnız degilsiniz ben de erkek gibi büyüyenlerdenim. Komşuların erkek çocuklarıyla oynardım.
Gülle oynardık beş çukur kazardık, taso devri bile geçti bizim taşla ezdigimiz gazoz kapakları vardı. Çocukluktan çıktıgım yıllarda tetris çıktı benim yoktu komşunun kızının vardı muazzamdı bizim için
İnanın hiç hatırlamıyorum bebek, evcilik falan tetris
Tetris evett. Bizim tüccar zihniyetli bi arkadaşımız saatlik parayla tetrisini oynatirdi. Kazandığı parayla üç dört tetris daha alıp hepsini de kiraya vermeye başladı. Tetris modası bitmeye yakın da hepsini sattiydi
Sizin arkadaş tam tüccarmış Ahmet bey
Bankacı olmuş zaten duyduğuma göre
Gül hnm. Evet benimde 10-12 yaşımdan sonar tek tük kız arkadaşım oldu hâla sıkı dostlarım erkek çocukluktan bu yana gelen bir durum ve beynin farklı işleyişi olarak görüyorum
Aynen Ayşegül hn. Erkeklerle anlaşmak daha kolay sanırım. Yada öyle alıştık. Daha mesafeli, saygılı oluyor dostluk onlarla. Yada bizim için, yemek tarifi, makyaj sırları, temizlik önerileri, giyim kulam falan pek önemli değil. Kadınlar bir araya gelince ister istemez bu yöne kayıyor muhabbet. Ve sıkılıyoruz, ilgilenmiyoruz. Her kadın tabiki böyle değil. Bizde dışardan bakınca bu durumun içindeyiz. Ama erkekle dostluk daha bi başka. Hiç bu konulara girilmiyor. Gerçek hayattan sohbet oluyor. Mesafeli oluyor en azından. Birde daha çok önemseniyorsun, el üstünse tutuluyorsun. Belkide bizim zayıflığımız bu. Yada egolarımız tatmin oluyor. Bilmiyorum.
Birde aileden gelen birşey sanırım. Ben şımarık büyümedim ama rahmetli babam beni öyle güzel severdi ki... Ben onun beni sevmesini seviyordum belkide. Gerçek sevgiyi de, saygıyı da babamdan gördüğüm için, diğer sevgiler yapmacık geliyor sanırım. Samimi olamam kimseyle kolay kolay. Babamın sevgisine benzer sevgi gördüğüm ile dost olabiliyorum. Arkadaşlarım çok fazla olmasada var ama bir tane dostum dediğim insan var. Canım, ciğerim O da her yönüyle babama çok benziyor, karakter olarak. Tuttuğu takımdan, siyasi görüşüne kadar.
Yemek yapmaya, giyime en azından güzel görünmeye bende meraklıyım ama bunlar hayatımın merkezinde degil dünya düzeni, siyaset, psikoloji, teknoloji, inanç diyin saatlerce konuşabilirim malûm dediginiz gibi güncel hayatta çok nadir bunları konuşabilecegimiz bayan arkadaşlarımız. Babanızı bende saygıyla anıyorum benim de tıpkı sizin gibi bir kardeşim dedigim bir dostum var
Mesafe konusuna da iyiki deginmişsiniz, õyle valla. Kişisel alanı dinlemeyen hemcinsler çok