Hayat şartlarına mı uyarsınız, şartları mı kendinize uydurursunuz?

Şöyle olmuş olabilir mi: Olumsuz deneyimlerden sonra inancının azalması ile umudu yitirmek.

Bende bir inanç azalması ya da umut yitirmek yok. Kendi doğamda olan bir şey bu. Önüme ne gelirse kabul ederim, alışmaya çalışırım. Çünkü düşünmemin, ya da uğraşmanın benim çok zamanımı alacağını biliyorum. Onun yerine hayat şartlarını hiç düşünmem. Düşünmememin temel nedeni ise tembellik, başka hiçbir şey değil. Çünkü hayatımda çok olumsuzluklar yaşadım, ama pozitif görmeye çalışarak hepsini unuttum. Hayatın şartlarını da pozitif görmeye çalışarak kendime uygun görmeye çalışırım.

Pozitif görmeye çalışmak zor olmuyor mu.. Polyanacılık gerçekten kendini kandırmak oluyor.

Hayır tamamen yanlış bir düşünce. Bazı olumsuz durumlar olur unutmak gerekir. Kendimi kandırmaktan ziyade böyle yaparak hayatı kandırıyorum. Benim hayata alışmamı değil, hayatın bana alışmasını sağlamaya çalışıyorum. Şartların değişmeyeceğini biliyorum, şartların beni değiştiremeyeceğini de biliyorum, yani durumu akışına bırakıyorum.