Ölüm zor değildir;düşünmesi zordur. Peşinde olduğumuz tek şey yeni bir tarz, yeni bir yol bulmaktı özgürlüğe doğru. Erkeksiz Kadınlar-Women Without Men
Ölümü kabullenmek lazim en basta. Zaten insan beyni surekli bunu dusunmemek uzere tasarlanmis. Ve İster istemez umut denilen hastalığa yakalanıyoruz. Sal kendini akisina birakmaya calis. O kadar yaklastiysan sona!! Son bir yilin mis gibi dusun. Ve radikal kararlar almayi dene. Eminim herkes icin daha iyi bir yaşam var. Aramak lazim. İnadına
Çok güzel bi soru bi tespitte bulunmuşunuz benimde cevaplarını merak ettiğim bir soru çünkü cidden hayat planlar uzerıne pekte yurumuyor ve ınsan bı yerden sonra tum heveslerı kırılabılıyor motıvasyonu sürdürmek zorlaşıyor bı yerde bırakılıyor duraganlasıyor hayat.....
Hayat duraganlastigi icinde maalesef hayati cok geride yasiyoruz ve surekli bi bekleyis ve kaybetme sarmali icinde debeleniyoruz ve basarisiz olmamiza sebebiyet veren bi orgu oluyor
Bir şeyleri yapmak, başarmak belki bir ilke hayata anlam kazandırır. İnsan bedenen ve zihnen sadece pragmatist olmaduğı için ölüm düşüncesi onu sınırlar ama yok etmez. Din olgusu da hayatı anlamlandırır mesela dinin umut veren özelliğindendir bu. umut yaşama sevinç katar. umut yaşamı yeşertir.
Yaşamı sevmek ve motive etmekle ilgili olan her şey kendi var oluşumu kabullenememe durumumu iyice tetikliyor. Eğer bu durum absürt olan olsaydı onca söz söylenir miydi ki üstüne? 21 yaşındayım ve ne yaşadığıma dair herhangi bir fikrim yok. Biliyorum 60 yaşına geldiğimde de farklı olmayacak. Zamanın nasıl geçtiğini fark etmemiş olacağımı su gibi akıp gittiğini biliyorum. Sadece kendi ölümüm değil dünyanın ölümü daha sarsıcı. Düşünsene bir gün bu topraklarda yürüyen tek bir canlı dahi kalmayacak. Ee ne anlamı var o zaman? Anlayacağın seni motive falan etmeyeceğim. Çünkü ne yazık ki bu kısır döngü motive etmeye uygun değil pek. Biz öleceğiz, yaşadığımız her an boşa gidecek. Bizden sonra yaşam şansı(!)bulan her varlık gibi. He bir de bunca arayış karşısında göreceğin en neşeli insanlardan biriyimdir. O gün geldiğinde en azından pişmanlık duymamak için yaşıyorum. Geriye döndüğümde yaşadığım onca şey bir saniye olacak benim için. Ve ben en azından o bir saniyeyi mutlu geçirmek için çırpınıyorum. Ne anlamı varsa
Aslında benim lise ve 2 senelik üniversite bittiğinde is hayatı başladı ve bir süre güzel gitti sonra bir boşluğa düştüm işteki sorunlardan dolayı vesonra şunu farkettim amaçsız olmuyor, mesela ben çalışıyorum ama amacım yok ise çalışmama da gerek yok gibi, mesela evli olsam mecburen bir amacım olacaktı veya evlilik hayalleri kursam, illa önünde istedigin bir hedef olmalı bence se o kamçılayan, bu aile olur kariyer olur ne bileyim dünya turu olabilir, sevgili olabilir, bir amaç olmaz ise insan çok boşlukta zaten. Ben de 4 senelik okumaya karar verdim ve boşluğu bir süredir kapatıyorum, bitene kadar. Sonrasına Bakicam
ölümün olmadığı bir dünya iğrenç olurdu çünkü
Ölümün varlığı beni en dibe vurduğumda rahatlatıyor gibi zaten. Yani bir son var diyorum kendime
Kadernur Altaş ölüm olmasaydı elimizdekilerin degerini bilmemizin ne anlamı kalırdıki hem..
Aile.
uğruna canını verebileceğin bir sevgilin olabilirse eminim uğruna yaşayabilirsin de:)
aşk karşılıksızdır kendinden öteye yol aldığında motive eden sen oluyorsun zaten o enerji senle olması içinde zincirleri kırmak gerekiyor.
Zamana anlam katmaya çalışırsan motive olabilirsin..
kızım ve hayallerim
Ayrıca bakınız
https://youtu.be/ynTTiJZat1E
Nazım hikmet bence çok güzel anlatmış https://youtu.be/SEbsNaWA7-I
olamıyorum
Olamadığınızda nasıl devam ediyorsunuz peki?
umut
Ölüm zor değildir;düşünmesi zordur. Peşinde olduğumuz tek şey yeni bir tarz, yeni bir yol bulmaktı özgürlüğe doğru. Erkeksiz Kadınlar-Women Without Men
Bunun cinsiyetlikle vurgulaman gerek yok özgürlük yeterli kavram diğeri senin özel görüşün olabilir. Saygılarımla.
Bunu cinsiyetlikle vurgulamıyorum.Beğendiğim bir filmden beğendiğim bir kesit. Paylaşmak istedim sadece. Neyin tepkisi bu durduk yere? Sevgilerimle.
O an gelene kadar istediğim birçok şeyi yapmak için motive ediyorum kendimi. Ölümü kabullenip, fazla düşünmemek lazım.
Ölümü kabullenmek lazim en basta. Zaten insan beyni surekli bunu dusunmemek uzere tasarlanmis. Ve İster istemez umut denilen hastalığa yakalanıyoruz. Sal kendini akisina birakmaya calis. O kadar yaklastiysan sona!! Son bir yilin mis gibi dusun. Ve radikal kararlar almayi dene. Eminim herkes icin daha iyi bir yaşam var. Aramak lazim. İnadına
Olamaya olamaya ilerliyorum
Çok güzel bi soru bi tespitte bulunmuşunuz benimde cevaplarını merak ettiğim bir soru çünkü cidden hayat planlar uzerıne pekte yurumuyor ve ınsan bı yerden sonra tum heveslerı kırılabılıyor motıvasyonu sürdürmek zorlaşıyor bı yerde bırakılıyor duraganlasıyor hayat.....
bende kendime hep bu soruyu soruyorum ama cevap bulamıyorum. Düşünüyorum. Sonra ne başka şeyler düşünüyorum, hayallere dalıyorum, soruyu unutuyorum.
Özdemir Asaf'ın şu sözü olayı özetler:
''Kaybedeceğini bile bile neden mücadele ediyorsun dedi, öleceğini bile bile yaşadığını unutmuştu o an…Bozmadım.''
Sonuç olarak, süreçle uzlaşmış durumdayım. Hayatı yaşamaya değer kılan şey/şeyler bazen var bazen yok, ama esasen süreç var.
Guzel ozet olmus paylasim icin tesekkurler
Rica ederim kadernur.
Hayat duraganlastigi icinde maalesef hayati cok geride yasiyoruz ve surekli bi bekleyis ve kaybetme sarmali icinde debeleniyoruz ve basarisiz olmamiza sebebiyet veren bi orgu oluyor
Para.
Bu hayata adını çok iyi bildiğimiz ama hakkında hiçbir fikir yürütemediğimiz tek şey ölüm.
https://www.youtube.com/watch?v=da7_S4b7NB8
Ölümden sonrası oldugunu bilmek motive ediyor
Necip fazıl kısakürek şöyle diyor
Kapı kapı, bu yolun son kapısı ölümse!
Her kapıda ağlayıp, o kapıda gülümse.
Bir şeyleri yapmak, başarmak belki bir ilke hayata anlam kazandırır. İnsan bedenen ve zihnen sadece pragmatist olmaduğı için ölüm düşüncesi onu sınırlar ama yok etmez. Din olgusu da hayatı anlamlandırır mesela dinin umut veren özelliğindendir bu. umut yaşama sevinç katar. umut yaşamı yeşertir.
Buyrun
Yaşamı sevmek ve motive etmekle ilgili olan her şey kendi var oluşumu kabullenememe durumumu iyice tetikliyor. Eğer bu durum absürt olan olsaydı onca söz söylenir miydi ki üstüne? 21 yaşındayım ve ne yaşadığıma dair herhangi bir fikrim yok. Biliyorum 60 yaşına geldiğimde de farklı olmayacak. Zamanın nasıl geçtiğini fark etmemiş olacağımı su gibi akıp gittiğini biliyorum. Sadece kendi ölümüm değil dünyanın ölümü daha sarsıcı. Düşünsene bir gün bu topraklarda yürüyen tek bir canlı dahi kalmayacak. Ee ne anlamı var o zaman? Anlayacağın seni motive falan etmeyeceğim. Çünkü ne yazık ki bu kısır döngü motive etmeye uygun değil pek. Biz öleceğiz, yaşadığımız her an boşa gidecek. Bizden sonra yaşam şansı(!)bulan her varlık gibi. He bir de bunca arayış karşısında göreceğin en neşeli insanlardan biriyimdir. O gün geldiğinde en azından pişmanlık duymamak için yaşıyorum. Geriye döndüğümde yaşadığım onca şey bir saniye olacak benim için. Ve ben en azından o bir saniyeyi mutlu geçirmek için çırpınıyorum. Ne anlamı varsa
Tatmadığım duygu ve zevkleri tatma isteğim, anlaşılma isteğim, çocukluğumdan beri kurduğum hayali yani kendimi gerçekleştirme isteğim beni motive kılıyor.
Aslında benim lise ve 2 senelik üniversite bittiğinde is hayatı başladı ve bir süre güzel gitti sonra bir boşluğa düştüm işteki sorunlardan dolayı vesonra şunu farkettim amaçsız olmuyor, mesela ben çalışıyorum ama amacım yok ise çalışmama da gerek yok gibi, mesela evli olsam mecburen bir amacım olacaktı veya evlilik hayalleri kursam, illa önünde istedigin bir hedef olmalı bence se o kamçılayan, bu aile olur kariyer olur ne bileyim dünya turu olabilir, sevgili olabilir, bir amaç olmaz ise insan çok boşlukta zaten. Ben de 4 senelik okumaya karar verdim ve boşluğu bir süredir kapatıyorum, bitene kadar. Sonrasına Bakicam