Artık hiç bir şeyden tat almıyorum evden işe işten eve emekliligine 1 yılı kalmış da emekli olmak için mecburen ise gidiyor gibiyim. Sanki 60 yıldır yaşamışim da hayattan sıkılmışim yaşamak için bi gayem kalmamış herseyi tatmisim bıkmış gibi bişeyim. Hadi diyorum içelim eğlenelim eee içiyorum bişi farketmiyor ertesi gün yine aynı monotonluk. Yaşadığım yerde küçücük bi yer zaten burdan da sıkıldım aynı insanları görmekten de bıktım bitmisim sanki bi ayağım çukurda gibi yaşıyorum yaşamak için yaşıyorum ot gibi bi hayatım var ya bu ne şimdi açıklar misiniz bana bi nolmuş bana
Döndü Mertadam
D
sen seçmedin bu hayatı. Asıl olan dünyaya gelmek zorunluluğu. Seçme hakkın yok kimse sana sormuyor ne istiyorsun diye. Sonra soruyorsun yaşamakmı ölmekmi daha çok acı veriyor kendi kendine. Ölümden sonra hayat varmı, yoksa sonumuz dipsiz karanlıkmı? Birini seversin ya hani, sen o his, duygular gerçekmi yoksa hayat denen oyunda sıradan bir sahne mi? Kimi bir amaç uğruna yaşar, kimi amaçsız kör bir kuyu misali. Hangi yönden gidersen git son hep aynı. Derin ve karanlık seçimler sadece o karanlığa kadar nasıl bir hal alacağınla alakalı. Kısacası koyg. Tüne.
Yazdığıni 2 3 kez okudum tam da böyle işte özet olarak yaşamak için yaşıyoruz hemen hemen hepimiz
Mutluluğun formulü rakı. Öneririm. Bira daha depresif yapıyor.
Dusunmeyi denesene.
Çok düşünen insan mutsuz insandır zaten. Kafa sıfır dert sıfır en güzeli. Nes. Kime geldik nereye gidiyoruzs. Kmde değil. Sonunda herkesin gittiğiyer aynı ne de olsa.