Yapıcı ve yıkıcı davranışlar hakkında konuşmak istiyorum. Çoğunlukla yapıcı olduğumu düşünüyorum. Ama yıkıcı olduğum zamanlarda var. Ve herkes benim gibi. Bazısının yıkıcı olduğu zamanlar çok fazla.
Eleştiri yaparken neyi gözetiyoruz? Ön plana geçen duygularımız neler mesela. Üstünlük sağlama çabası mı yoksa öfke mi bizi yönetiyor? Elde etmek istediğimiz sonuç kendimizi haklı çıkarmak ve karşımızdakini ezmek mi yoksa bir sorunu halletmek mi? Ve bu durum küçük büyük demeden karşıma çıkıyor. Çocuklarımıza da kötü örnek olarak geleceğin iletişimini büyük ölçüde etkiliyoruz. Faydalı olabilmek için yıkıcı davranmamıza neden olan duyguları irdeleyip, bunun önüne nasıl geçebiliriz?
Fikret Yeşilırmak
F
En çok sevdiklerimle yaşıyorum bu duyguyu bazen kaygı bazen anlaşılmamak bazen koruma iç güdüsü ile öfkelene biliyorum oysaki nekadar yanlış olduğunu bile bile
Eğer öfke yerine ona samimi olarak sorununu çözme isteği eğiliminde olduğunuzu hissetse karşınızda ki size teslim olacaktır. Bu size karşı güven oluşturacaktır.
Fikret Yeşilırmak öfkem asla fiziki bir eyleme dönüşmemiştir daha sert ve keskin ifadelerden ibarettir. Ama öfkem geçtiğinde kendimi yatıştıramamış olmanın ve yanlış tavrımın bana hissettirdiği yetersizlik duygusu beni yiyip bitiriyor