Küfür hayatın gerçeğidir bana göre. Hak edene ve gereken yerde rahatça söylemeli insan. Çünkü arkasından bir ferahlık gelir sanki bir yük atmissin üzerinden. Kısacası kendinsin. Yapmacık birsey yok o anda.
Kibarlık sahteliktir bi bakima. Entelligin farklı bir biçimi. Entel insan ise herseyi taklit eden kişidir. Hirsizdir bir nevi. Başkasının davranışlarını, sözlerini ve tarzını çalar. Onlar gibi olmaya çalışır. Onlara benzemeye. Yani kendisi değil ve olamazda. İçinde daima bir mutsuzluk var. Küfür eden gibi rahat bir tavrı hiç olmaz. Kendine bile sadık değil.
Neden topluma bir özenti salgını var, neden kimse özünde kalmayi basaramiyor?
Tahsin Eranıl
T
Kalsın