Aylardan Eylül ve okullar açılmıştı, sınıflarımıza geçtik, tabii ilk gün olduğu için gırgır şamata gırla idi, liseli olmak harika bir duygu, kendimi bir kat daha büyümüş hissediyordum! Sınıfın kapısı açıldı ve sınıftan içeriye 24-25 yaşlarında bir bayan öğretmen girdi. "Evet çocuklar ben Nihal, bu yıl daktilo dersini birlite yürüteceğiz..." Ben ise o sınıfın kapısından daha ilk girdiği anda kendimden geçmiştim, ilk kez başıma gelen hiç anlayamadığım bir duygu ile sarsılmıştım bir anda. Her zaman özlediğim, beklediğim aşkın karşıma böyle aniden çıkacağını, hiç bir izin almadan kalbimin bir köşesine yerleşeceğini nereden bilebilirdimki? Aslında o an duygularımdan emin değildim, aşk mı, yoksa heyecanmı bilemiyordum ama bildiğim tek şey vardı ki daha sınıftan içeri girer girmez bakışlarıyla içimi titretmişti. Sanki 35-40 kişilik sınıfta yalnız ikimiz vardık, sanki yalnız bana bakıyor yalnız benimle konuşuyordu. O anda hissettiğim tüm duygularımı yargılamaya başladım ama ona bir anda aşık olmak benim suçum değildi ki. İnsan aşık olmak için hesap kitap yapamazki? Bu tür şeylerin sadece filmlerde olduğunu sanırdım hep ve ben ona sırılsıklam aşık olmuştum, gözleri o kadar güzel ve anlamlı bakıyorduki, ben o gözlere bakamıyordum bile. Daha henüz yirmi dakika bile olmamıştı ama hayatımın ellerinde olduğunu hissediyordum, demekki aşkın tılsımı bu idi... Kırkbeş dakikalık daktilo dersimiz bana yüzyıllar gibi geliyordu ve bir o kadarda saniyeler içinde sona erecekmiş gibi. Daha yeni öğretmen olmuş ve ilk geldiği okul bizimki ve ilk girdiği derste yine bizimki. Benden altı yada sekiz yaş büyüktü sanırım ama benim diğer yarımdı artık. Ölene kadar onu seveceğime, onsuz olamıyacağıma, onu görmeden tek bir an bile geçiremiyeceğime o derste karar vermiştim. O dünyadaki gördüğüm en güzel insandı, belki imkansızdı ama duygularımı kendi kendime hiçbir imkansızlık olmadan anlatabiliyordum, kendi kendime kendi içimde onunla herşeye var oluyordum o ilk derste. Tebeşiri eline alıp ismini yeşil yazı tahtasına yazmıyordu, adeta kalbime işliyordu nakış nakış o beş harfi. Bu arada önümdeki kocaman daktiloya kağıdı istem dışı sürmüştüm bile ister istemez. Sınıfta canım öğretmenimin sesinin dışında tek bir ses bile çıkmazken, önümdeki daktilodan bir anda beş kez tık sesi geldi. Ne yazdığımı bile bilmiyor, daha doğrusu göremiyordum. Kalbimin duracağını ve oturduğum sıraya yıkılacağımı hissettim mavi ders gömleğinin ön ceplerinde iki eli yanıma gelip durduğunda." Ne yapıyorsun" dediğini duymadım bile. Daktilomun kağıdı serbest bırakan tetiğini çekip yazdığım kağıdı bir anda eline aldı... Ben o beyaz kağıda ne yazdığımı onun ellerinde okudum ne yazdığımı bilmeden... Büyük harflerle yazılmış " NİHAL" yazısını ellerinde okudum... Sadece gülümsedi ve hiçbir şey söylemeden yanımdan ayrılıp yeşil tahtanın önüne gitti. O anki sessizliği, o anda oluşan sessizliği aklıma her geldiğinde hissederim. Teneffüs zili çaldığında dönüp bir kez bana baktı, ve daha sonra kapıdan çıkarken onu sonsuza kadar kaybettiğimi hissettim. Bir anda akşam olmuş ve okul dağılmıştı bile. Gece boyu uyumadım, uyursam silinir hayali diye.
Düşününce dün gibi ama dedikleri gibi platoniktipfff sanki platonik aşklar bi boka yaramazmış gibi! Ama kimse bilmez ki gerçek sevdiğinde yaralanır, platonik aşkında ölürsün! Evet işte al sana beyin fırtınası Gerçek aşkınla eni konu bir şekilde karşılaşma, derdini anlatma şansın vardır ve bunlar her aşamada fren vazifesi görürler ama ya sevip de ulaşamadığın biri için ne yapabilirsin ?
Hayir yani belki tekrar karsilasirsaniz eskiden yasadiginiz duygularin aynisini yasamayabilirsiniz boylece unutulmasi kolay olur her ne kadar da imkansiz olsa. Sonucta insanlar degisiyor ve kisilikleri bilmeden asik olmussunuz. Bir insanin karekteri bazen hayran biraktirir bazen nefret ettirir. Eger onu tam anlamiyla tanisaydiniz sevmeyebilirdiniz de. Bu soylediklerim en azindan onu sirf unutmaniz icin siyluyorum. Ben de birine asik olmustum belki de halen asigimdir gercekten unutmak zor
Söyledin diye sadece şu an yaşlı halini düşünüyorum ama hala içime sığmıyor güzellik işte kim ne der? Düşünsene bu gün yanına gidip hatırlatsam kesin hatırlar ama bana ne der bilemem
Çabuk mu? Onlarca kere gördüm ama birbirimize hiç yakışmıyorduk? Sonrasında el altından neler yazmıştım ona oysa. Her seferin de bir ya da iki kelime ile cevap verirdi, o da bana zaten yeterdi
Platonik aşk platonik olarak kalmamalı. Yaradılışta aşkın bize veriliş amacı sadece evlenip çocuk yapmak değildir. Zaten evlilikte aşk biter. Evliliğin en güvenli noktasına geçiş yapılır. Sevgiye. Oysa ki yürekte hiç bitmeyen bir aşk olması platonik aşkı yüceltir yüceltir taaa ki yaradanın bize aşkı neden verdiğine dayanan bir soruya cevap verir hale geliriz. Aşkta O aranır. Bulunur bulunmaz o ayrı. Aşkta kayıp olan bir şeylerin kokusunu alırız. Platonik aşk ne sorulara gebedir aslında. Biten bir aşk değil hiç bitmeyen bir aşktır mesela. Yönlenen bir aşktır. Yücedir platonik aşk bence.
Aylardan Eylül ve okullar açılmıştı, sınıflarımıza geçtik, tabii ilk gün olduğu için gırgır şamata gırla idi, liseli olmak harika bir duygu, kendimi bir kat daha büyümüş hissediyordum! Sınıfın kapısı açıldı ve sınıftan içeriye 24-25 yaşlarında bir bayan öğretmen girdi. "Evet çocuklar ben Nihal, bu yıl daktilo dersini birlite yürüteceğiz..." Ben ise o sınıfın kapısından daha ilk girdiği anda kendimden geçmiştim, ilk kez başıma gelen hiç anlayamadığım bir duygu ile sarsılmıştım bir anda. Her zaman özlediğim, beklediğim aşkın karşıma böyle aniden çıkacağını, hiç bir izin almadan kalbimin bir köşesine yerleşeceğini nereden bilebilirdimki? Aslında o an duygularımdan emin değildim, aşk mı, yoksa heyecanmı bilemiyordum ama bildiğim tek şey vardı ki daha sınıftan içeri girer girmez bakışlarıyla içimi titretmişti. Sanki 35-40 kişilik sınıfta yalnız ikimiz vardık, sanki yalnız bana bakıyor yalnız benimle konuşuyordu. O anda hissettiğim tüm duygularımı yargılamaya başladım ama ona bir anda aşık olmak benim suçum değildi ki. İnsan aşık olmak için hesap kitap yapamazki? Bu tür şeylerin sadece filmlerde olduğunu sanırdım hep ve ben ona sırılsıklam aşık olmuştum, gözleri o kadar güzel ve anlamlı bakıyorduki, ben o gözlere bakamıyordum bile. Daha henüz yirmi dakika bile olmamıştı ama hayatımın ellerinde olduğunu hissediyordum, demekki aşkın tılsımı bu idi... Kırkbeş dakikalık daktilo dersimiz bana yüzyıllar gibi geliyordu ve bir o kadarda saniyeler içinde sona erecekmiş gibi. Daha yeni öğretmen olmuş ve ilk geldiği okul bizimki ve ilk girdiği derste yine bizimki. Benden altı yada sekiz yaş büyüktü sanırım ama benim diğer yarımdı artık. Ölene kadar onu seveceğime, onsuz olamıyacağıma, onu görmeden tek bir an bile geçiremiyeceğime o derste karar vermiştim. O dünyadaki gördüğüm en güzel insandı, belki imkansızdı ama duygularımı kendi kendime hiçbir imkansızlık olmadan anlatabiliyordum, kendi kendime kendi içimde onunla herşeye var oluyordum o ilk derste. Tebeşiri eline alıp ismini yeşil yazı tahtasına yazmıyordu, adeta kalbime işliyordu nakış nakış o beş harfi. Bu arada önümdeki kocaman daktiloya kağıdı istem dışı sürmüştüm bile ister istemez. Sınıfta canım öğretmenimin sesinin dışında tek bir ses bile çıkmazken, önümdeki daktilodan bir anda beş kez tık sesi geldi. Ne yazdığımı bile bilmiyor, daha doğrusu göremiyordum. Kalbimin duracağını ve oturduğum sıraya yıkılacağımı hissettim mavi ders gömleğinin ön ceplerinde iki eli yanıma gelip durduğunda." Ne yapıyorsun" dediğini duymadım bile. Daktilomun kağıdı serbest bırakan tetiğini çekip yazdığım kağıdı bir anda eline aldı... Ben o beyaz kağıda ne yazdığımı onun ellerinde okudum ne yazdığımı bilmeden... Büyük harflerle yazılmış " NİHAL" yazısını ellerinde okudum... Sadece gülümsedi ve hiçbir şey söylemeden yanımdan ayrılıp yeşil tahtanın önüne gitti. O anki sessizliği, o anda oluşan sessizliği aklıma her geldiğinde hissederim. Teneffüs zili çaldığında dönüp bir kez bana baktı, ve daha sonra kapıdan çıkarken onu sonsuza kadar kaybettiğimi hissettim. Bir anda akşam olmuş ve okul dağılmıştı bile. Gece boyu uyumadım, uyursam silinir hayali diye.
Sonraki günler nasıl geçti. Her dersi heyecanla beklemişsinizdir.
Sonraki dersi göremedim, okulun yanında patlayan bir bomba için göz altına alınınca, tasdiknamemi en güzel el yazıları ile yazıp uğurladılar?
Bu anlatiklariniz kac yil onceydi? Ayrica uzerinde yillar gecmise hic onu merak edip bulmak istediniz mi?
Düşününce dün gibi ama dedikleri gibi platoniktipfff sanki platonik aşklar bi boka yaramazmış gibi! Ama kimse bilmez ki gerçek sevdiğinde yaralanır, platonik aşkında ölürsün! Evet işte al sana beyin fırtınası Gerçek aşkınla eni konu bir şekilde karşılaşma, derdini anlatma şansın vardır ve bunlar her aşamada fren vazifesi görürler ama ya sevip de ulaşamadığın biri için ne yapabilirsin ?
Hayir yani belki tekrar karsilasirsaniz eskiden yasadiginiz duygularin aynisini yasamayabilirsiniz boylece unutulmasi kolay olur her ne kadar da imkansiz olsa. Sonucta insanlar degisiyor ve kisilikleri bilmeden asik olmussunuz. Bir insanin karekteri bazen hayran biraktirir bazen nefret ettirir. Eger onu tam anlamiyla tanisaydiniz sevmeyebilirdiniz de. Bu soylediklerim en azindan onu sirf unutmaniz icin siyluyorum. Ben de birine asik olmustum belki de halen asigimdir gercekten unutmak zor
Söyledin diye sadece şu an yaşlı halini düşünüyorum ama hala içime sığmıyor güzellik işte kim ne der? Düşünsene bu gün yanına gidip hatırlatsam kesin hatırlar ama bana ne der bilemem
Çabuk bırakmışsınız. Onu ğörme isteği heç olmadımı tamam okuldan atıldınız ama okulun önüne kim ne diyebilirdi. Onu 1defa bile görmek istamemişsiniz
Çabuk mu? Onlarca kere gördüm ama birbirimize hiç yakışmıyorduk? Sonrasında el altından neler yazmıştım ona oysa. Her seferin de bir ya da iki kelime ile cevap verirdi, o da bana zaten yeterdi
Platonik aşk platonik olarak kalmamalı. Yaradılışta aşkın bize veriliş amacı sadece evlenip çocuk yapmak değildir. Zaten evlilikte aşk biter. Evliliğin en güvenli noktasına geçiş yapılır. Sevgiye. Oysa ki yürekte hiç bitmeyen bir aşk olması platonik aşkı yüceltir yüceltir taaa ki yaradanın bize aşkı neden verdiğine dayanan bir soruya cevap verir hale geliriz. Aşkta O aranır. Bulunur bulunmaz o ayrı. Aşkta kayıp olan bir şeylerin kokusunu alırız. Platonik aşk ne sorulara gebedir aslında. Biten bir aşk değil hiç bitmeyen bir aşktır mesela. Yönlenen bir aşktır. Yücedir platonik aşk bence.