Türk Edebiyatının en başarılı bulduğunuz (sevdiğiniz değil) 5 adet roman isteyeceğim sizden, kısaca sebepleriyle. Hem görenlere teşvik olur.
1) Saatleri Ayarlama Enstitüsü/ Tanpınar.
Ülkenin en zor yıllarında yanlış modernleşmeyi ve jakoben devrimleri muhteşem bir mizah ile hicvetmesi eşsiz yapıyor bu eseri.
2)Tehlikeli Oyunlar/ Ataycığım Oğuz.
Topluma karşı yabancılaşmayı en kuvvetli şekilde kaleme almıştır. Öyle ki okunduğunda halen yabancılığımızı hissederiz. Mizahı devrim niteliğindedir. Monolog metin yaratmada öncül romandır.
3)Aylak Adam/ Atılgan Yusuf.
" İşte yirminci yüzyıl bu! Asfalta kusmak!" cümlesi yeterince açıklayıcı olsa da, edebiyatımızın biraz Oblomovu biraz da Mearsault'u olur kendisi. Başucu kitabıdır.
4) Miskinler Tekkesi/Reşat Nuri Güntekin
Bir insan nasıl dilenci olur? Lüzumsuz adam anlatılarının en muhteşemi, romantizmden en uzak olanı.
5) Yalnızız/ Peyami Safa
Psikolojik roman nedir? Sorusunu tamamıyla karşılayan bir roman. Dünya için Karamazov Kardeşler ne ise, bizim edebiyatımızda Yalnızız odur.
Kuyucakli Yusuf- Doğadan kopan insanın yapayligini muhteşem anlattığı gibi doğayı da olayları ve kişilikleri de muhteşem tasvir ediyor. Türk Edebiyatının enleri konuşulacaksa orada mutlaka Sabahattin Ali de olmalıdır.
Gölgesizler- Zihnimdeki kelimesiz dünyayı kelimelerle eşeleyebildiği için
Utanmaz adam- " Kötü " bir insanın kötülüğüne kılıf uyduracak felsefesini mizahla karışık bir 20. yy bakış açısıyla tahlil etme olanağı sağladığı için
Eskici ve oğulları, Cemile- Orhan Kemal'in bütün kitaplarında sokağın, köyün, işçilerin, dar gelirli insanların sesini hiç kısmadan direk olduğu gibi gözlerimle duyabildiğim için
Ve
İnce Memed, Fırat Suyu Kan Akıyor Baksana