#Ankara
Merhaba Shall We Ben yıllardır var olan özgüven eksikliğinden dolayı hayatta hep kaybeden biriyim. Başarılı biriyim ama kendimi anlatamam, ifade edemem. Sosyal olarak çok zayıfım. Alıngan, utangaç, hassas ruhlu ve güven problemi olan biriyim. İş mülakatlarında kaybettim iletişim zayıflığından ve bu benim artıkyeter dediğim olay oldu. Bunun altında yatan psikolojik etmenler de var. (Travma vs.) "Hayat hassas kalpler için bir cehennemdir" sözü beni anlatıyor
Ne yapabilirim sizce?
Bunu yazıp paylaşmak bir yerden başlamak gerekir diye düşündüm.
Ebru Hsnky
E
Bence korkularının üzerine gitmeyi dene... Eskiden yalnız kalmaktan ve karanlıktan çok korkardim şimdi ise bana huzur veriyor. ..
Suan onu yapmaya çalışıyorum
Başarırsin yeter ki inan ve güven kendine
Ayrıca yazdığın sorunlar psikiyatrik rahatsızlık değil çoğu insanda bulunan ve kendine bile itiraf etmekten cekindigi sorunlardir senin bunu Paylaşman bile aslında özgüven eksiginin fazla olmadığının kendinle barışık bir birey olduğunun kanıtıdır. ..
Öyle olduğunu sanmıyorum. Suan icimden geçenleri bilmiyorsunuz ki? . Bunu paylasmak bile zor yani. Kendimi yazarak ifade etmemde sorun yok. Hala diyorum keske yazmasa mıydim? Insanlar ne düşünür hakkımda? Yazmakda sorun yok ama karşılıklı olunca sıkınti basliyor diyalog kuramiyorum.
Sorunlarını yazabilmeyi bir yana bırakın farkedip söylerseniz insanlar tepki gösterip inkâr ediyor. ... Bence kendine haksızlık yapma
Belki de sorun cevrendendir... Kendini suçlamayı bırakmak atacağın en büyük adım olacaktır. ..
Sorunumu anlayan birine demeliyim. Bir anda desem de sonuç olmuyor ki. Karşı taraf önyargılı oluyor. Him belki benimle konusmak istemiyor, kendini ifade edemeyecek ne var? Sohbet edeceğiz bunu mu beceremiyor? Gibi sorular oluyor. Ben nasıl anlatayım ki olmuyor yani. Bir de su var hep soru soran konusturulan ben oluyorum bu da sıkıyor bir zaman sonra karşımdaki insanı. Sohbet bitiyor. Bu insan bir daha benimle konusur mu hayır gerek duymaz. Benim için hazin son birini daha kaybettim. Kolay bir sey değil. Fizyolojik tepkileri bile kontrol edemiyorsunuz. Sesiniz titriyor terliyorsunuz psikolojik bir baskı oluyor .
Basit bir sey değil bir anlikta olmuyor bu
Empati kurmak ?
Keske benim gözümden hissederek baksanız. Ne hissetimi anlasaniz sorun kalmaz ki. Is gorusmesinde direk yargi şu: Bu kendini ifade edemiyor işi nasil savunsun bilgilerini nasil paylassin. Az onceki arkadas kendini iyi ifade etti belki mesleki tecrubesi de yok ama bu iyi savunur bizi .
Bu yüzden kaybetmek nasıl bir sey biliyor musunuz
Sizinle sohbet etmek isterim sakıncası yoksa
Edin ama yazma konusunda sıkıntım yok anlatmak istediğim sey yüz yüze konusmalarim daha etkili olması için etkinlik grupa katilarak belki aşabilirim
Düşüncem bu. Paylaştım ki bie etkinlikte kimse bana demesin. Bu cok soguk duruyor bizi sevmedi herhalde diye bir şeyin düşünülmesini istemiyorum