Çevresinde şefkat gören bir anne babanın ,çevresinde sevilen,hatta bir çok anneden süt emmiş biri olarak büyüdüm.Sonuçlarını,üzerimdeki etkisini gözlemlediğimde herkesin beni sevmesi görevi olduğu yanılgısına yol açtığını farkettim. Hayır ,anne ve baba hiç benzemedim.Umarım bu samimi itirafım bir gözlem sonucu olarak işe yarar.
Her insanın, hayata bir bakış açısı vardır. Çocukluğundan itibaren aldığı eğitim, annesinin babasının kişilik yapısı, yaşadığı olaylar, sahip olduğu kültür yapısı bu bakış açısına yön verir. İnsanların olayları algılamasında, sahip oldukları bu bakış açısının önemi büyüktür.
Anne ve Babam ben 3 yaşında iken ayrılmışlar Babam sabit fikirli, ele candaş bizlere ise soğuk, sert, katıydı. Annemi çok geç tanıdım. Aile hayatım olmadı zaten. Yani iletişim çok kopuk, bağlantısız idi. 2009 da babamı kaybettim Aileden yana yüzüm gülmedi. Vardır bir nedeni. Vardır bir hayır...
Annem üvey anne elinde büyümüş.Yaşadıklarını anlatsam yüzlerce film olur.Eziyetin bini bir para. Bu nedenle bazen ne yapacağını bilemezdi çünkü anne nasıl olur hiç bilmemiş.Gözünde hep bir damla yaş bekler, anasını kaybeden kedi -köpek yavrusu, yuvadan düşen kuş yavrusu, sahipsiz hayvanlar hep onun bakımındadır,Kimsesiz ihtiyarlar, sahipsiz çocukların üzerindedir eli hep.Merhamet timsalidir anacım . Babam ayrı bir hikâye; 13 yaşında çalışmak için ayrılmış köyünden, çok sefalet görmüş, sonra da eski adıyla yetiştirme yurtlarında, şimdiki şefkat evlerinde çalıştı. Kimsesiz delikanlıların kimsesi oldu babam. Bizim evimizde hep kimsesiz erkek çocukları vardı, bir sürü ağabeyim oldu. Onların yanında asla babama, baba diye hitap etmezdik. Böyle bir anne- baba ile büyüyünce hayata çok farklı bakıyorsunuz Beyza hanım.Bizde insan veya hayvan farketmez kimsesizler çok kıymetlidir. Yetimler, öksüzler bir başkadır bizim ailemizde. Öksüz çocuklara bir başka atar bizim yüreğimiz. Şu dünyada bir dilek hakkım olsa, tüm çocukların ailesiyle olmasını dilerdim.
Neler yaşadık, nelere şahit olduk bir bilseniz? Dört yanımız yetim dolu, yokluk, fakirlik diz boyu. Ama rahmetli babam bizden önce onlara bakardı hep.Babamın mezarına tanımadığım bir sürü insan gelir gider hâlâ. En güzel miras bu herhalde
Çocukken kızardım bazen niye baba diyemiyoruz diye? Sadece buna kızardım , sebebini anlayamazdım çünkü. Diğer paylaşımlar zaten doğaldı bizim için. Üç kızkardeş, 2 erkek kardeşiz biz .Ama evimizde hep koca koca delikanlılar olurdu ve bizim için normal bir durumdu bu.
Bazen insanlar çocukken çocukça da olsa kızgınlıklar yaşayabileceklerini kabul edemiyorlar da. Yani şu anda anlıyor olmak o zamanki acımızı geçirmiyor aslında. O nedenle sormuştum. Tabi sizin için söylemedim. Genel açıklama
Annem ve babam asil ve çevrelerinde saygın sayılabilecek, iki ayrı aileden gelirler. Evin küçüğü olarak babamı 5 yaşında kaybettim. Annem baş tacı, hala yaşıyor ve benle pek alakadar olmazdı. Bana ablalarım baktı, onlar gidince abilerim ve eşlerinin yanında yetim gibi hissediyordum kendimi ve zor bir süreçten sonra kendi ailemi kurdum.
kesinlikle benziyorsunuz fakat tamami ile degil ! annen ve babandan birkac ozelligi alip buna kendinden eklemeler yaptigin bir karisimsin iste ama hep düşünürüm neden annemizi babamizi bizler secemiyoruz?
Güzel konu insanın neler yapacağının yada yapamıyacağının belirlendiği yerdir aile.Temeller burada atılır.kişi yaşamı boyunca yaptığı işlerde ister aileyi onaylayan isterse onaylamayan işler yapsın.Bunların hepsi çocukluk dönemi yaşantısının dışa vurumudur.Aile yapısını dışlayan yada ailesinin yapısına ters bir hayat rotası izleyen kişilerde dahi çocukluk döneminden izler bulunur.Birey ailesine olan tepkiden dolayı olumsuz işler yapabileceği gibi son derece olumlu işler de yapabilir.Ama her iki haldede belirleyen büyük ölçüde çocukluk dönemi travmalarıdır yada güzel anılarıdır.En zirvede de olsak o en temelin bir versiyonuyuz.Örnekleme yapmak isterdim ama hep genelleme oldu. Bir roket fırlatma üssünde çizilen rotanın dışına çıkamaz selamlar.
ben onaltsindan beri calistim okudum evlendim ve inanmayabilirsiniz bir gun esime sen kac lira maas aliyorsun diye sormadim. bilmeden de gitti. her aldigimiz seye ben imza atardim. oda mudurdu bankada ama ben hep kendime gore.yapardim hesabimi. yanliz anne babaya karsi pek kendini sorumlu hissetmiyorsun kopuyorumsu bir hava olusuyor.
Beyza hanim bizler ailemizin izlerini yansitiriz hep.babalar annelere nasil davraniyorsa erkekler eslerine ayni davaraniyor.genel olarak.veya tam tersi.ben mesela 40 yasindayim.anneme gore daha cok egitim aldim.daha cok kitap okudum.dunya ulkelerinden birkacini gezdim.turkiyenin bir cok yerini gordum.vs.vs.ama evime misafir gelecegi zaman annem nasil agirlardi diyorum.herturlu imkanimiz olmasina ragmen.ya da bir düğünde,doğumda annem ne yapardi...hem kisilik olarak hem hayatin inceliklerinde ya da genelinde anne babamizdan miraslar tasiyoruz.hiçbirşey bizimle baslamadi.ama şu da varki,bizler olumsuzlari olumluya cevirip öyle aktaralim bizden sonrakilere...böylece herşey daha güzel olur kanaatimce...sevgiyle kalin.
örneğin annem çok titizdi ben ona benzemeyeceğim diyip çok dağınık olmak.. Veya ailem çok disiplinliydi ben öyle olmayacağım deyip hiç disiplin koyamamak vs vs..
Anladim.oyle bir program izlemistim.annesi cok titiz..kadin buna tepki olarak evini hic temizlemiyordu...benim soylemek istedigim o degildi tabii.cocuklariyla iletisim kuramayan babalardan.ya da surekli kural koyan annelerden bahsetmistim.cocuk ne düşünüyor o birey mi.var mi yok mu.yeni nesil bunu aştı biraz.ama izleri var yine de...
yaramazdım yaramazlaştıkcada dayak yerdim kırıldıkca keskinleşirdim abim benle sorumluluğu öğrendi annem çocuktur güzel yaşasın her istediğimi alırdı yapardı babamda sert adamdı ketumdu yani polislik onu öle yaptı iyiydi yani
Annem babama gore daha ilgiliydi. Ama sebeplerini soylemedigi için kurallari bana anlamsiz gelirdi kizardim küçükken anneme. Bir de sevgisini sozlerle ifade etmezdi.Baskalariyla kiyaslama yapardi basarilarimizi fazla gormezdi. Ya da simartmamak için oyle davraniyordu bilemiyorum. Fazla soz hakki tanimazdi.Babamsa fikirlerini sebepleriyle anlattigi icin daha mantikli gelirdi bana. Annem daha fedakar olmasina rağmen babama daha cok düşkündük:) Hala da öyle. Babam kapidan içeri girince herkes mutlu olurdu. Eve geldiginde ve evden çıkarken öperdi.Her ikisine de kizdigim nokta basarilarimizi fazla onemsemezlerdi. En cok icerledigim konu veliler toplantisina derslerim cok iyi olmasina ragmen gelmemeleriydi. Biraz icime kapanmistim o zamanlar kendimi ifade edemedigim icin buyuyunce bunlari konustum onlarla. Annem simdi hak veriyor bana.Onlarin iyi olan davranislarini sergilemeye çalışıyorum. Eşimle de bu konulari tartisiyoruz. Babayla gecirilen zamanlar daha unutulmaz oluyor. O yuzden babalarin daha cok ilgilenmesi gerekir bence. Anne ic dunyaya baba dış dunyaya açılan kapıdır. Cocuklarimizla iletişimimizde simdilik hicbir sorun yok cok şükür sebepleriyle anlatiyoruz herseyi.
O ne yaparsa psikolojik olarak oda aynısını yapardi çok ciddi iletişim sorunları yaşadım. Bu okuluma yansıdı eğitimimi tamamlayamadim.Bir şeyi bir kez okuyunca çözebilen bir insanım eğitimden ailem ve öğretmenim yüzünden soğudum başaramadım .Kendimi fark ettim ama eğitim hayatım bitti .Şimdi bazen elime kağıt kalem alıp kimsenin çözemediği denklemleri çözüyorum ama ders çalışamıyorum
Benim babam babası olmadan büyüyen birisi ben şuan 16 yaşında biri olarak babasından pek sevgi görmeden büyüyen birisiyim maddi manevi ama babamin cok zeki olduguna inanirim babasi öldukten sonra cobanlik yaptigi siralarda eline gecen butun kitaplari okumus birisidir cok bilgilidir ve annem ise 17 yasinda evlenmiş bir kadin ben 5 6 yaslsrindayken annem calismaya baslamis brn abimle evde tektim hep herzaman özgür bi cocuk olarak yetistim okudugum kitaplsr olsun dinledigim sarkilar olsun yasam tarzim özgurluge yatkin oldu dusunce tarzim bile o şekilde oldu ben biraz anneme benzedigimi dusunuyorum annem sevgisiyle maddiyatı unutturabilen bi insan bende özgur ruhlu birisi olarak maddiyata pek inanmiyorum ve özgur ruhlu olmam iş hayatindada beni resim gibi sanatlara yöneltti aslında bundan mutsuz degilim kucukken fazla sevgi göremesemde sevgi degil hatta anne babami goremesemde halimden memnunum yaşam stilim bu şekilde yuvarlandı buralara geldi bundan sonrasındada özgür bi çocuk olarak ilerleyeceğim galiba
İyi olmalarına iyiydiler. Çalıştıkları için beni babaannem büyüttü. Emekli oluncada babaannemde kaldım, niye bilmiyorum. Küçük kardeşimi aldılar beni almadılar. Babaannem üzülmesin yada yalnız kalmasın falan diye düşünüyorum. Kaç yaşına geldim, içimden hala anneme kırgınım. Babam rahmetli oldu zaten. Ben çocuklarımı başıma gelen onca şeye rağmen bırakmadım. Yalnız bir anneyim ben. Şimdi ebeveynlerime benziyormuyum. Hayır.
Onlar benim herşeyim... Çocukken de aramız çok iyiydi hala da iyidir. Annem dünya tatlısı bir kadındır. Babam eski asker olması nedeni ile çok sert bir adamdır ama bu sert kalbin arkasında çok yufka bir yürek vardır. Bunu sadece tanıyanlar bilir. Babam şu ana kadar tanıdığım en mert adamdır. Tanrım ömürlerini uzun etsin. Sğlıklı, mutlu, huzurlu etkin. Tanrım kut versin onlara...
Çevresinde şefkat gören bir anne babanın ,çevresinde sevilen,hatta bir çok anneden süt emmiş biri olarak büyüdüm.Sonuçlarını,üzerimdeki etkisini gözlemlediğimde herkesin beni sevmesi görevi olduğu yanılgısına yol açtığını farkettim.
Hayır ,anne ve baba hiç benzemedim.Umarım bu samimi itirafım bir gözlem sonucu olarak işe yarar.
Harikasınız. Teşekkür ederim içtenliğiniz için)
Her insanın, hayata bir bakış açısı vardır. Çocukluğundan itibaren aldığı eğitim, annesinin babasının kişilik yapısı, yaşadığı olaylar, sahip olduğu kültür yapısı bu bakış açısına yön verir. İnsanların olayları algılamasında, sahip oldukları bu bakış açısının önemi büyüktür.
Beyza Üzer
Sizinki nasıl?
Büyük benzerlik izleri taşıdığımı söyleyemem. Aileden kopuk olduğumdan olsa gerek
Anne ve Babam ben 3 yaşında iken ayrılmışlar Babam sabit fikirli, ele candaş bizlere ise soğuk, sert, katıydı. Annemi çok geç tanıdım. Aile hayatım olmadı zaten. Yani iletişim çok kopuk, bağlantısız idi. 2009 da babamı kaybettim Aileden yana yüzüm gülmedi. Vardır bir nedeni. Vardır bir hayır...
Evet, vardır bir nedeni.! Büyüklerimizin; küçüklerini bireysel gelişim noktasında engellemekteki üstün becerisi..! Var mı bir hayır?
Benimki de benzer
Evet
Annem üvey anne elinde büyümüş.Yaşadıklarını anlatsam yüzlerce film olur.Eziyetin bini bir para. Bu nedenle bazen ne yapacağını bilemezdi çünkü anne nasıl olur hiç bilmemiş.Gözünde hep bir damla yaş bekler, anasını kaybeden kedi -köpek yavrusu, yuvadan düşen kuş yavrusu, sahipsiz hayvanlar hep onun bakımındadır,Kimsesiz ihtiyarlar, sahipsiz çocukların üzerindedir eli hep.Merhamet timsalidir anacım . Babam ayrı bir hikâye; 13 yaşında çalışmak için ayrılmış köyünden, çok sefalet görmüş, sonra da eski adıyla yetiştirme yurtlarında, şimdiki şefkat evlerinde çalıştı. Kimsesiz delikanlıların kimsesi oldu babam. Bizim evimizde hep kimsesiz erkek çocukları vardı, bir sürü ağabeyim oldu. Onların yanında asla babama, baba diye hitap etmezdik. Böyle bir anne- baba ile büyüyünce hayata çok farklı bakıyorsunuz Beyza hanım.Bizde insan veya hayvan farketmez kimsesizler çok kıymetlidir. Yetimler, öksüzler bir başkadır bizim ailemizde. Öksüz çocuklara bir başka atar bizim yüreğimiz. Şu dünyada bir dilek hakkım olsa, tüm çocukların ailesiyle olmasını dilerdim.
Siz peki? Aynı şefkati ailenizde sürdürüyor musunuz?
Elimden geldiğince, her zaman. Hem evimde hem işimde .
Hele o yetim- öksüz öğrenci kuzularım yok mu? Onlar gözbebeğim benim.Mücevherlerim
Neler yaşadık, nelere şahit olduk bir bilseniz? Dört yanımız yetim dolu, yokluk, fakirlik diz boyu. Ama rahmetli babam bizden önce onlara bakardı hep.Babamın mezarına tanımadığım bir sürü insan gelir gider hâlâ. En güzel miras bu herhalde
Kızdınız mı hiç? Başkaları ile paylaşmalarına? Çocukken falan?
Çocukken kızardım bazen niye baba diyemiyoruz diye? Sadece buna kızardım , sebebini anlayamazdım çünkü. Diğer paylaşımlar zaten doğaldı bizim için. Üç kızkardeş, 2 erkek kardeşiz biz .Ama evimizde hep koca koca delikanlılar olurdu ve bizim için normal bir durumdu bu.
Bazen insanlar çocukken çocukça da olsa kızgınlıklar yaşayabileceklerini kabul edemiyorlar da. Yani şu anda anlıyor olmak o zamanki acımızı geçirmiyor aslında. O nedenle sormuştum. Tabi sizin için söylemedim. Genel açıklama
durustlugü babamdan vicdan ve merhametti de yuregime aşılayan yegane varlik annemden..
Annem ve babam asil ve çevrelerinde saygın sayılabilecek, iki ayrı aileden gelirler. Evin küçüğü olarak babamı 5 yaşında kaybettim. Annem baş tacı, hala yaşıyor ve benle pek alakadar olmazdı. Bana ablalarım baktı, onlar gidince abilerim ve eşlerinin yanında yetim gibi hissediyordum kendimi ve zor bir süreçten sonra kendi ailemi kurdum.
kesinlikle benziyorsunuz fakat tamami ile degil ! annen ve babandan birkac ozelligi alip buna kendinden eklemeler yaptigin bir karisimsin iste ama hep düşünürüm neden annemizi babamizi bizler secemiyoruz?
Güzel konu insanın neler yapacağının yada yapamıyacağının belirlendiği yerdir aile.Temeller burada atılır.kişi yaşamı boyunca yaptığı işlerde ister aileyi onaylayan isterse onaylamayan işler yapsın.Bunların hepsi çocukluk dönemi yaşantısının dışa vurumudur.Aile yapısını dışlayan yada ailesinin yapısına ters bir hayat rotası izleyen kişilerde dahi çocukluk döneminden izler bulunur.Birey ailesine olan tepkiden dolayı olumsuz işler yapabileceği gibi son derece olumlu işler de yapabilir.Ama her iki haldede belirleyen büyük ölçüde çocukluk dönemi travmalarıdır yada güzel anılarıdır.En zirvede de olsak o en temelin bir versiyonuyuz.Örnekleme yapmak isterdim ama hep genelleme oldu. Bir roket fırlatma üssünde çizilen rotanın dışına çıkamaz selamlar.
Armut dibine düşer değişen zamanın sunduğu envanterler
Annem psikopat sizofreniydi BABAM DÜNYALAR TATLİSİ MELEK ALLAH ANNEMİN BİNBİR TÜRLÜ BELASİNİ BABAMİNDA RAHMETİNİ EYLESİN
Asla kendim oldum hep ztn bizde avrupa zihniyeti hakimdir herkes kendi basinin carsine bakar bir yastan sonra
Bu iyi bir şey mi kötü bir şey mi sizce?
Beyza hnm kardesim trakyada gnlde boyledir. belirli bir yasa gelince hayatini kurmaksana kalmistir. iyi de galiba.
Belirli yaşın kaç olduğu önemli galiba..
ben onaltsindan beri calistim okudum evlendim ve inanmayabilirsiniz bir gun esime sen kac lira maas aliyorsun diye sormadim. bilmeden de gitti. her aldigimiz seye ben imza atardim. oda mudurdu bankada ama ben hep kendime gore.yapardim hesabimi. yanliz anne babaya karsi pek kendini sorumlu hissetmiyorsun kopuyorumsu bir hava olusuyor.
Bilmiyorum yas siniri goreceli bi kavram. bb kisinin kendini guclu hissetmesi ile ilgili olabilir.
Beyza hanim bizler ailemizin izlerini yansitiriz hep.babalar annelere nasil davraniyorsa erkekler eslerine ayni davaraniyor.genel olarak.veya tam tersi.ben mesela 40 yasindayim.anneme gore daha cok egitim aldim.daha cok kitap okudum.dunya ulkelerinden birkacini gezdim.turkiyenin bir cok yerini gordum.vs.vs.ama evime misafir gelecegi zaman annem nasil agirlardi diyorum.herturlu imkanimiz olmasina ragmen.ya da bir düğünde,doğumda annem ne yapardi...hem kisilik olarak hem hayatin inceliklerinde ya da genelinde anne babamizdan miraslar tasiyoruz.hiçbirşey bizimle baslamadi.ama şu da varki,bizler olumsuzlari olumluya cevirip öyle aktaralim bizden sonrakilere...böylece herşey daha güzel olur kanaatimce...sevgiyle kalin.
Olumsuzu olumluya çevirip aktarmak.. Bazen de tam tersine gidip, başka bir uçta hata yapmaya neden olabiliyor Hassas bir denge gerek orada sanki
Beyza hanim biraz acarsaniz.sizin kadar genis kapsamli düşünemedim sanirim...
örneğin annem çok titizdi ben ona benzemeyeceğim diyip çok dağınık olmak.. Veya ailem çok disiplinliydi ben öyle olmayacağım deyip hiç disiplin koyamamak vs vs..
Anladim.oyle bir program izlemistim.annesi cok titiz..kadin buna tepki olarak evini hic temizlemiyordu...benim soylemek istedigim o degildi tabii.cocuklariyla iletisim kuramayan babalardan.ya da surekli kural koyan annelerden bahsetmistim.cocuk ne düşünüyor o birey mi.var mi yok mu.yeni nesil bunu aştı biraz.ama izleri var yine de...
Elbette elbette.. Ben çağrışımla ekledim onu
Bizde iletişim sıfırdı hep...
Sizin çocuklarınız var mı? Ya da kendinizde de ifade etme zorluğu falan hissediyor musunuz?
Hem de ne zorluk. Anlatamayacağım, anlaşılamayacağım için genelde konuşamadım zaten. Evli değilim, çoğunlukla da bu yüzden düşünmüyorum evliliği..
Iletişim sorunumuz yüzünden
Dilerim aşarsınız.. Geçmişimizin geleceğimizi yönetmesine izin vermek iyi değil bence
Yok, vermemeye çalışıyorum. Başaracağıma da inanıyorum inşaAllah Tek başına zor olacaktır elbette ama imkansız olmadığını da biliyorum.
yaramazdım yaramazlaştıkcada dayak yerdim kırıldıkca keskinleşirdim abim benle sorumluluğu öğrendi annem çocuktur güzel yaşasın her istediğimi alırdı yapardı babamda sert adamdı ketumdu yani polislik onu öle yaptı iyiydi yani
Annem babama gore daha ilgiliydi. Ama sebeplerini soylemedigi için kurallari bana anlamsiz gelirdi kizardim küçükken anneme. Bir de sevgisini sozlerle ifade etmezdi.Baskalariyla kiyaslama yapardi basarilarimizi fazla gormezdi. Ya da simartmamak için oyle davraniyordu bilemiyorum. Fazla soz hakki tanimazdi.Babamsa fikirlerini sebepleriyle anlattigi icin daha mantikli gelirdi bana. Annem daha fedakar olmasina rağmen babama daha cok düşkündük:) Hala da öyle. Babam kapidan içeri girince herkes mutlu olurdu. Eve geldiginde ve evden çıkarken öperdi.Her ikisine de kizdigim nokta basarilarimizi fazla onemsemezlerdi. En cok icerledigim konu veliler toplantisina derslerim cok iyi olmasina ragmen gelmemeleriydi. Biraz icime kapanmistim o zamanlar kendimi ifade edemedigim icin buyuyunce bunlari konustum onlarla. Annem simdi hak veriyor bana.Onlarin iyi olan davranislarini sergilemeye çalışıyorum. Eşimle de bu konulari tartisiyoruz. Babayla gecirilen zamanlar daha unutulmaz oluyor. O yuzden babalarin daha cok ilgilenmesi gerekir bence. Anne ic dunyaya baba dış dunyaya açılan kapıdır. Cocuklarimizla iletişimimizde simdilik hicbir sorun yok cok şükür sebepleriyle anlatiyoruz herseyi.
sen yıllardır bu soruyu bekliodun dimi
Galiba kız çocuk erkek çocuk farkı da var.. Babaların yeri başka oluyor kızlarda..
Aynen nerden bildin Gurur Koparan Aslinda en cok da burdaki anne babalarin dikkat etmesi icin yazdım
2erkek kardesim de ayni. Babaya kimse laf soyletmez bize cok dokunur. Annem babami elestirse hakli da olsa zorumuza gider nedense
Ben ikisininde hiç görmedim
Babam yurt dışında çalışırdı sonra geldi iş kurdu pek konuşmazdı ..Bir çok kez iletişim sorunu çektik.Annem babami taklit ederdi
Taklit?
O ne yaparsa psikolojik olarak oda aynısını yapardi çok ciddi iletişim sorunları yaşadım. Bu okuluma yansıdı eğitimimi tamamlayamadim.Bir şeyi bir kez okuyunca çözebilen bir insanım eğitimden ailem ve öğretmenim yüzünden soğudum başaramadım .Kendimi fark ettim ama eğitim hayatım bitti .Şimdi bazen elime kağıt kalem alıp kimsenin çözemediği denklemleri çözüyorum ama ders çalışamıyorum
iletişim sorununuzu çözdünüz mü?
Hayır
İlginç değil mi? Ebeveynimizde görüp hatalı bulduğumuz konularda kendimizin de aşamayıp takılı kalması
Benim babam babası olmadan büyüyen birisi ben şuan 16 yaşında biri olarak babasından pek sevgi görmeden büyüyen birisiyim maddi manevi ama babamin cok zeki olduguna inanirim babasi öldukten sonra cobanlik yaptigi siralarda eline gecen butun kitaplari okumus birisidir cok bilgilidir ve annem ise 17 yasinda evlenmiş bir kadin ben 5 6 yaslsrindayken annem calismaya baslamis brn abimle evde tektim hep herzaman özgür bi cocuk olarak yetistim okudugum kitaplsr olsun dinledigim sarkilar olsun yasam tarzim özgurluge yatkin oldu dusunce tarzim bile o şekilde oldu ben biraz anneme benzedigimi dusunuyorum annem sevgisiyle maddiyatı unutturabilen bi insan bende özgur ruhlu birisi olarak maddiyata pek inanmiyorum ve özgur ruhlu olmam iş hayatindada beni resim gibi sanatlara yöneltti aslında bundan mutsuz degilim kucukken fazla sevgi göremesemde sevgi degil hatta anne babami goremesemde halimden memnunum yaşam stilim bu şekilde yuvarlandı buralara geldi bundan sonrasındada özgür bi çocuk olarak ilerleyeceğim galiba
ilk üç soruyu hiç almiym. Benziyordum halada benzerim bunun farkında olmamla değişmek için elimden geleni yapıyorum biçok benzerlik için.
İyi olmalarına iyiydiler. Çalıştıkları için beni babaannem büyüttü. Emekli oluncada babaannemde kaldım, niye bilmiyorum. Küçük kardeşimi aldılar beni almadılar. Babaannem üzülmesin yada yalnız kalmasın falan diye düşünüyorum. Kaç yaşına geldim, içimden hala anneme kırgınım. Babam rahmetli oldu zaten. Ben çocuklarımı başıma gelen onca şeye rağmen bırakmadım. Yalnız bir anneyim ben. Şimdi ebeveynlerime benziyormuyum. Hayır.
Onlar benim herşeyim... Çocukken de aramız çok iyiydi hala da iyidir. Annem dünya tatlısı bir kadındır. Babam eski asker olması nedeni ile çok sert bir adamdır ama bu sert kalbin arkasında çok yufka bir yürek vardır. Bunu sadece tanıyanlar bilir. Babam şu ana kadar tanıdığım en mert adamdır. Tanrım ömürlerini uzun etsin. Sğlıklı, mutlu, huzurlu etkin. Tanrım kut versin onlara...