Ölmeyi güzellemek de anlamsız, özellikle edebiyat dünyasında böyle uçuk kaçık intihar/ölme güzellemeleri görüyorum, oldukça da absürd ve hele genç insanlar için tehlikeli bir trend görüyorum bunu! Bunları yazan/çizenlere "buyur öl o zaman, ne diye bu irinini edebiyat/sanat/felsefe vb adlar altında paraya tahvil ederek masum insanlara bulaştırmaktasın" demek isterdim! Bunu sanat/edebiyat/felsefe gibi soylu isimlerle ilişkilendirmek bana oldukça çirkin geliyor. Sanat/edebiyat/felsefe insanları daha kaliteli yaşatmak içindir, öldürmek/intiharı özendirmek için yapılıyor sanılmaları bunları sanat/edebiyat/felsefe yapmaz. Sadece sorumsuzluk ve sahtekarlık olabilir düşüncesindeyim!
Edebiyat budur zaten bence, yapamadığını yazıya dökmek, genelde intiharı öven yazarlarin hiçbiri intihar etmemiştir Camus gibi, hayatın güzelliğinden vsvs den bahseden yazarlar ise intihar etmiştir
Aynen katılıyorum azizim! Yazan / çizenin buyurup kendini öldürmeyip içindeki irinini bir de ona para ödeyen / onu zenginleştiren insanlara pazarlaması işte işin sahtekarlık boyutu dediğim tarafıdır.
Ölüm üzerinde düşünülmesi gereken en önemli olgudur. Düşünülmesi eksik oldu, duyumsanması gereken de eklemeliyim. Ölüm üzerinde okumak, düşünmek ölmeyi gerektirmez, çoğu zaman hayatınızı gözden geçirmenize vesile olur. Yapamadıklarınızı yapma cesareti bulursunuz, geçmişe bakmaktan vazgeçip geleceğe doğru bakmaya cesaret edersiniz.
Ölmeyi güzellemek de anlamsız, özellikle edebiyat dünyasında böyle uçuk kaçık intihar/ölme güzellemeleri görüyorum, oldukça da absürd ve hele genç insanlar için tehlikeli bir trend görüyorum bunu! Bunları yazan/çizenlere "buyur öl o zaman, ne diye bu irinini edebiyat/sanat/felsefe vb adlar altında paraya tahvil ederek masum insanlara bulaştırmaktasın" demek isterdim! Bunu sanat/edebiyat/felsefe gibi soylu isimlerle ilişkilendirmek bana oldukça çirkin geliyor. Sanat/edebiyat/felsefe insanları daha kaliteli yaşatmak içindir, öldürmek/intiharı özendirmek için yapılıyor sanılmaları bunları sanat/edebiyat/felsefe yapmaz. Sadece sorumsuzluk ve sahtekarlık olabilir düşüncesindeyim!
Edebiyat budur zaten bence, yapamadığını yazıya dökmek, genelde intiharı öven yazarlarin hiçbiri intihar etmemiştir Camus gibi, hayatın güzelliğinden vsvs den bahseden yazarlar ise intihar etmiştir
Aynen katılıyorum azizim! Yazan / çizenin buyurup kendini öldürmeyip içindeki irinini bir de ona para ödeyen / onu zenginleştiren insanlara pazarlaması işte işin sahtekarlık boyutu dediğim tarafıdır.
Hamit Nibat Camus intihar etmedi, trafik kazasında öldü.
Ölüm üzerinde düşünülmesi gereken en önemli olgudur. Düşünülmesi eksik oldu, duyumsanması gereken de eklemeliyim. Ölüm üzerinde okumak, düşünmek ölmeyi gerektirmez, çoğu zaman hayatınızı gözden geçirmenize vesile olur. Yapamadıklarınızı yapma cesareti bulursunuz, geçmişe bakmaktan vazgeçip geleceğe doğru bakmaya cesaret edersiniz.