Bana göre pozitif düşünmek bir hayat görüşü olmalıdır. Hırslardan, kıskançlıklardan, nefret ve öfkeden kurtulunca hayatı pozitif yaşarsınız. Ben tüm olumsuz davranışları gün biterken beyninden atıyorum. Kötülük yapanın bana değil kendine zararı olduğunu düşünüyorum. Hayatta ne yaşarsak yaşayalım geçici olduğunu, her güzel şey gibi kötü günlerinde geçici olduğunu düşünüyorum. Hayattaki olumsuzlukları çıkarınca pozitif düşünüp öyle yaşamaya başlıyorsun. Birde ölümü düşününce diğer herşey bir anda anlamını yitiriverir gözümde. Hayat o kadar kısa ve değerli ki neden kısacık hayatımı kendime zehir ederek geçireyim diye düşünürüm. Sevgi ve iyilik bulaşıcıdır, ben iyi olduğum ve hayata sevgiyle baktığım sürece ve benim gibi birileri olduğu sürece her zaman umut var derim.
farklı bi bakış açısı ama keşke herkes siz gibi düşünebilse siz gibi yaşam felsefesi oluşturabilse malesefki insanlara olan güven inanç kalmamış hep iki yüzlülük hep hainlik dolu insanların içi siz güvendikçe onlar suistimal ediyorlar napabilirsiniz buna karşı yine de pozitifmi düşünürsünüz
Hayatım boyunca çok iyi diyebileceğim ve çok kötü diye bileceğim insanlar tanıdım. İyiliklerimi suistimal edenler çok oldu ama bu, hayata olan ve insanlara olan inancımı hiçbir zaman yok etmedi. Gördüm ki ne kadar kötülük yaşanıyor olsada bir yerlerde iyilik yapmak için çabalayan insanlarda var. Ben o iyi insanlara hayran oldum ve hayatım boyunca hep öyle yaşamaya çalıstım. İnsanın vicdanının rahatlığı kadar insana iyi gelebilecek başka birşey yok diye düşünüyorum. Huzur insanı pozitif yönlendiriyor ve huzurlu yasamak insanın kendi elinde olan bir şeymiş bunu öğrendim.
şu anda yazdıklarınıza odaklanamıyorum kafamın içinde o kadar çok problem varki hanki problemi düşünecem diye düşünmekten yoruluyorum ve bu problemi yaratanların çoğunluğuda dostum dediğim insanlar güvendiğim insanlar sırtımdan vuran insanlar bu durumda nasıl pozitif olabilirim sizce
Yıllar önce ağır bir depresyon geçirmiştim. Tıpkı sizin yaşadığınız gibi bana en yakın olanların yaşattığı acılardan dolayı. Sürekli ağlıyordum, yer gök dar geliyordu, uyku uyuyamıyordum. Kimseyle konuşmuyor, karanlıkta yaşıyordum. Bir gün oğlum sarıldı bana, sana ihtiyacım var dedi. Bu beni kendime getiren ilk cümleydi. Düşünmeye başladım, daha doğrusu korkularımla yüzleşmekti bu. Bir kendime baktım ne yapıyorum ben diye. Benim yaşadıklarımı hic suçu olmayan insanlara yaşatıyorum. Ben bu kadar güçsüz biri değilim. Allah insanı bu kadar aciz yaratmadı. Bir çıkış yolu mutlaka var ve ben bunu bulmalıyım diye düşündüm. O günden itibaren eski günlere ait ne varsa beynimin en uzak köşesine bir daha çıkarmamak üzere gömdüm. Hayat devam ediyor ve umut hep olmalı. Bunu sadece kendiniz için değil sizi seven insanlar içinde düşünmelisiniz. Ne piskologa gittim ne başka doktora, bırakın acınızı yüreğiniz yaşasın ona zaman tanıyın. Zaman bu yüzden en güzel ilaçtır. Göreceksiniz sizi yaşadıklarınız güçlü kılıyor ve kötülük yapanlar er yada geç yaşattıklarının bedelini ödüyorlar.
Bana göre pozitif düşünmek bir hayat görüşü olmalıdır. Hırslardan, kıskançlıklardan, nefret ve öfkeden kurtulunca hayatı pozitif yaşarsınız. Ben tüm olumsuz davranışları gün biterken beyninden atıyorum. Kötülük yapanın bana değil kendine zararı olduğunu düşünüyorum. Hayatta ne yaşarsak yaşayalım geçici olduğunu, her güzel şey gibi kötü günlerinde geçici olduğunu düşünüyorum. Hayattaki olumsuzlukları çıkarınca pozitif düşünüp öyle yaşamaya başlıyorsun. Birde ölümü düşününce diğer herşey bir anda anlamını yitiriverir gözümde. Hayat o kadar kısa ve değerli ki neden kısacık hayatımı kendime zehir ederek geçireyim diye düşünürüm. Sevgi ve iyilik bulaşıcıdır, ben iyi olduğum ve hayata sevgiyle baktığım sürece ve benim gibi birileri olduğu sürece her zaman umut var derim.
Cok guzel diyorsunuz
farklı bi bakış açısı ama keşke herkes siz gibi düşünebilse siz gibi yaşam felsefesi oluşturabilse malesefki insanlara olan güven inanç kalmamış hep iki yüzlülük hep hainlik dolu insanların içi siz güvendikçe onlar suistimal ediyorlar napabilirsiniz buna karşı yine de pozitifmi düşünürsünüz
Teşekkür ederim
Hayatım boyunca çok iyi diyebileceğim ve çok kötü diye bileceğim insanlar tanıdım. İyiliklerimi suistimal edenler çok oldu ama bu, hayata olan ve insanlara olan inancımı hiçbir zaman yok etmedi. Gördüm ki ne kadar kötülük yaşanıyor olsada bir yerlerde iyilik yapmak için çabalayan insanlarda var. Ben o iyi insanlara hayran oldum ve hayatım boyunca hep öyle yaşamaya çalıstım. İnsanın vicdanının rahatlığı kadar insana iyi gelebilecek başka birşey yok diye düşünüyorum. Huzur insanı pozitif yönlendiriyor ve huzurlu yasamak insanın kendi elinde olan bir şeymiş bunu öğrendim.
Ayni bakis acisi tasiyoruz
şu anda yazdıklarınıza odaklanamıyorum kafamın içinde o kadar çok problem varki hanki problemi düşünecem diye düşünmekten yoruluyorum ve bu problemi yaratanların çoğunluğuda dostum dediğim insanlar güvendiğim insanlar sırtımdan vuran insanlar bu durumda nasıl pozitif olabilirim sizce
Yıllar önce ağır bir depresyon geçirmiştim. Tıpkı sizin yaşadığınız gibi bana en yakın olanların yaşattığı acılardan dolayı. Sürekli ağlıyordum, yer gök dar geliyordu, uyku uyuyamıyordum. Kimseyle konuşmuyor, karanlıkta yaşıyordum. Bir gün oğlum sarıldı bana, sana ihtiyacım var dedi. Bu beni kendime getiren ilk cümleydi. Düşünmeye başladım, daha doğrusu korkularımla yüzleşmekti bu. Bir kendime baktım ne yapıyorum ben diye. Benim yaşadıklarımı hic suçu olmayan insanlara yaşatıyorum. Ben bu kadar güçsüz biri değilim. Allah insanı bu kadar aciz yaratmadı. Bir çıkış yolu mutlaka var ve ben bunu bulmalıyım diye düşündüm. O günden itibaren eski günlere ait ne varsa beynimin en uzak köşesine bir daha çıkarmamak üzere gömdüm. Hayat devam ediyor ve umut hep olmalı. Bunu sadece kendiniz için değil sizi seven insanlar içinde düşünmelisiniz. Ne piskologa gittim ne başka doktora, bırakın acınızı yüreğiniz yaşasın ona zaman tanıyın. Zaman bu yüzden en güzel ilaçtır. Göreceksiniz sizi yaşadıklarınız güçlü kılıyor ve kötülük yapanlar er yada geç yaşattıklarının bedelini ödüyorlar.
Tsk ederim desteginiz icin