Güzel bir soru. Sanırım yazmayı düşünüyorsunuz. Öncelikle yazacağın kitabın konusunu özgün bir üslup ile anlatmalısın. Kitapların geneli benzer konular üzerine yazılır. Ayırt edici tarafı ise üslup olmuştur hep. Kesinlikle taklit ve kopyalamaktan uzak durman gerekir. Bugün dünya edebiyatına adını altın harflerle yazdıran insanların tek sırrı özgün olmalarıdır. Şunu düşünmen gerekir. Bir insan neden kitap yazar? Eğer ki amaç ekonomik bir gelir sağlamak ise bence yazmamalı. Edebi kaygısı olmayan hiç kimse yazmamalı. Çünkü edebi kaygısı olmayan yazarların yazdıkları okuyucuların beynini çöplüğe çevirmekten başka bir işe yaramıyor. Bilimsel veya felsefik kaynaklı fikir yazıları bile edebi kaygılar gözetilerek ele alınmalıdır. Kitap yazmanın temel amacı aslında buluşmaktır. Okuyucu ile yazarın buluşmasıdır. Yazar; yaratmış olduğu edebi gerçekliğin içerisine okuyucu çekebilmesi için duyguları ve düşünceleri yalın ve akıcı bir dil ile ifade etmeli. Ha bu arada edebi kaygısı olmalı demişken okuyucu kaygısı da olmamalı aynı zamanda. Eğer ki okuyucu kaygısı varsa sadece duyulmak istenilenleri anlatma hatasına düşer ve bu da onu edebi gerçeklikten ve kendi özgünlüğünden uzaklaştırır. Bir plân yapılmalı. Karakterler veya tipler çok önceden belirlenmeli. Olaylar veya durumlar yansıtılırken yazarın bir hayalet gibi orada bulunması gerekir. Ayrıca kim tarafından anlatıldığı da önemli. Eğer ki birinci tekil şahıs anlatıyor ise diğer karakterlerin ruh hallerini yansıtmak olanaksızdır. Sadece gözlemler ve anlatan kişinin yorumlarına yer verilir. Ben anlatım tarzı olarak tanrısal bakış açısını öneririm. Çünkü tanrısal bakış açısında yazar hem olaylara hem de karakterin duygu ve düşüncelerine hakimdir. Yazılan her sözcük hissedilmeli ki okuyucunun yüreğinde yer edinebilinsin. Veyahut fikirler mantıksal temellere dayanmalı ki okuyucu ikna olsun. Aynı zamanda okuyucuya farklı bir bakış açısı kazandırabilecek bir konu olursa bence edebiyat dünyasında kendine yer bulabilir.
Güzel bir soru. Sanırım yazmayı düşünüyorsunuz. Öncelikle yazacağın kitabın konusunu özgün bir üslup ile anlatmalısın. Kitapların geneli benzer konular üzerine yazılır. Ayırt edici tarafı ise üslup olmuştur hep. Kesinlikle taklit ve kopyalamaktan uzak durman gerekir. Bugün dünya edebiyatına adını altın harflerle yazdıran insanların tek sırrı özgün olmalarıdır.
Şunu düşünmen gerekir. Bir insan neden kitap yazar? Eğer ki amaç ekonomik bir gelir sağlamak ise bence yazmamalı. Edebi kaygısı olmayan hiç kimse yazmamalı. Çünkü edebi kaygısı olmayan yazarların yazdıkları okuyucuların beynini çöplüğe çevirmekten başka bir işe yaramıyor. Bilimsel veya felsefik kaynaklı fikir yazıları bile edebi kaygılar gözetilerek ele alınmalıdır. Kitap yazmanın temel amacı aslında buluşmaktır. Okuyucu ile yazarın buluşmasıdır. Yazar; yaratmış olduğu edebi gerçekliğin içerisine okuyucu çekebilmesi için duyguları ve düşünceleri yalın ve akıcı bir dil ile ifade etmeli. Ha bu arada edebi kaygısı olmalı demişken okuyucu kaygısı da olmamalı aynı zamanda. Eğer ki okuyucu kaygısı varsa sadece duyulmak istenilenleri anlatma hatasına düşer ve bu da onu edebi gerçeklikten ve kendi özgünlüğünden uzaklaştırır.
Bir plân yapılmalı. Karakterler veya tipler çok önceden belirlenmeli. Olaylar veya durumlar yansıtılırken yazarın bir hayalet gibi orada bulunması gerekir. Ayrıca kim tarafından anlatıldığı da önemli. Eğer ki birinci tekil şahıs anlatıyor ise diğer karakterlerin ruh hallerini yansıtmak olanaksızdır. Sadece gözlemler ve anlatan kişinin yorumlarına yer verilir. Ben anlatım tarzı olarak tanrısal bakış açısını öneririm. Çünkü tanrısal bakış açısında yazar hem olaylara hem de karakterin duygu ve düşüncelerine hakimdir.
Yazılan her sözcük hissedilmeli ki okuyucunun yüreğinde yer edinebilinsin. Veyahut fikirler mantıksal temellere dayanmalı ki okuyucu ikna olsun.
Aynı zamanda okuyucuya farklı bir bakış açısı kazandırabilecek bir konu olursa bence edebiyat dünyasında kendine yer bulabilir.