İnsanda niçin kibir olur? Kibir insana bir çeşit uyuşturucu gibi keyif mi verir? Bundan kurtulmak isteyen kişinin izleyeceği yol ne olabilir? Kibir neleri doğurur, nelere yol açar?
aslında çok kapsamlı bir konu bir çok olumsuz sonuçları var hem karşılıklı iletişim anlamında hem de kendi açısından. Çok uzun yazmak gerekiyor sanırım
İşte bu derin konuyu alabildiğine açmak varken şurada bir ayet var diye Allah'a saldırıya geçilmesi beni şaşırttı açıkçası, yani ateist değil de "disteist" bir tutum var ortada aslında.. Ateist olsa sözü kimin dediğine bakmaz söz doğru mu değil mi diye bakar, ben bir insan olarak bile kibirli kişileri sevmiyorum, Allah nasıl sevsin ki yani? Varlığına inanmasa bile, "olduğu takdirde" sevmesi mümkün mü diye düşünmesi lazım... Yani bu kadar Allah düşmanlığı yapmak çok garip geldi. Hani tartışmalı karşı çıkılacak bir ayet olsa neyse, mis gibi ayet, kibirli olma diyor, bariz iyi olan bir şeye karşı çıkıp Allah'ı suçlamak nedir? (hem de inanmadığı halde suçluyor)
Eh kibir insanın doğasında var çünkü karşıdakini aşağı görmek ve aşağılamak. Aynı şey değil mi sence de karşıda ki yaratıcı da olsa değişmiyor bu durum
Pınar Erkacmaz ama kişi sürekli nefsine uyduğu, bunu törpüleyip işe yarar hale getirmediği takdirde hep hayal kırıklığına uğrar. Yani bir insanın mantık olarak kendini düşünmesi, kendi yararına iş yapması, mutlu olmaya çalışması gerekmez mi? Haline şükret diyorsun mesela, adam "kendimden aşağıdakine bakıp oh mu diyeyim, ne iğrenç bir bakış açısı diyor", belki de bunu söylediği için kendini mütevazı sanıyor bile olabilir... Yani kibrin en büyük sakıncası kendini gizlemesi zaten, kişi genelde bunun farkında olmuyor...
Tamam da işte zaten en büyük problem burada. Gerçekten kibir taşıyan bir insana bunun kibir olduğunu kabul ettiremezsin ki bunu törpülesin. Ve evet her zaman en büyük zararı kendine verir. Karşı tarafa verdiği tek zarar belki kalbini kırmış olmak olur. Ama kendine ruhuna verdiği zararların sonu yok
aslında çok kapsamlı bir konu bir çok olumsuz sonuçları var hem karşılıklı iletişim anlamında hem de kendi açısından. Çok uzun yazmak gerekiyor sanırım
İşte bu derin konuyu alabildiğine açmak varken şurada bir ayet var diye Allah'a saldırıya geçilmesi beni şaşırttı açıkçası, yani ateist değil de "disteist" bir tutum var ortada aslında.. Ateist olsa sözü kimin dediğine bakmaz söz doğru mu değil mi diye bakar, ben bir insan olarak bile kibirli kişileri sevmiyorum, Allah nasıl sevsin ki yani? Varlığına inanmasa bile, "olduğu takdirde" sevmesi mümkün mü diye düşünmesi lazım... Yani bu kadar Allah düşmanlığı yapmak çok garip geldi. Hani tartışmalı karşı çıkılacak bir ayet olsa neyse, mis gibi ayet, kibirli olma diyor, bariz iyi olan bir şeye karşı çıkıp Allah'ı suçlamak nedir? (hem de inanmadığı halde suçluyor)
Eh kibir insanın doğasında var çünkü karşıdakini aşağı görmek ve aşağılamak. Aynı şey değil mi sence de karşıda ki yaratıcı da olsa değişmiyor bu durum
Pınar Erkacmaz ama kişi sürekli nefsine uyduğu, bunu törpüleyip işe yarar hale getirmediği takdirde hep hayal kırıklığına uğrar. Yani bir insanın mantık olarak kendini düşünmesi, kendi yararına iş yapması, mutlu olmaya çalışması gerekmez mi? Haline şükret diyorsun mesela, adam "kendimden aşağıdakine bakıp oh mu diyeyim, ne iğrenç bir bakış açısı diyor", belki de bunu söylediği için kendini mütevazı sanıyor bile olabilir... Yani kibrin en büyük sakıncası kendini gizlemesi zaten, kişi genelde bunun farkında olmuyor...
Tamam da işte zaten en büyük problem burada. Gerçekten kibir taşıyan bir insana bunun kibir olduğunu kabul ettiremezsin ki bunu törpülesin. Ve evet her zaman en büyük zararı kendine verir. Karşı tarafa verdiği tek zarar belki kalbini kırmış olmak olur. Ama kendine ruhuna verdiği zararların sonu yok