Evden Dışarı çıktınız, kaldırımda yürüyorsunuz. Kaldırımda yerde oturan bir kadın ve çocuğu var. Bakıyorsunuz ki çevrede oradan geçen insanlara dileniyorlar. Her şeyin para ile döndüğü bu dünyada imkanları olmadığı için mecburen dilenmeye başlamışlar. Maddi durumları iyi olsa neden dilensinler öyle değil mi? Neyse biz yürümeye devam edelim. Yürüdükçe bu anne ve çocuğuna yaklaşıyoruz. Vicdanımız bizi rahat bırakmıyor, onlara hayatlarını bir günde olsa aç kalmaktan kurtarabileceğimizi, onlara küçük bir miktarda olsa para vererek kendi hayatlarını idare edebilmelerini kolaylaştırabileceğimizi hatırlatıyor vicdanımız. Ve para veriyoruz. Niyetimiz, onların karınlarını doyurmak. Ama her şey bizim kaldırımdan geçerken göründüğü gibi olmayabilir. Verdiğimiz para ile kadının uyuşturucu aldığını ve ertesi gün aşırı dozdan öldüğünü ve çocuğunun annesiz kaldığını öğrenseydiniz burada suçluluk hisseder miydiniz? Suçlu olur muyduk? Niyetimiz karınlarını doyurmaktı, ama hareketimiz ölüme sebebiyet verdi? Şimdi şuraya bağlamak istiyorum. Mahkemeler, insanları niyetlerine göre mi yargılamalı yoksa olan olaylara göre mi yargılamalıdır? Mahkemede insanların niyetlerini nasıl anlayabilir? Niyet dediğiniz içsel bir şeydir, ama olay niyetin yansımasıdır. Bizim niyetimiz olaya ters yansımış. Şimdi siz insanların niyetini nasıl anlardınız? Güzel yorumlarınızı bekliyorum teşekkür ederim
İnsanların niyeti nasıl anlaşılır?
Mehmet Malak
M
0 kişi takip ediyor.
Paylaş:
vicdanen belki suçluluk hissederdik ama yersiz bir his olur bence çünkü onun o parayı ne için kullanacağını nerden bilelim, ya da biz vermesek başkasının parasıyla uyuşturucu alamaz mıydı? Hukuk niyeti de göz önünde bulundurur. İnsanın niyeti tutarlılıklarıyla anlaşılabilir bence ama insan yanılabilir tabi
Sonucunu bilemiyeceğimiz bir işe kalkışmak, olabilecek her sonuca karşı göğüs germek değil midir? Bu değilse de, Sonucunun ne olacağını bilmediğimiz bir işe; Tanımadığımız insan üzerinden onay veriyorsak, sonucunun kötü bitebilme olasılığını bile bile bu olasılığı düşüncede doğru tartmadığımız için bu bizim düşüncesizliğimiz değil midir?
öyle bir ihtimali düşük görüyoruz yada öngöremiyoruz. Yüksek katta bir dairemiz olsun mesela. 5. katta biz onu tanımadığımız birine sattık ve alanın ailesinden biri kendini pencereden aşağı attı burda kendimizi ne kadar suçlayabiliriz? Bu durumların birbirinden çok da farkı yok bence. Bir yakınınıza borsa da yada herhangi bir yatırım konusunda bir fikir verirsiniz, o fikriniz çok iyidir ama işleri ters gider parasını batırır o konu da biraz benzer. Kötü amacınız yok bir risk olduğunu karşı taraf da biliyor ama yine de siz suçlanırsınız yada niyetinizden şüphe edilir belki
Aslında dediğiniz şey doğru bir düşünce. Yatırım hakkında fikir veriyoruz arkadaşımıza, ve arkadaşımız bizim fikrimizi dinliyor ve de uyguluyor. Teoride her şey güzel dediğiniz gibi ama uygulamada sorun çıkabilme olasılığıda var. Bu olasılıklardan sorumlu olan sadece yatırım fikrini ortaya atan beyin değil, yatırım fikrini uygun gören diğer arkadaşında başarısızlık sonucunda onunda düşüncesizlikten doğan bir sonuç oluyor. Yani burada iki arkadaşta düşüncesiz oluyor dediğiniz senaryoda. Benim kurduğum senaryodada dilencide düşüncesiz olmuş oluyor.