Devletin görevi vatandaşının ihtiyaç yollarını açmak, ihtiyaçlarını gidermek, imkanlar sunmaktır. Ülkemizde İŞKUR'un resmi verilerine göre 4 milyon işsiz/iş arayan kayıt dışı ile birlikte toplam 7 milyon işsiz/iş arayan yer almaktadır. Korkunç, ürkütücü ve çığ gibi gibi büyüyen bu tablo karşısında devlet çaresiz, aciz, yetemez, tıkanık bir haldedir. Malumunuz üzere ülkemizde kalitesi, niteliği, donanımı, yetkinliği tartışılmakla birlikte yüzlerce üniversite vardır. Bu korkunç, ürkütücü işsiz/iş arayan tablosunun içerisinde 1 milyonun üstünde de ''Üniversite Mezunu'' işsiz/iş arayan vardır.
Öncelikle devlet kimseye zorla gel üniversite oku demedi. Ayrıca her üniversite bitirene de iş garantisi vermedi. Bu devletin bakış açısı. Peki. Vatandaşın bakışı ise: Devlet iş yolları açmayacak, istihdam sağlamayacak, iş bulmaya yardımcı olmayacaksa neden bu kadar üniversite, fakülte, bölüm açıyor? Mezun veriyor? Ülkemizde ne kadar: Öğretmen, Mühendis, Teknisyen vb. Çalışacak insan varsa bunların ihtiyaç analizleri çıkarılmadan neden plansızca, organize olmadan bu işler yapılıyor? Bu işin içerisinden nasıl çıkılacak? Çıkılabilir ya da çıkılabilir mi sizce? Bu çok ciddi kronik bir sorun bu arada.
Yakın zamandaki aşırı göç belimizi çok büktü. Insanlar kabullenmek istemiyor. Bazi insanlar böyle ancak 2x2=4 olduğu kadar ortada.
Gelelim ünv. Mezunlarına. Taşra ve köylere bile MYO açıldı. Fakülteler klonlandı. Mezun enflasyonu kaçınılmaz oldu. Sayı çok değeri yok.
İstihdam garantisi bulunmayan bölümlerde okuyan öğrenciler, hangi şehirde okursa okusunlar yada tam tersi. Aileler, bölüm tercihlerini istihdam mantığı ile yapar ise, sabun köpüğü gibi açılan bölümler aynı süratle kapanacaktır. Bu durum yöneticiler tarafından neden çözülmüyor diye sormayalım. Onlar bu gençleri bu süre zarfında okulda yerleştirerek 2 veya 4 yıl işsizlikten uzak tutmaktalar.
Son cümle konunun özeti. Nokta.
2 sene veya 4 sene aileleri bakıyor. Ama çocuğumuz okuyor zannediyorlar.