Hayatımın en kötü gecesi. Kendimi hiç bu kadar çaresiz hissetmemiştim. Hayatımda ilk defa iftiraya uğradım ve oturup sinirlenmekten başka bir şey yapamıyorum. Kendimi iğrenç hissediyorum.
Ben bir kadınım. Ev arkadaşım da bir kadın. 30 yaşındayım. Sabah 9 akşam 6 çalışıyorum. Gece 23:30'da yatar, sabah 06:30'da kalkarım. Evimde vakit geçirmeyi çok seviyorumdum..
Arkadaşlar ben 40 dairelik bi apartmanda yaklaşık 4 yıldır oturuyorum. Şimdiye kadar ne şahsıma, ne ev arkadaşıma ne kapıcıya ne de yöneticiye bizimle ilgili kimse şikayette bulunmadı. Ama uzun bir zamandır üst komşumdan rahatsız oluyordum. Tam uyuyacağım vakit süpürge açıp ev temizliğine başlıyor. Uyuyamıyoruz. Koltuk çeker, vurur, siler süpürür hepsi aynen bizim dairede. Bir kaç kez ses etmedik belki acil bişey olmuştur diye. Geçen hafta dayanamayıp yöneticiye söyledik. Saat 00:30'du ve biz gürültüden yine uyuyamıyorduk. yönetici de "ben uyarırım onları" dedi tamam.
Bu gece ev arkadaşım sıtmalandı. Yatakta tir tir titrerken bir de ateşi çıkınca neyse uzatmayayım kız uykuya dalmak üzere. Saat yine gece yarısını geçmiş. Üst kat süpürge açtı. Bekledim bi 5 dakika yok bitmeyince yukarı çıktım. Dedim ki "ablacım süpürge sesi buradan mı geliyor acaba?" Demez olaydım.
"Zaten geçen gün yöneticiye de şikayet etmişsiniz. Benim misafirim gelebilir. Ben hastanede çalışıyorum. Çalışma saatlerim değişik. Ne var süpürge açtıysam?" Buraya kadar beklediğim tepkiydi. Ben de gürültüden rahatsız olduğumuzu ve uyuyamadığımızı söyledim. Söylemez olaydım.
"Ben sizin özel hayatınızı dinlemek zorunda mıyım? Sizin yatak odası çığlıklarınızdan kaç defa rahatsız olduk. Eve aldığınız erkek arkadaşlarınızı da kahkahalarınızı da duyuyoruz. Sizin iki kat altınızda oturanlar bile sizden şikayetçi. Ağlamalarınızdan gülmelerinizden bıktık. Siz bu apartmana geldiğinizden beri insanların huzuru kaçtı. Ben zaten taşınıyorum. Taşınmamın tek sebebi sizsiniz"
Yemin ederim yazarken utandım. Ölsem birinden bunları duyacağım aklıma gelmezdi. Değilim ben böyle biri. Ev arkadaşım da değil. Benim evime babam abim dışında erkek girmedi yemin ederim girmedi.
Yarım saat sonra gece 1 gibi zil çaldı. Açtık izbandut gibi bi adam. "Hayırdır paldır küldür eşimi rahatsız etmişsiniz?" Korkudan titredim. Yemin ederim tiredim. Dedim "abi ne paldır küldürü insan gibi çıktım sordum önce. Senin yaptığın doğru mu bu saatte kapıya dayanıyorsun" dedik. "Saygıyı sizden mi öğreneceğim lan görürsünüz siz bundan sonra" dedi çekti gitti.
Biz mal gibi kaldık. Ne çığlığı? Ne erkeği? Olamaz ya böyle bir şey. Şimdi sakinleştim ve bunları yazıyorum. Yardım mı istiyorum ne için yazdım bunları bilmiyorum. Ama eminim ki bana evde iki kadın yaşadığının anlaşılmaması için kapının önüne erkek ayakkabısı koydurtan zihniyetin aynısı bu. Ben ne yapayım? Taşınayım mı? Kapı kapı gezip bizden şikayetçi olan var mı diye mi sorayım? Ne yapayım ben ya ne yapayım? Ben gerçekten ne diyeceğimi ne yapacağımı bilmiyorum.
Coook sakinsin cok. Helal olsun. Ben o kadinin sacindan tutup beynini duvara vura vura dagitirim kocasi da gelince avazim çıktığı kadar "tecavuz ediyorlar yetişin" diye bağırırım. Öyle başa böyle tarak. Sessiz sakin olmayacaksın ablacım.