İnsanoğlunun yaşamını sürdürebilmesi için öncelikle paraya ihtiyacı var kim ne derse desin bu böyle. Bunu hallettikten sonra diğer şeylere sıra gelir. Paranın huzur getirmediği gibi söylemler boştur sağlıklı olabilmek için bile para gerekiyor.
ben maaşlı çalışan biriyim ayda 2000 tl gelirim var ev kira yalnız yaşıyorum sevgili nuray, ben hiç para olmasın demiyorum zaten fakat ben insanların yalnızca parayı yaşamlarının merkezine koymalarına karşıyım, eğer yaşamınızın merkezine yalnızca parayı koyarsanız kaçınılmaz olarak pratik insan ilişkilerinizede yansır dolayısıyla menfaat, çıkar, paraya ulaşma, paraya kavuşma, parayı elde etme düşüncesi sizi zehirler ve bu psikolojinin içine, hapsedersiniz kendinizi. Hatta bu konuda geçenlerde bir yazı yazıp paylaşmıştım, birde sizin için buraya tekrar yazıyorum şöyleki yerleşik ekonomideki düzensizliğin yansımaları insanları öyle bir noktaya getirmiş ki artık her şeyin merkezinde, yaşamın merkezinde para var, menfaat var, çıkar var, paraya ulaşma, paraya kavuşma, parayı elde etme düşüncesi var, insanlar bu psikolojinin içine, bu haleti ruhiye içerisine hapsolmuş durumda. Bunun yanısıra insanların alma güdüsünü sürekli kamçılayan reklam sektörlerinin kışkırtıcı boyutu çok yüksek, dolayısıyla insanların satın alma güdüsünü, elde etme güdüsünü psikolojik olarak sürekli kamçılıyor teşfik ediyor, yaşam standartları düşük, ekonomik zorluklar yaşayan insanlarda reklamlarda gördüklerine ulaşamayınca, bazı şeyleri elde edemeyince şiddet konusunda hiç bir engel tanımıyor. Ve gözü hiç bir şeyi görmemeye başlıyor, vuruyor kırıyor, yaralıyor, cinnet getiriyor, bütün değer yargılarını yerle bir ediyor, kendi yerel kültüründen, kendi örf ve adetlerinden uzaklaşmaya ve kendine karşı bile yabancılaşmaya başlıyor, dolayısıyla böyle hastalıklı bir toplumsal yapı içerisinde, bu toplumu oluşturan, bireyler, bu hastalıktan nasibini almıştır, bir kanser virüsü gibi sosyal bünyeyi, toplumsal bünyeyi ele geçirmiş en kılcal damarlarına kadar bütün hücrelerine kadar sarmış ve nufus etmiştir, böyle bir toplumda bireyler bir birlerine yabancılaştığı için, birbirlerinden uzaklaştı için birbirlerini anlayamadığı için ( en başta kendisini anlayamadığı için) dolayısıyla bir güven sorunu yaşanmaktadır, bir güven bunalımı yaşanmaktadır, şimdi böylesine çarpık, böylesine hastalıklı bir toplumsal yapı içerisinde kime açılacağız, kime güveneceğiz? Nasıl güveneceğiz? Ne ölçüde güveneceğiz? İşte hepinize başlı başına bir soru, yada sorular, hadi gelin bunu yanıtını verin bakalım.
Size aynen katılıyorum Bakan Keliç. Benim sokağımda çöp toplayan bir genç adam var ne zaman görsem çöpün kenarına oturur bulduğu gazeteleri okur bu benim hep ilgimi çeker bilgiye değer vermek tabi ki parayla ilgili değil. Ancak ülkemizde insanlar o kadar zor durumda ki öncelikleri evine ekmek getirmek oldu. Para çıkarlar menfaatler ve güven konusunda çoook haklısınız.
insanların yaşam standartlarını en aşağılara çekmenin altında elbette psikolojik ve politik bir strateji yatıyor, özgürlük alanını bile bile daraltıyorlar, AH sevgili nuray çok şey varda işte burada yazmayı çok sağlıklı bulmuyorum ne yazık ki.
İnsanoğlunun yaşamını sürdürebilmesi için öncelikle paraya ihtiyacı var kim ne derse desin bu böyle. Bunu hallettikten sonra diğer şeylere sıra gelir. Paranın huzur getirmediği gibi söylemler boştur sağlıklı olabilmek için bile para gerekiyor.
ben maaşlı çalışan biriyim ayda 2000 tl gelirim var ev kira yalnız yaşıyorum sevgili nuray, ben hiç para olmasın demiyorum zaten fakat ben insanların yalnızca parayı yaşamlarının merkezine koymalarına karşıyım, eğer yaşamınızın merkezine yalnızca parayı koyarsanız kaçınılmaz olarak pratik insan ilişkilerinizede yansır dolayısıyla menfaat, çıkar, paraya ulaşma, paraya kavuşma, parayı elde etme düşüncesi sizi zehirler ve bu psikolojinin içine, hapsedersiniz kendinizi. Hatta bu konuda geçenlerde bir yazı yazıp paylaşmıştım, birde sizin için buraya tekrar yazıyorum şöyleki yerleşik ekonomideki düzensizliğin yansımaları insanları öyle bir noktaya getirmiş ki artık her şeyin merkezinde, yaşamın merkezinde para var, menfaat var, çıkar var, paraya ulaşma, paraya kavuşma, parayı elde etme düşüncesi var, insanlar bu psikolojinin içine, bu haleti ruhiye içerisine hapsolmuş durumda. Bunun yanısıra insanların alma güdüsünü sürekli kamçılayan reklam sektörlerinin kışkırtıcı boyutu çok yüksek, dolayısıyla insanların satın alma güdüsünü, elde etme güdüsünü psikolojik olarak sürekli kamçılıyor teşfik ediyor, yaşam standartları düşük, ekonomik zorluklar yaşayan insanlarda reklamlarda gördüklerine ulaşamayınca, bazı şeyleri elde edemeyince şiddet konusunda hiç bir engel tanımıyor. Ve gözü hiç bir şeyi görmemeye başlıyor, vuruyor kırıyor, yaralıyor, cinnet getiriyor, bütün değer yargılarını yerle bir ediyor, kendi yerel kültüründen, kendi örf ve adetlerinden uzaklaşmaya ve kendine karşı bile yabancılaşmaya başlıyor, dolayısıyla böyle hastalıklı bir toplumsal yapı içerisinde, bu toplumu oluşturan, bireyler, bu hastalıktan nasibini almıştır, bir kanser virüsü gibi sosyal bünyeyi, toplumsal bünyeyi ele geçirmiş en kılcal damarlarına kadar bütün hücrelerine kadar sarmış ve nufus etmiştir, böyle bir toplumda bireyler bir birlerine yabancılaştığı için, birbirlerinden uzaklaştı için birbirlerini anlayamadığı için ( en başta kendisini anlayamadığı için) dolayısıyla bir güven sorunu yaşanmaktadır, bir güven bunalımı yaşanmaktadır, şimdi böylesine çarpık, böylesine hastalıklı bir toplumsal yapı içerisinde kime açılacağız, kime güveneceğiz? Nasıl güveneceğiz? Ne ölçüde güveneceğiz? İşte hepinize başlı başına bir soru, yada sorular, hadi gelin bunu yanıtını verin bakalım.
Size aynen katılıyorum Bakan Keliç. Benim sokağımda çöp toplayan bir genç adam var ne zaman görsem çöpün kenarına oturur bulduğu gazeteleri okur bu benim hep ilgimi çeker bilgiye değer vermek tabi ki parayla ilgili değil. Ancak ülkemizde insanlar o kadar zor durumda ki öncelikleri evine ekmek getirmek oldu. Para çıkarlar menfaatler ve güven konusunda çoook haklısınız.
insanların yaşam standartlarını en aşağılara çekmenin altında elbette psikolojik ve politik bir strateji yatıyor, özgürlük alanını bile bile daraltıyorlar, AH sevgili nuray çok şey varda işte burada yazmayı çok sağlıklı bulmuyorum ne yazık ki.