Baba ya da anne ölebilirdi. Ben 46 yaşındayım ve çocuk yapmadım. Bir çok nedenden biri de, eğer bir nedenden baba gidecek olursa, o çocuğa benim bakabilmem lazımdı ve çalışmama rağmen anca kendi yağımda kavrulabiliyordum. Kaldı ki o çalışma temposunda çocuğun hakettiği ilgiyi verebilmek günümüz koşullarında çok zor. Örneğin 3 yaşını doldurana kadar ebeveynlerden en az biri çocuğun yanında olmalı, işe gitmemeli. Bunu yapmam mümkün değildi. Ebeveyn olmak sadece para sağlamak değil. O 3 sene ilerideki o insanın tüm hayatı demek. Çocuklarımızla kreşler, anneanne/babaanneler/, bakıcılar ilgilendiği için bu toplum sevgiden, güvenden, şefkatten habersiz insanlardan oluşuyor. Bugün doğurmadığım için mutluyum da. Zira bu toplumda mutsuz olmaktan başka şansı da olamayacaktı. Yorumları okumak bile yeterli bunu anlamak için. Sevgi, güven ve şefkatin olduğu yerde bu paylaşım olmaz, olamaz... Bu yorumlar da olamaz... Ne diyeyim... Yetişen bu çocuklar, büyüdüklerinde, kendilerine bile iyi davranmayı bilemeyecekler ve herkes "parasızlığa" suç atacak.
Ya siz ne kadar yanlış düşünüyorsunuz siz çalışan bir kadın ve çocuğu olupta boşanan birini sorun bakalım çocuğu olduğu için pişmanmi hayattaki engüzel şey evlattır keşke sahip olabilseydiniz anlardınız herşeye değeceğini umarım inşallah bir evlat sahibi olup bu duyguyu sizde yaşarsınız ve nekadar yanlış düşündüğünüzü anlarsınız
Melike Efşan evliligim 5 yıl sürdü tek basima11 yıldır iki cocuk büyütüyorum bir an bile sizin gibi düşünmedim mutluyuz biz eksiklerine ragmen cocuklarimda mutlu ve pozitif onlara mutluluğu öğretiyorum çünkü. Sizin adınıza bu bakış açısı için üzüldüm...
Melike Efşan yanlış düşünce tarzı anne baba sağken ölene kadar o evlat la ilgili olmak zorunda anne babanında çocuğun da hakkı hukuğu vardır olsaydı bu şekilde düşünmezdin herşey para değil dir evlat sevgisi bambaşka ağır basar olmadığı için diyorsun benim de çocuğum yok ama senin gibi düşünmüyorum biraz bencilce düşünme tarzı
Melike Efşan Fikrine, özverin sayğılar lakin evlat başkadar varlığı bile çoşku sacar yüregine. Bende fakirim kendi yagım ile kavruluyorum. Baba gider yanlız kalırım kurgusu u kurmuşsun ama hayat ne gösterir bilemessinde. Saygılar hayatınız güzel ve çoşku dolu oldun.
Keşke çalışma hayatindan vazgeçip anne olabilseymişsiniz çok zor şeyler yaşıyorum ama bi gulumsemeleri mücevherlere tekmeyi vurup kuru ekmeğe razi eder insani. Henuz geç değil yetimhaneden bi yetim evlad edinin en azindan sevginizi ona verin kazandığıniz paralarla ve sevginizle istekleri olsun yüzu gülsun
Çocukları sevmek, çocuklarla ilgilenmek için anneleri olmam gerekmiyor. Bulunduğum sitede çocukların neredeyse anneanneleri ile aynı yaştayım ama hepsi abla diye etrafımda dönüyor. Onların gülümsesi de bana mutluluk veriyor. Derdim kariyer ve para olmadı hiç. Hakkettikeri sevgiyi akşam işten eve dönünce vermek bana göre çok yetersiz. Onların her anında yanlarında olmak lazım. Işten 6 da çık, istanbul gibi bir şehirde olumsuz etkilenmeden 1 saatte evde ol. 7 ile 8 arası, 1 saat çocuğunla ilgilen. 8 de yatır. Günde 1 saatle o çocuğa ne yeterli sevgi verilebilir, ne şefkat, ne güven... İlk üç sene + hamilelik, 24 saatini çocuğa veremeyeceksem, doğurmam dedim, doğurmadım. Şimdi günde 1 saat evladı ile ilgilenebilen ebeveynlerin boş bıraktığı sevgi/şefkat/güven üçlüsünü 10 dan fazla çocuğa veriyorum. 1 adet manevi kızım ve onun sayesinde bir damadım ve torunum da var. Ve manevi kızımın bana "anne" demesinin nedeni para değil. Para ve imkânı kendi ebeveynleri sağlıyordu zaten. Doğur(t)makla ebeveyn olunmadığını insanlar anlasa keşke... Neyse.. Hala doğurabilirim istersem ama bu sevgisizliğin içine can katmam... Buradaki yorumlara baksanıza. Kadın ne kötülükler yapabilir, erkek ne kötülükler yapabilir, insan ne kadar ikiyüzlü ne kadar çıkarcı olabilir, hep bunlardan bahsediliyor. Peki, bu ikiyüzlülüğü, bu çıkarcılığı bilmeyen birinin aklına bunlar nasıl gelir? Işte bu toplum, bilinçaltında da olsa, bu eğitimi almış durumda. 1 kişi, nasıl yardımcı olabilir onu düşünmedi bile. Bense artık dert dinlemekten bunaldığım için paylaşım sahibine "Nasıl yardımcı olabilirim?" demedim. Zira o da, konunun muhatabı ile konuşarak orta yol bulmak yerine, hiç tanımadığı insanlara yazıyor. Bu da derdinin çözüm bulmak olmadığını gösterir. Muhtemelen ilgi istiyor. Bunalmış. Ben niye cevap veriyorum ki bu paylaşımlara? Sanırım insanların yaptıklarının sorumluluğunu almamasına kızıyorum hala.
Şimdi okudum hepinizin yorumunu. Yazdıklarımdan para/kariyer peşinde olduğumu zannetmişsiniz. Iletisimde kelimelerin payı %7 dir. Geri kalan %93 ses tonu ve jest/mimiktir. Bu %93 olmayınca insanlar kendi zihniyle tamamlar. Ben kendi yağımda anca kavruldum derken han/hamam/lüks/şaşa falan düşündüyseniz yanılmışsınız. Kira/faturalar ve temel giderlerden bahsettim. Ve bu hayat şartlarında, çalışmak zorunda olduğum için çocuğa haft içi günde 1 saat, bir de hafta sonu zaman ayırabilmekten bahsettim. Bunu yetersiz bulduğumdan bahsettim. Siz çocuk sahibi olmaktan mutlusunuz, güzel. Peki çocuklarınız mutlu mu? Ya da mutlu olduklarından emin misiniz? Bu arada siz daha fazla mutsuz olmayın diye, mutsuzluklarını bana anlatıyorlar. Ben sadece ulağım. Belki şahsen sizin evladınız değil bana dert yananlar ve benim sizlerin onların mutluluğunu sağlamak adına ne kadar uğraştığınızı anlattıklarım. Lütfen evlatlarınızın GÖZÜNÜN İÇİNE BAKIN. Orada mutsuzluklarını saklayamıyorlar. Her eleştirilerini de lütfen SAVUNMA YAPMADAN SADECE DİNLEYİN. Dediğim bu, evlat zaman ve ilgi ister. PARA VE PARA İLE SATIN ALINABİLEN NESNELER VE İMKANLAR DEĞİL.
Melike Efşan illa o kadar uzun çalışmak gerekmez ben müdür olup iyi para kazanırken işten ayrıldım sadece çocuğum olsun diye sonra öğretmenliğe başladım sadece 4 yarım gün para da kazandım çocuğum ile de ilgilendim 6 senemi bu şekilde idare ettim hala da ediyorum. Yani özveri ile herşey birlikte olabiliyor. Çocuk anlatılmaz yaşanır. Her doğuran ana olamıyor belki ama çocuğunuz olabilecekken kendinizi mahrum etmeniz hata olmuş bana göre...
Baba ya da anne ölebilirdi. Ben 46 yaşındayım ve çocuk yapmadım. Bir çok nedenden biri de, eğer bir nedenden baba gidecek olursa, o çocuğa benim bakabilmem lazımdı ve çalışmama rağmen anca kendi yağımda kavrulabiliyordum. Kaldı ki o çalışma temposunda çocuğun hakettiği ilgiyi verebilmek günümüz koşullarında çok zor. Örneğin 3 yaşını doldurana kadar ebeveynlerden en az biri çocuğun yanında olmalı, işe gitmemeli. Bunu yapmam mümkün değildi. Ebeveyn olmak sadece para sağlamak değil. O 3 sene ilerideki o insanın tüm hayatı demek. Çocuklarımızla kreşler, anneanne/babaanneler/, bakıcılar ilgilendiği için bu toplum sevgiden, güvenden, şefkatten habersiz insanlardan oluşuyor. Bugün doğurmadığım için mutluyum da. Zira bu toplumda mutsuz olmaktan başka şansı da olamayacaktı. Yorumları okumak bile yeterli bunu anlamak için. Sevgi, güven ve şefkatin olduğu yerde bu paylaşım olmaz, olamaz... Bu yorumlar da olamaz...
Ne diyeyim... Yetişen bu çocuklar, büyüdüklerinde, kendilerine bile iyi davranmayı bilemeyecekler ve herkes "parasızlığa" suç atacak.
Melike Efşan kesinlikle haklısınız katılıyorum size ????
Ya siz ne kadar yanlış düşünüyorsunuz siz çalışan bir kadın ve çocuğu olupta boşanan birini sorun bakalım çocuğu olduğu için pişmanmi hayattaki engüzel şey evlattır keşke sahip olabilseydiniz anlardınız herşeye değeceğini umarım inşallah bir evlat sahibi olup bu duyguyu sizde yaşarsınız ve nekadar yanlış düşündüğünüzü anlarsınız
Çalışma para yi ve kariyeri tercih etme evinde dur çocuğunu yap coçugunla ilgilen herşey para sağlamak değil diyorsunuz siz paradan vaz geçemiyorsunuz
Yaşlanınca yolları gözetlersin paralar Ogün işe yaramaz, millet yicek ekmegim yok degip 5çocuk yapıyor ????
Melike Efşan evliligim 5 yıl sürdü tek basima11 yıldır iki cocuk büyütüyorum bir an bile sizin gibi düşünmedim mutluyuz biz eksiklerine ragmen cocuklarimda mutlu ve pozitif onlara mutluluğu öğretiyorum çünkü. Sizin adınıza bu bakış açısı için üzüldüm...
Melike Efşan yanlış düşünce tarzı anne baba sağken ölene kadar o evlat la ilgili olmak zorunda anne babanında çocuğun da hakkı hukuğu vardır olsaydı bu şekilde düşünmezdin herşey para değil dir evlat sevgisi bambaşka ağır basar olmadığı için diyorsun benim de çocuğum yok ama senin gibi düşünmüyorum biraz bencilce düşünme tarzı
Melike Efşan Fikrine, özverin sayğılar lakin evlat başkadar varlığı bile çoşku sacar yüregine. Bende fakirim kendi yagım ile kavruluyorum. Baba gider yanlız kalırım kurgusu u kurmuşsun ama hayat ne gösterir bilemessinde. Saygılar hayatınız güzel ve çoşku dolu oldun.
Keşke çalışma hayatindan vazgeçip anne olabilseymişsiniz çok zor şeyler yaşıyorum ama bi gulumsemeleri mücevherlere tekmeyi vurup kuru ekmeğe razi eder insani. Henuz geç değil yetimhaneden bi yetim evlad edinin en azindan sevginizi ona verin kazandığıniz paralarla ve sevginizle istekleri olsun yüzu gülsun
Çocukları sevmek, çocuklarla ilgilenmek için anneleri olmam gerekmiyor. Bulunduğum sitede çocukların neredeyse anneanneleri ile aynı yaştayım ama hepsi abla diye etrafımda dönüyor. Onların gülümsesi de bana mutluluk veriyor. Derdim kariyer ve para olmadı hiç. Hakkettikeri sevgiyi akşam işten eve dönünce vermek bana göre çok yetersiz. Onların her anında yanlarında olmak lazım. Işten 6 da çık, istanbul gibi bir şehirde olumsuz etkilenmeden 1 saatte evde ol. 7 ile 8 arası, 1 saat çocuğunla ilgilen. 8 de yatır. Günde 1 saatle o çocuğa ne yeterli sevgi verilebilir, ne şefkat, ne güven... İlk üç sene + hamilelik, 24 saatini çocuğa veremeyeceksem, doğurmam dedim, doğurmadım. Şimdi günde 1 saat evladı ile ilgilenebilen ebeveynlerin boş bıraktığı sevgi/şefkat/güven üçlüsünü 10 dan fazla çocuğa veriyorum. 1 adet manevi kızım ve onun sayesinde bir damadım ve torunum da var. Ve manevi kızımın bana "anne" demesinin nedeni para değil. Para ve imkânı kendi ebeveynleri sağlıyordu zaten. Doğur(t)makla ebeveyn olunmadığını insanlar anlasa keşke... Neyse.. Hala doğurabilirim istersem ama bu sevgisizliğin içine can katmam... Buradaki yorumlara baksanıza. Kadın ne kötülükler yapabilir, erkek ne kötülükler yapabilir, insan ne kadar ikiyüzlü ne kadar çıkarcı olabilir, hep bunlardan bahsediliyor. Peki, bu ikiyüzlülüğü, bu çıkarcılığı bilmeyen birinin aklına bunlar nasıl gelir? Işte bu toplum, bilinçaltında da olsa, bu eğitimi almış durumda. 1 kişi, nasıl yardımcı olabilir onu düşünmedi bile. Bense artık dert dinlemekten bunaldığım için paylaşım sahibine "Nasıl yardımcı olabilirim?" demedim. Zira o da, konunun muhatabı ile konuşarak orta yol bulmak yerine, hiç tanımadığı insanlara yazıyor. Bu da derdinin çözüm bulmak olmadığını gösterir. Muhtemelen ilgi istiyor. Bunalmış. Ben niye cevap veriyorum ki bu paylaşımlara? Sanırım insanların yaptıklarının sorumluluğunu almamasına kızıyorum hala.
Şimdi okudum hepinizin yorumunu. Yazdıklarımdan para/kariyer peşinde olduğumu zannetmişsiniz. Iletisimde kelimelerin payı %7 dir. Geri kalan %93 ses tonu ve jest/mimiktir. Bu %93 olmayınca insanlar kendi zihniyle tamamlar. Ben kendi yağımda anca kavruldum derken han/hamam/lüks/şaşa falan düşündüyseniz yanılmışsınız. Kira/faturalar ve temel giderlerden bahsettim. Ve bu hayat şartlarında, çalışmak zorunda olduğum için çocuğa haft içi günde 1 saat, bir de hafta sonu zaman ayırabilmekten bahsettim. Bunu yetersiz bulduğumdan bahsettim. Siz çocuk sahibi olmaktan mutlusunuz, güzel. Peki çocuklarınız mutlu mu? Ya da mutlu olduklarından emin misiniz? Bu arada siz daha fazla mutsuz olmayın diye, mutsuzluklarını bana anlatıyorlar. Ben sadece ulağım. Belki şahsen sizin evladınız değil bana dert yananlar ve benim sizlerin onların mutluluğunu sağlamak adına ne kadar uğraştığınızı anlattıklarım. Lütfen evlatlarınızın GÖZÜNÜN İÇİNE BAKIN. Orada mutsuzluklarını saklayamıyorlar. Her eleştirilerini de lütfen SAVUNMA YAPMADAN SADECE DİNLEYİN. Dediğim bu, evlat zaman ve ilgi ister. PARA VE PARA İLE SATIN ALINABİLEN NESNELER VE İMKANLAR DEĞİL.
Melike Efşan illa o kadar uzun çalışmak gerekmez ben müdür olup iyi para kazanırken işten ayrıldım sadece çocuğum olsun diye sonra öğretmenliğe başladım sadece 4 yarım gün para da kazandım çocuğum ile de ilgilendim 6 senemi bu şekilde idare ettim hala da ediyorum. Yani özveri ile herşey birlikte olabiliyor. Çocuk anlatılmaz yaşanır. Her doğuran ana olamıyor belki ama çocuğunuz olabilecekken kendinizi mahrum etmeniz hata olmuş bana göre...
Şule Keçioğlu herkesin koşulları aynı değil. Nedenlerimden biri dedim o yüzden.