İlginç bir soru olmuş. Düşünmek için nesneler ve kavramlar olmalı. Bu nesnelerin ve kavramların zihinde çağrıştırdığı ve zihinde algılamaya olanak sağladığı sözcükler olmalı. Anlamı bilinen kavramlar ve nesneler üzerine fikirler üretmeye başlamak ile düşünce oluşur. Zihnimiz, kelimelerden kuruludur. Lisanımız, zihnimizdir. Bir insanın düşüncesinin sınırları, dil yeteneğinin sınırları tarafından belirlenir. Hayatımızda ilk defa duyduğumuz bir sözcük hakkında ne yazık ki görüş bildiremeyiz. Çünkü anlamını bilmediğimiz sözcükler hakkında düşünmemiz yani fikirler üretmemiz olanaksızdır. Her şey düşünce ile başladı, demek objectifliğe aykırı olur. Belki her şey madde ile başlamıştır. Beş bin yıllık bir problem. Fakat düşüncenin, niyetlerle ilişkini değerlendirdiğimizde; düşünülmeyen bir şeyin niyet edilemeyeceği çok açık. İnsan düşünerek bir şeyler yapar. Eylemlerin atası düşüncelerdir. Düşünmeden kimse eyleme yeltenmez. Fakat bir istisna var. O da içgüdülerdir. Fizyolojik güdülerinin karşılanması için eylem pek fazla düşünce barındırmaz. Mesela su içeceğiniz zaman bunu çoğu zaman düşünmezsiniz. Otomatik olarak beyin bunu size yaptırır. Hayvanlarda da durum böyledir. Hayvanlar ben acıktım yemek yemeliyim diye düşünmezler. Organizmanın canlılığını devam ettirebilmesi için kimi davranışları otomatik olarak programlanmıştır ki buna da zaten içgüdü derler. Bu istisna dışındaki tüm eylemlerimiz, düşüncelerimizin ürünleridir. Niyetlenmek bir açıdan istemek veya dilemektir. Düşünceler niyetlerden doğmaz. Bilinen sözcüklerden, tanınan nesnelerden, kavramlardan ve bunlar üzerine üretilen fikirlerden doğar.
Tabi bu anlattıklarım nesnel sonuçlar değil ; bende herkes gibi kendi fikrimi söylüyorum. Yanılıyor da olabilirim
İlginç bir soru olmuş.
Düşünmek için nesneler ve kavramlar olmalı. Bu nesnelerin ve kavramların zihinde çağrıştırdığı ve zihinde algılamaya olanak sağladığı sözcükler olmalı. Anlamı bilinen kavramlar ve nesneler üzerine fikirler üretmeye başlamak ile düşünce oluşur. Zihnimiz, kelimelerden kuruludur. Lisanımız, zihnimizdir. Bir insanın düşüncesinin sınırları, dil yeteneğinin sınırları tarafından belirlenir. Hayatımızda ilk defa duyduğumuz bir sözcük hakkında ne yazık ki görüş bildiremeyiz. Çünkü anlamını bilmediğimiz sözcükler hakkında düşünmemiz yani fikirler üretmemiz olanaksızdır.
Her şey düşünce ile başladı, demek objectifliğe aykırı olur. Belki her şey madde ile başlamıştır. Beş bin yıllık bir problem. Fakat düşüncenin, niyetlerle ilişkini değerlendirdiğimizde; düşünülmeyen bir şeyin niyet edilemeyeceği çok açık. İnsan düşünerek bir şeyler yapar.
Eylemlerin atası düşüncelerdir. Düşünmeden kimse eyleme yeltenmez. Fakat bir istisna var. O da içgüdülerdir. Fizyolojik güdülerinin karşılanması için eylem pek fazla düşünce barındırmaz. Mesela su içeceğiniz zaman bunu çoğu zaman düşünmezsiniz. Otomatik olarak beyin bunu size yaptırır. Hayvanlarda da durum böyledir. Hayvanlar ben acıktım yemek yemeliyim diye düşünmezler. Organizmanın canlılığını devam ettirebilmesi için kimi davranışları otomatik olarak programlanmıştır ki buna da zaten içgüdü derler.
Bu istisna dışındaki tüm eylemlerimiz, düşüncelerimizin ürünleridir.
Niyetlenmek bir açıdan istemek veya dilemektir. Düşünceler niyetlerden doğmaz. Bilinen sözcüklerden, tanınan nesnelerden, kavramlardan ve bunlar üzerine üretilen fikirlerden doğar.
Tabi bu anlattıklarım nesnel sonuçlar değil ; bende herkes gibi kendi fikrimi söylüyorum. Yanılıyor da olabilirim