Amacını kendin yaratmalısın . Zor dünyayı da yaratan sensin. Birsürü fırsat var dünyada. Bu fırsatları kullanmayı seçip seçmemek Tanrı'ya inanıp inanmamayı seçmekle aynı düzeyde .
Bir hiç uğruna diye soruyorsun da, senin hayatın bir hiç uğruna kurulu olabilir, ben hayattan olabildiğince faydalanıp eğlenmeye bakıyorum.
Herkes eşit şartlara - şanslara sahip değil yine bizim yaşantımız akıp giderken savaş bölgelerinde tepelerine bombalar yağan insanlar canları yanan insanlar neden bu dünyanın zorluğunu çekmektedir?
çünkü birileri sefasını sürmesi için. Bir sürü faktör var en belirgin olanı kimi parayı buldukça karnı tok daha fazlasını istedikçe bu imkanlar sagladikca. Birileri cefa çekip aç kalıp bu dünyanın zorluğunu çekmektedir. Adaleti hiçbir zaman olmayacak boş bir sistem
Peki hayatı mükemmel olan insanlar niye senin gibi düşünsün ? 21. Yüzyılda idealist olmak çok saçma bir inanış. Realist olursan cevap aradığın soruların bir cevabı olmadığını anlarsın .
Cihan Görgişen realist bir yaklaşım. Bütün coğrafyalarda doğru kabul edilse de, risk alan herkes bu ezilen taraftan öteki tarafa geçiş yapabilir. Tabi emek istiyor böyle şeyler. Ben
zeka şartlar imkan ve yetenek bunlardan en azından birinin olması gerekir. Birde ınan hayattaki çoğu insan hayatın 100%50 sini bile algılayamadan göçüp gidiyor
İstanbul'da doğdum büyüdüm, burslu olarak istediğim üniversitede istediğim bölümü okuyordum, bitirince pilot olmayı hedefliyordum, asosyal olarak harcadığım 2 sene sonunda bunlar oldu tabi. İşim, bedava yaşadığım ailemin evinde kalma olayım vardı. Ama bir yandan da Türkiye'nin şuan geldiği geleceği görüyordum, istediğimi yapamayacaktım sonuç olarak, cebimde 800$ ve "Hello kadar İngilizcem "ile Amerika'ya geldim. İş buldum, çevre edindim. Araba aldım. Çalışıyorum, bir yandan üniversite okuyorum. Gelecek için iş planı kurdum. Hazır kurulu bir düzeni, hiç bilmediğim ama kendime güvenim sayesinde, yapabileceğimi düşündüğüm bir yerde yeni bir hayat başlatmak için bıraktım. Risk almaktan korkmamak lazım. Bu arada hafta sonları hayatımı riske atıyorum tamamen sorunsuz uçaktan atlıyorum her hafta sonu hayatıma anlam katıyor çünkü .
Bir yere gitmek, bir iş yapmak, istiyorsan en azından dene. Ne kaydedebilirsin ki. Bizim ülkenin sorunu, insanları Politikaya boğarak insanların umutlarını, gençlerin cesaretini kırıyorlar. Bir de aileler destek yerine köstek oluyor genelde . Ben vizemi alıp sonra aileme gidiyorum dedim. Ha ha falan diyip okulun var nereye aptal mısın falan dediler 2 hafta sonra uçağa bindim .
Amacını kendin yaratmalısın .
Zor dünyayı da yaratan sensin. Birsürü fırsat var dünyada. Bu fırsatları kullanmayı seçip seçmemek Tanrı'ya inanıp inanmamayı seçmekle aynı düzeyde .
Bir hiç uğruna diye soruyorsun da, senin hayatın bir hiç uğruna kurulu olabilir, ben hayattan olabildiğince faydalanıp eğlenmeye bakıyorum.
Herkes eşit şartlara - şanslara sahip değil yine bizim yaşantımız akıp giderken savaş bölgelerinde tepelerine bombalar yağan insanlar canları yanan insanlar neden bu dünyanın zorluğunu çekmektedir?
çünkü birileri sefasını sürmesi için. Bir sürü faktör var en belirgin olanı kimi parayı buldukça karnı tok daha fazlasını istedikçe bu imkanlar sagladikca. Birileri cefa çekip aç kalıp bu dünyanın zorluğunu çekmektedir. Adaleti hiçbir zaman olmayacak boş bir sistem
Peki hayatı mükemmel olan insanlar niye senin gibi düşünsün ? 21. Yüzyılda idealist olmak çok saçma bir inanış. Realist olursan cevap aradığın soruların bir cevabı olmadığını anlarsın .
Cihan Görgişen realist bir yaklaşım. Bütün coğrafyalarda doğru kabul edilse de, risk alan herkes bu ezilen taraftan öteki tarafa geçiş yapabilir. Tabi emek istiyor böyle şeyler. Ben
Yusuf Görgişen ne gibi bir risk aldın paylaşırmısın ?
zeka şartlar imkan ve yetenek bunlardan en azından birinin olması gerekir. Birde ınan hayattaki çoğu insan hayatın 100%50 sini bile algılayamadan göçüp gidiyor
İstanbul'da doğdum büyüdüm, burslu olarak istediğim üniversitede istediğim bölümü okuyordum, bitirince pilot olmayı hedefliyordum, asosyal olarak harcadığım 2 sene sonunda bunlar oldu tabi. İşim, bedava yaşadığım ailemin evinde kalma olayım vardı. Ama bir yandan da Türkiye'nin şuan geldiği geleceği görüyordum, istediğimi yapamayacaktım sonuç olarak, cebimde 800$ ve "Hello kadar İngilizcem "ile Amerika'ya geldim. İş buldum, çevre edindim. Araba aldım. Çalışıyorum, bir yandan üniversite okuyorum. Gelecek için iş planı kurdum. Hazır kurulu bir düzeni, hiç bilmediğim ama kendime güvenim sayesinde, yapabileceğimi düşündüğüm bir yerde yeni bir hayat başlatmak için bıraktım. Risk almaktan korkmamak lazım. Bu arada hafta sonları hayatımı riske atıyorum tamamen sorunsuz uçaktan atlıyorum her hafta sonu hayatıma anlam katıyor çünkü .
Bir yere gitmek, bir iş yapmak, istiyorsan en azından dene. Ne kaydedebilirsin ki. Bizim ülkenin sorunu, insanları Politikaya boğarak insanların umutlarını, gençlerin cesaretini kırıyorlar. Bir de aileler destek yerine köstek oluyor genelde . Ben vizemi alıp sonra aileme gidiyorum dedim. Ha ha falan diyip okulun var nereye aptal mısın falan dediler 2 hafta sonra uçağa bindim .
yusuf dur şimdi bize umut aşılama gece gece
yaşam koçum olurmusun ?