Sürekli yalnız kalmak istemek.. Bir tane insan suratı görmek dahi istememek.. Onlara selam vermek selam almak, nefes alış verişlerini duymanın bile katlanılmaz bir hal alması.. Antrofobi midir... Insanların arasından geçerken ve iyi günler derken bile zorlanmak.. Kasılmak, panik atak gibi nefesin daralması psikolojik bir hastalık ya da anksiyete bozukluğu mudur. Yoksa dönem dönem yaşanan normal bir durum mu
Ali Cegid
A
Ailem bile uzak geliyor bana. Sanki farklı bir türüm ve dünyaya gelip uyum sağlamaya çalışan bir uzaylı gibiyim. Hayatımda esim ve kitaplardan başka kimse yok doğru düzgün. Bu beni rahatsız etmiyor, hatta yalnizlastikca daha iyi hissediyorum, sorun burada sanırım.
Ahanda aynisi yalniz degilmisim ayidiyetsizlik var her nefes acitiyor ruhum sanki surekli bir atesin icinde