Abi anladıgım kadarıyla anlatayım zerdüşt magaraya kapaniyor 10 yıl boyunca ruhunu dinliyor sonunda uyaniyor okadar dusundu okadar zamani gectiki magarada neyse.. Mutlulugunu insanları aydınlatmak olarak algiliyor ve halka iniyor ama bakiyorki halk zerdustu anlamiyor guluyorlar o bu kulaklara uyan agız degil oda havarilerine sesleniyor onlara aforizmalar özdeyişler tavsiyeler veriyor güçlü sözler veriyor üstüninsanı anlatıyor tavsiyeleri sert olunuz, agirligin ruhunu kahkaha ile oldurunuz dans sarkisi gece turkusu felan derinsel demesi olaylara farkli acidan bqkmasindandır nietzsche insani eksik gorur ona gore korku en buyuk zayifliktir tanriyida korku yaratmistir nietzscheye gore insan tum putlari kirmalidir degerler yeniden degerlendirilmelidir sanata edebiyata deger veren biridir nietzsche nietzscheye gore herşey bir güç istencidir kaderini sev der nietzsche biraz algilari bozan bir adamdir kitapta yilan sokunca zehrini al bana verecek kadar zengin degilsin der bir bolumunde kış geldi onu guzel agirladim soguk suyla duş aldim felan der mutlulugumun etrafini buzkasketleri sarmasa nasıl dayanabilirdiniz mutluluguma der kendini guclendirir boyun egmez tapmaz ikiyüzlü davranmaz bircok anlqyisa karsidir.
Otuz yaşındayken yurdunu ve yurdunun gölünü ardına bırakarak dağa çekildi Zerdüşt. Dağda on yıl zaman zarfında, bıkmadan, usanmadan hep ruhunu dinledi... Ve sonunda içinde, gönlünün derinliklerinde bir değişiklik duyumsadı. Günlerden birgün yıldız, aydınlatacak bir şeyin kalmasyadı yazgın ne olurdu? On yıl varki buruya mağarama çıkıyorsun. Eğer, ben, kartalım ve yılanım olmasaydık, ışığından ve yolundan bezerdin. Fakat her sabah seni bekledik. Işığının fazlasını aldık ve bunun için seni kutsadık. Bak! Ben, fazla bal toplamış arı gibi uzanacak ellere muhtacım. İnsanlar arasında, akıllılar deliliklerine; fakirlerde zenginliklerine kavuştuğu o derin sevinci tekrar yaşatmak için armağanlarımı paylaştırmak istiyorum. Bunun için aşağılara inmeliyim. Nasıl ki sen, cömert yıldız, akşamları denizin arkasına iniyor ve arkadaki dünyaya ışık götürüyorsan, ben de senin gibi, inmek istediğim insanların arasına girmek istiyorum. Ey, en büyük mutluluğu bile kıskanmadan görebilen tek göz, beni kutsa!... Taşmak isteyen kadehi kutsa ki içinden su, altın gibi aksın ve mutluluğun parıltılarını her tarafa saçsın. "Bak, bu kadeh yine boşalmak, Zerdüşt yine insan olmak istiyor." Zerdüşt’ün on yıl sonra insanların arasına karışma isteği ve dağdan inişi böyle başladı. Dogru söyledin
Neyi anlamadın ki
mesela siz ne anladınız kitabın bir sonucu olarak
İnsan okudugu fıkradan bile birşeyler kapar hiç bir etki etmedimi size..
Bozkurt Atanir kitabı okumamışsın belli ki
Okudum da okumasam noluyor ki..
anlatsana biraz
Zorundamıyım anlatmak ispatlamak felan
estagfurullah kardeşim rica sadece ben pek anlayamadım da
Abi anladıgım kadarıyla anlatayım zerdüşt magaraya kapaniyor 10 yıl boyunca ruhunu dinliyor sonunda uyaniyor okadar dusundu okadar zamani gectiki magarada neyse.. Mutlulugunu insanları aydınlatmak olarak algiliyor ve halka iniyor ama bakiyorki halk zerdustu anlamiyor guluyorlar o bu kulaklara uyan agız degil oda havarilerine sesleniyor onlara aforizmalar özdeyişler tavsiyeler veriyor güçlü sözler veriyor üstüninsanı anlatıyor tavsiyeleri sert olunuz, agirligin ruhunu kahkaha ile oldurunuz dans sarkisi gece turkusu felan derinsel demesi olaylara farkli acidan bqkmasindandır nietzsche insani eksik gorur ona gore korku en buyuk zayifliktir tanriyida korku yaratmistir nietzscheye gore insan tum putlari kirmalidir degerler yeniden degerlendirilmelidir sanata edebiyata deger veren biridir nietzsche nietzscheye gore herşey bir güç istencidir kaderini sev der nietzsche biraz algilari bozan bir adamdir kitapta yilan sokunca zehrini al bana verecek kadar zengin degilsin der bir bolumunde kış geldi onu guzel agirladim soguk suyla duş aldim felan der mutlulugumun etrafini buzkasketleri sarmasa nasıl dayanabilirdiniz mutluluguma der kendini guclendirir boyun egmez tapmaz ikiyüzlü davranmaz bircok anlqyisa karsidir.
Otuz yaşındayken yurdunu ve yurdunun gölünü ardına bırakarak dağa çekildi Zerdüşt. Dağda on yıl zaman zarfında, bıkmadan, usanmadan hep ruhunu dinledi... Ve sonunda içinde, gönlünün derinliklerinde bir değişiklik duyumsadı. Günlerden birgün yıldız, aydınlatacak bir şeyin kalmasyadı yazgın ne olurdu? On yıl varki buruya mağarama çıkıyorsun. Eğer, ben, kartalım ve yılanım olmasaydık, ışığından ve yolundan bezerdin. Fakat her sabah seni bekledik. Işığının fazlasını aldık ve bunun için seni kutsadık. Bak! Ben, fazla bal toplamış arı gibi uzanacak ellere muhtacım. İnsanlar arasında, akıllılar deliliklerine; fakirlerde zenginliklerine kavuştuğu o derin sevinci tekrar yaşatmak için armağanlarımı paylaştırmak istiyorum. Bunun için aşağılara inmeliyim. Nasıl ki sen, cömert yıldız, akşamları denizin arkasına iniyor ve arkadaki dünyaya ışık götürüyorsan, ben de senin gibi, inmek istediğim insanların arasına girmek istiyorum. Ey, en büyük mutluluğu bile kıskanmadan görebilen tek göz, beni kutsa!... Taşmak isteyen kadehi kutsa ki içinden su, altın gibi aksın ve mutluluğun parıltılarını her tarafa saçsın. "Bak, bu kadeh yine boşalmak, Zerdüşt yine insan olmak istiyor." Zerdüşt’ün on yıl sonra insanların arasına karışma isteği ve dağdan inişi böyle başladı. Dogru söyledin