Af edilecek şey. Derecesine verdiği zarara göre değişir.. Ben kolay unuturum. Af ederdim. Ama kanımda canımdan birisi veya dost bildiğim kişi hiç beklemediğim ağır bir ihanet yaparsa. Asla unutmam. Af etmem. Hakkımı da helal etmem
Simdi kadin beyni ile erkek beyni arasindaki farki konusacak durumda degilim ustelik nisyandan turer evt ama dini konulari cokca unuttugumuzdan ayetler tekrar ediyor saniyorum
Insan neyi neden unutur. Bence insan unutmaz. Sürekli aklında tutmasa bile gördüğünde biri hatırlattığı zaman tekrar aklına gelir unutmaz. Ankarada yaşayan biri deniz gördü birdaha görmedi bunu nasıl unutur
Yasmin Boyaci Yapılan kötülüğe bağlı. Af etmem. Ama aklımda da saklamam. Zamanla zaten yokmuş gibi davranıyorum... İhanet asla af etmeyeceğim bir şey . Bunun ahirete de var... İlahi mahkeme side. Yapan düşünsün
Haklisin ama gercekten affetmeyen insanlar kendilerini yer bitirirler. Aslinda biraz umursamamak gerekiyor. Hatta affedip utandirmak da guzel oluyor. Hatalarini bu sekilde daha iyi anlayip pisman oluyorlar
Affetmek Allah’ın hem sıfatı, hem de bizlere emri. Zaten İslâmiyet, Allah’ın isim ve sıfatlarından doğan güzel ahlâkı yaşamamızı ön görüyor. Dinimizin her emri ve her yasağı Allah’ın bir veya birden fazla ismine dayanıyor.
Allah Afüv’dür. Affeder, affetmeyi sever ve kullarına affetmeyi emreder. Yani “af” gibi bir güzel ahlâkı kullarında da görmek ister. Nitekim Kur’ân, bir âyetinde, “Affetsin. Aldırış etmesin. Allah’ın sizi bağışlamasını istemez misiniz?” 1 ; bir diğer âyetinde de, “Onlar (Allah’tan hakkıyla korkanlar), bollukta ve darlıkta Allah için harcarlar, öfkelerini yutarlar, insanları affederler. Allah iyilik edenleri sever”2 buyurarak affı önemli bir ahlâkî kural olarak ve takvanın önemli bir ayağı olarak emrediyor.
İster “Affettim” diyelim, ister “Hakkımı helâl ettim” diyelim; bu aftır. Yani bu ifâde, bizim, o kişi ve o mesele ile ilgili olarak mahşere dönük hakkımızdan vazgeçtiğimizi, artık o meseleden dolayı o kişinin yakasına yapışmayacağımızı bildirir. Bizim affımızdan sonra dilerse Cenâb-ı Allah da o kişiyi affeder. Fakat bizimle ilgili bir haktan dolayı, biz onu affetmeden Cenâb-ı Hak affetmiyor. Nihâyet, bizim hakkımızı mahşerde ondan alıp bize teslim ediyor.
Yasmin SeCo Küçük olaylar tabiki af edilir.. Ama namus ırz iftirayı af edebiliyorsan bişey diyemiyorum. ... Senin düşüncen dediğim gibi zamanla insan geçmişte bırakıyor. Haklıysan müslüman olmana gerek yok bile Hristiyan olsan Yahudi oluşan. Mazlumdan allahla arada perde olmuyor. İşini ona bırakmışsın. İçinde sallamıyorum bile
Haksizlik karsisinda mislini talep etmek Kuran dusturudur.. Ancak su var ki gercekten affetmeliyiz.. Ayette diyor ki onlar ofkelerini yutarlar, affederler.. Bu az kisiye nasip olacak bir seydir.. Onlardan olabilmek umidi ve duasiyla..
Meral Buğa Ben ufak olaylardan bahsetmiyorum.. Ben anneannem den biliyorum. İyi bir yerde evlilik yapıyor. Sonra büyük abi bir sokak. Kadını alıp geliyor. Kadın evde herşeyi kilitliyor. Nikahı olmadığı halde. Evde ramazan kimseye yemeklik vermiyor. Anneannem de hamile bebeğin kemikleri gelişmiyor. Eve etler peynirler vs kilo ile geliyor. Üvey kadın bunları sade kilitli. Odasına koyuyor. Evdekilere göstermiyor. Diyor ki. Karın altından pırasa çıkarın yiyin çiğ çiğ. Edecek yaşında erkek çocuklar var. Diğer kadından. Fakat ben 80 yıl öncesinden bahsediyorum. Şimdi bu kadın af edilir mi. Anneanneme çok helal lokma istedi. Anneannem helal etmedi. Etseydi anneannem erdemli olacakti mi
Mislini isteyebilir zaten hakkinin, bunda beis yok, gercekten bazilari cok acimasiz oluyor kendisi yasamadan affet demek kolaydir, size katiliyorum bu konuda..
Arkadaşlar ben ufak olayları takmam bile birde insan hayatında yanlışlar hatalar olur ama karşı tarafta biraz kendini bilmeli. Tabi herkesin kendi düşüncesi. Bir yerde herkes yaşattığı bi yasamali
Rabbimiz onca gunahimiza rağmen bizlere sonsuz bir magfiret sunarken başkasını affetmemek ne haddimize. Bu şekilde düşünürüm. Üstelik affetmek gerçekten insani rahatlatır ve yükünü alır üzerinden. Affetmek artık o insana karşı bir kin, kötü bir his duymamaktir. Var olan bütün olumsuz düşünceyi atmaktır ruhundan, beyninden. Arinmaktir. Ben affediciyimdir. Affederim ama eskisi gibi olmam.(nadir durumlar disinda)Bu da kisiye verdiğim cezadır.
Affetmenin altından neler sızıyor baksana; tevazu, hilm, hoşgörü, sabır, Allah'a bırakmak, güç..... Bunlar bazıları. E güzel şey demekki. Biz hadiselerin nefsimize yaptığı ağırlığa göre affedilebilir ve affedilemez olayları ayırıyoruz. Herkeste farklılık gösteriyor zaten bunlar. Allah'ın af ve mağfiret lütuflarıyla nispeten değerlendirmeye girmek hata olur fakat, sen o af denizinden bir damla bile akıtabiliyorsan kazanan taraftasındır!
Affetme, ruhsal arınmanın hem başlıca aracı hem de amacıdır. Affetme tüm deneyimlerimizin sevgiye dönüştüğü noktadır. Sevgiye dönüşen her deneyimin karmik döngüsü de sona erer. Yani geçmişte ekilen bir enerji artık sevgiye dönüşmüştür. Böylelikle bu deneyimin tekrar yaşanmasına gerek kalmaz. Sık sık “Geçmişini affetmeyen, geleceğini de yaratamaz.”
Affetme sırttaki bir küfe gibidir. Ancak sevgiye dönüştüğünde boşalabilir. İşte, geçmişimizde kızdığımız her olay ve kişileri, affetmediğimiz sürece sırtımızdaki küfelerde taşıyoruz. Onları affetmek demek, kendi yüklerimizden kurtulmak demektir. Bıraktığımız her öfke için Evren’de tek bir karşılık vardır, o da sevgi.
Birini affedememe nedenimiz, o kişinin bizim korkularımızı tetiklemesindendir.
Günde bir kere düzenli olarak korkularınızı çalıştığınızda, korkularınız her geçen gün dozu azalarak bitecek ve böylece o kişiyi affetmeniz kendiliğinden kolaylaşacak, hatta kendiliğinden olmuş olacak.
Affettirmeyen korkudur.
Birini “asla affedemem” diyorsanız, o kişi sizin korkularınızı tetiklemektedir.
O kişinin sizde hangi korkuları harekete geçirdiğini bulup düzenli çalışın. Bakın o zaman en “affedemem” dediğiniz kişiyi bile nasıl kolay affedebileceksiniz. Affetmek, o kişiyi onaylamak, “Oh ne iyi yaptın, iyi ki yaptın” demek değildir. Ona gidip sarılıp “Canım bak, ben seni affettim biliyor musun” demek hiç değildir. Zaten bunları yapmayın.
Affetmek, içte olan bir harekettir; içte dönen ve yaşanan bir enerjidir.
Affetmek, kendi yolunuzu açmak, sırtınızdaki yükleri bırakmak, kendi hayrınıza bir adım atmak demektir çünkü affetmediğiniz her bir an, siz kendi sırtınızdaki o yükü taşımaya devam ediyorsunuz demektir.
Affetmek, kendini sevmek demektir.
Kendinizi de affedin.
Siz sadece deneyim yaşayan, bu dünyada öğrenimde olan, her halinizle son derece değerli bir ruhsunuz. Allah davrandığınız gibi davranmanıza izin veriyor da siz niye vermiyorsunuz? Öyle yapmanızı istemeseydi, öyle davranmanız bütünün en yüce hayrına olmasaydı, Allah muhakkak size engel olmaz mıydı? Engel olmadıysa bu demektir ki, O, size izin verdi, tüm davranışlarınız için sizi sevdi. Siz de ona katılın ve kendinize izin verin. Siz de kendinizi tüm davranışlarınız için sevin ve onaylayın.
Dünya bir okul. Deneyim okulu. Ve biz burada öğrenimdeyiz. Hata yok ki. Öğrenim sürecinden geçmekte olan çok tatlı bir çocuk var sadece. Kendinizi işte böyle görün. En “göremem” dediğiniz durumlarınız için bile. Kendinizi affetmezseniz başkalarını çok daha zor affedersiniz. Kendini sık sık suçlayan, yargılayan, kendine kızan bir yapınız varsa, her gün bir kere suçlanma korkunuzu çalışıp, bir kere de kendini affetme meditasyonu yapın.
Ve gün boyu içinizden ya da tercihen yüksek sesle: “Ben kendimi yaptığım ve yaşadığım her şey için onaylıyorum” bilinçaltı tekrarını bol bol yapın. Kendi yolunuzu bu şekilde kendiniz açarsınız. Herkes kendi yolunu kendi açar; kendi yolunu kendi yapar. Su olmaya doğru akar. Rahat ettiğiniz bir şekilde oturun. Tam göğsünüzden derin bir nefes alıp verin. Gözler kapalı, yüksek sesle ya da içinizden şöyle söyleyin: Benim suçlanma korkum var. Ben suçlanma korkumu kabul ediyorum. Ben suçlanma korkumu şu anda sevgiye dönüştürmeye niyet ettim. Ben suçlanma korkumu seviyorum. Şimdi sanki kalp bölgenizden pek çok kapağın açıldığını ve içinden pembe suların, pembe ışıkların, pembe çiçeklerin… çıktığını imgeleyin. Bir süre kendinizi sadece bu toz pembeliğe bırakın. Yaratabileceğiniz en güzel pembeyi yakalayın. Pembe, evrendeki saf ve koşulsuz, gerçek sevginin rengini temsil eder. O yüzden kalbimden pembe rengi çıkarıyorum. Korku meditasyonu bu kadar. Kalbinizden çıkardığınız pembe renkle bedeninizdeki korku enerjisini sevgi enerjisine dönüştürüyorsunuz. Kendinizde tespit ettiğiniz her korkunuzu arka arkaya, arada derin bir nefes alıp vererek, bu şekilde çalışabilirsiniz. Bu meditasyonu her korkunuz için günde bir kere yapmanız yeterli.
Gözleriniz kapalı, rahat bir şekilde oturun. Derin bir nefes alıp verin. Kendi görüntünüzü, tüm bedeninizi gözünüzün önüne getirerek yüksek sesle ya da içinizden ona bakarak şöyle söyleyin:
Ben seni affetmeye niyet ettim.
Ben seni affetmeyi kabul ettim.
Yaptığın ve yaşadığın her şey için ben seni onaylıyorum.
Yaşadığın her şey senin kendi seçimin.
Verdiğin her karar senin kendi seçimin.
Ben seni tüm kararların ve seçimlerin için onaylıyorum.
Seni bir başkasının onaylaması gerekmez.
Ben seni onaylıyorum.
Yaşadığın her şeyin ruhsal gelişimin için bir deneyim
olduğunu kabul ediyorum.
Seni bu yolda sevgiyle serbest bırakıyorum.
Seni seviyorum.
Seni affediyorum.
Şimdi kalbinizden kendi kalbinize pembe ışıklar yollayın. Pembe ışıkları giderek yoğunlaştırın ve tüm bedeninizi pembe sularla yıkayın. Görüntünüze pembe kıyafetler giydirin. Ona sarılın. Ona dokunun. Onu sevdiğinizi hissettirin.
Ben seni seviyorum.
Sonra onu sevgiyle serbest bırakın. Siz pembeleri yolladıkça yüz ifadenizdeki yumuşamayı fark edebilirsiniz. Derin bir nefes alıp verin ve gözlerinizi açın.
Affetmeye niyet ettiğiniz kişinin görüntüsünü imgeleyin. Kalbinizden onun kalbine pembe ışıklar yollamaya başlayın. Ona bakarak yüksek sesle ya da içinizden şöyle söyleyin:
Ben seni affetmeye niyet ettim.
Ben seni şu anda affetmeyi kabul ettim.
Seninle yaşadığım her şeyi tam olduğu haliyle kabul ediyorum.
Seninle yaşadığım her şeyin benim deneyimim olduğunu kabul ediyorum.
Seninle yaşadığım her şeyin benim en yüce hayrıma ve
en yüksek ruhsal gelişimim için olduğunu kabul ediyorum.
Seninle yaşadığım her şey için şükrediyorum.
Bu dünyada oyun arkadaşım olduğunu kabul ediyorum.
Benim en yüce hayrım ve en yüksek ruhsal gelişimim için hayatıma bu şekilde girmeyi kabul ettin. Varlığına şükrediyorum.
Bu yolda seni sevgiyle serbest bırakıyorum.
Ben kendimi senden özgürleştiriyorum.
Seni affediyorum.
Kendimi affediyorum.
Şimdi kalbinizden çıkan pembe ışıkları iyice yoğunlaştırın. Tüm bedenini pembe sularla yıkayın. Ona pembe kıyafetler giydirin. Yanına gidip ona sarılın. Ona dokunun. Onu pembe ışıklar altında bırakın. Yüzündeki değişimleri izleyebilirsiniz. Derin bir nefes alıp verin ve gözlerinizi açın.
Affetmeye niyet ettiğiniz kişiyi tamamen affettiğinizi hissedene kadar -her gün bir kere olmak kaydıyla- bu meditasyonu yapmaya devam edin.
Affedilecek şey var affedilmeyecek şey var. Şahsen ben hatayı kesinlikle affederim. Ama kasıt için belki bir şans daha veririm. Ancak daha fazlasını affetmem. Mümkünse ilişiğimi tamamen keserim. Mümkün değilse sadece selam seviyesine düşürürüm.
Valla komşum çocuklarıma sus dedi bende o kadar sinirlendim ki kapılarına gidip hesap sordum sonra onlar özürdiledi ama ben o kadar unutmaz biriyim ki bir günde öfkemden eridim resmen
Ben affetmem şimdi zayıf insan mı oldum
Bir kere de ciddi ol
Af edilecek şey. Derecesine verdiği zarara göre değişir.. Ben kolay unuturum. Af ederdim. Ama kanımda canımdan birisi veya dost bildiğim kişi hiç beklemediğim ağır bir ihanet yaparsa. Asla unutmam. Af etmem. Hakkımı da helal etmem
Affetmek konuya gore gôrecelidir...
Kadinlar affederler ama affettikleri seyi asla unutmazlar
Unuttuğunu bile unutmayanların affı zulümdür
Affetim demek yalan o zaman
Beyin unutmuyorsa yapacak bisey yok, fitrat diyelim kisaca
İnsanın kelime anlamı unutan demektir ... Dolasıyla unutmam diyen kişi yalan söylüyor
Simdi kadin beyni ile erkek beyni arasindaki farki konusacak durumda degilim ustelik nisyandan turer evt ama dini konulari cokca unuttugumuzdan ayetler tekrar ediyor saniyorum
Insan neyi neden unutur. Bence insan unutmaz. Sürekli aklında tutmasa bile gördüğünde biri hatırlattığı zaman tekrar aklına gelir unutmaz. Ankarada yaşayan biri deniz gördü birdaha görmedi bunu nasıl unutur
Fıtrat demek açıklayamıyorum, ne halin varsa gör demek
Google da bakin kadin erkek beyni arasindaki farklar
Kibirin tedavisi yok
Himmm
İşte ilk belirtisi geldi bile
Hımmm:))
Ben davranislarimi etkilemese bile affetmedigimi kendime itiraf ediyorum. Demek ki bu konuda güçlü degilim. Ama hafizam güçlü napayim unutamiyorum:)
Bir de su var: Affetmek buyukluktur ama unutmak aptalliktir
İyiliği hatirlayip kötülüğü unutmak lazim ben ikisini de hatirliyorum malesef
Tersi olmasin
Yaptigin iyiligi unut, bir mumin bir delikten iki kere ısırılmaz yanyana koyunca?
Bize yapilani demek istedim akıllım
Simdi oldu
Ya Allah
Derecesi şekli ne olursa olsun kim olursa olsun asla afetmem(aslan burcuyum)
Affetmeyince kendine zarar veriyorsun. Her affetmedigin şey agirlik yapıyor. Hafiflemek lazım.
Yasmin Boyaci Yapılan kötülüğe bağlı. Af etmem. Ama aklımda da saklamam. Zamanla zaten yokmuş gibi davranıyorum... İhanet asla af etmeyeceğim bir şey . Bunun ahirete de var... İlahi mahkeme side. Yapan düşünsün
Haklisin ama gercekten affetmeyen insanlar kendilerini yer bitirirler. Aslinda biraz umursamamak gerekiyor. Hatta affedip utandirmak da guzel oluyor. Hatalarini bu sekilde daha iyi anlayip pisman oluyorlar
Affetmek Allah’ın hem sıfatı, hem de bizlere emri. Zaten İslâmiyet, Allah’ın isim ve sıfatlarından doğan güzel ahlâkı yaşamamızı ön görüyor. Dinimizin her emri ve her yasağı Allah’ın bir veya birden fazla ismine dayanıyor.
Allah Afüv’dür. Affeder, affetmeyi sever ve kullarına affetmeyi emreder. Yani “af” gibi bir güzel ahlâkı kullarında da görmek ister. Nitekim Kur’ân, bir âyetinde, “Affetsin. Aldırış etmesin. Allah’ın sizi bağışlamasını istemez misiniz?” 1 ; bir diğer âyetinde de, “Onlar (Allah’tan hakkıyla korkanlar), bollukta ve darlıkta Allah için harcarlar, öfkelerini yutarlar, insanları affederler. Allah iyilik edenleri sever”2 buyurarak affı önemli bir ahlâkî kural olarak ve takvanın önemli bir ayağı olarak emrediyor.
İster “Affettim” diyelim, ister “Hakkımı helâl ettim” diyelim; bu aftır. Yani bu ifâde, bizim, o kişi ve o mesele ile ilgili olarak mahşere dönük hakkımızdan vazgeçtiğimizi, artık o meseleden dolayı o kişinin yakasına yapışmayacağımızı bildirir. Bizim affımızdan sonra dilerse Cenâb-ı Allah da o kişiyi affeder. Fakat bizimle ilgili bir haktan dolayı, biz onu affetmeden Cenâb-ı Hak affetmiyor. Nihâyet, bizim hakkımızı mahşerde ondan alıp bize teslim ediyor.
Dipnotlar:
1- Nur Sûresi: 22.
2- Âl-i İmran Sûresi: 134.
Mahşerde ugrasmaya değer mi bir de boyle dusunmek lazım
İlginç bir yaklaşım
Bilmem bana gore değmez Gunahlarimizdan düşer. Belki ben de birinin hakkina gecmisimdir.
Zulme uğramışsanız hakkınızı savunmanız en doğal hakkınız hersey sorulacak birinin hakkına girmisseniz oda sorulur
Belki o kisi de baskasinin hakkina gecmistir benim sayemde zincirleme affedilisler gerceklesir. Tabi en dogrusunu Allah bilir.
afetmek guzeldir
Affetmek büyüklüktür. Zira en büyük affedici Allah'ın kendisidir. Tabiki affetmek unutmak anlamına gelmez.
Peki affetmek nedir? Her türlü cezalandirmadan vazgecmek midir?
Yasmin SeCo Küçük olaylar tabiki af edilir.. Ama namus ırz iftirayı af edebiliyorsan bişey diyemiyorum. ... Senin düşüncen dediğim gibi zamanla insan geçmişte bırakıyor. Haklıysan müslüman olmana gerek yok bile Hristiyan olsan Yahudi oluşan. Mazlumdan allahla arada perde olmuyor. İşini ona bırakmışsın. İçinde sallamıyorum bile
Haksizlik karsisinda mislini talep etmek Kuran dusturudur.. Ancak su var ki gercekten affetmeliyiz.. Ayette diyor ki onlar ofkelerini yutarlar, affederler.. Bu az kisiye nasip olacak bir seydir.. Onlardan olabilmek umidi ve duasiyla..
Meral Buğa
Ben ufak olaylardan bahsetmiyorum.. Ben anneannem den biliyorum. İyi bir yerde evlilik yapıyor. Sonra büyük abi bir sokak. Kadını alıp geliyor. Kadın evde herşeyi kilitliyor. Nikahı olmadığı halde. Evde ramazan kimseye yemeklik vermiyor. Anneannem de hamile bebeğin kemikleri gelişmiyor. Eve etler peynirler vs kilo ile geliyor. Üvey kadın bunları sade kilitli. Odasına koyuyor. Evdekilere göstermiyor. Diyor ki. Karın altından pırasa çıkarın yiyin çiğ çiğ. Edecek yaşında erkek çocuklar var. Diğer kadından. Fakat ben 80 yıl öncesinden bahsediyorum. Şimdi bu kadın af edilir mi. Anneanneme çok helal lokma istedi. Anneannem helal etmedi. Etseydi anneannem erdemli olacakti mi
Mislini isteyebilir zaten hakkinin, bunda beis yok, gercekten bazilari cok acimasiz oluyor kendisi yasamadan affet demek kolaydir, size katiliyorum bu konuda..
Arkadaşlar ben ufak olayları takmam bile birde insan hayatında yanlışlar hatalar olur ama karşı tarafta biraz kendini bilmeli. Tabi herkesin kendi düşüncesi. Bir yerde herkes yaşattığı bi yasamali
Rabbimiz onca gunahimiza rağmen bizlere sonsuz bir magfiret sunarken başkasını affetmemek ne haddimize. Bu şekilde düşünürüm. Üstelik affetmek gerçekten insani rahatlatır ve yükünü alır üzerinden. Affetmek artık o insana karşı bir kin, kötü bir his duymamaktir. Var olan bütün olumsuz düşünceyi atmaktır ruhundan, beyninden. Arinmaktir. Ben affediciyimdir. Affederim ama eskisi gibi olmam.(nadir durumlar disinda)Bu da kisiye verdiğim cezadır.
Benim cezam bu kadar olur. Sonrasini Allah a havale ederim.
Affetmenin altından neler sızıyor baksana; tevazu, hilm, hoşgörü, sabır, Allah'a bırakmak, güç..... Bunlar bazıları. E güzel şey demekki. Biz hadiselerin nefsimize yaptığı ağırlığa göre affedilebilir ve affedilemez olayları ayırıyoruz. Herkeste farklılık gösteriyor zaten bunlar. Allah'ın af ve mağfiret lütuflarıyla nispeten değerlendirmeye girmek hata olur fakat, sen o af denizinden bir damla bile akıtabiliyorsan kazanan taraftasındır!
Affedin affedin kendinizi de affedin affedin ki kilitleriniz açılsın
Affetme Meditasyonu
Affetme, ruhsal arınmanın hem başlıca aracı hem de amacıdır. Affetme tüm deneyimlerimizin sevgiye dönüştüğü noktadır. Sevgiye dönüşen her deneyimin karmik döngüsü de sona erer. Yani geçmişte ekilen bir enerji artık sevgiye dönüşmüştür. Böylelikle bu deneyimin tekrar yaşanmasına gerek kalmaz. Sık sık “Geçmişini affetmeyen, geleceğini de yaratamaz.”
Affetme sırttaki bir küfe gibidir. Ancak sevgiye dönüştüğünde boşalabilir. İşte, geçmişimizde kızdığımız her olay ve kişileri, affetmediğimiz sürece sırtımızdaki küfelerde taşıyoruz. Onları affetmek demek, kendi yüklerimizden kurtulmak demektir. Bıraktığımız her öfke için Evren’de tek bir karşılık vardır, o da sevgi.
Birini affedememe nedenimiz, o kişinin bizim korkularımızı tetiklemesindendir.
Günde bir kere düzenli olarak korkularınızı çalıştığınızda, korkularınız her geçen gün dozu azalarak bitecek ve böylece o kişiyi affetmeniz kendiliğinden kolaylaşacak, hatta kendiliğinden olmuş olacak.
Affettirmeyen korkudur.
Birini “asla affedemem” diyorsanız, o kişi sizin korkularınızı tetiklemektedir.
O kişinin sizde hangi korkuları harekete geçirdiğini bulup düzenli çalışın. Bakın o zaman en “affedemem” dediğiniz kişiyi bile nasıl kolay affedebileceksiniz. Affetmek, o kişiyi onaylamak, “Oh ne iyi yaptın, iyi ki yaptın” demek değildir. Ona gidip sarılıp “Canım bak, ben seni affettim biliyor musun” demek hiç değildir. Zaten bunları yapmayın.
Affetmek, içte olan bir harekettir; içte dönen ve yaşanan bir enerjidir.
Affetmek, kendi yolunuzu açmak, sırtınızdaki yükleri bırakmak, kendi hayrınıza bir adım atmak demektir çünkü affetmediğiniz her bir an, siz kendi sırtınızdaki o yükü taşımaya devam ediyorsunuz demektir.
Affetmek, kendini sevmek demektir.
Kendinizi de affedin.
Siz sadece deneyim yaşayan, bu dünyada öğrenimde olan, her halinizle son derece değerli bir ruhsunuz. Allah davrandığınız gibi davranmanıza izin veriyor da siz niye vermiyorsunuz? Öyle yapmanızı istemeseydi, öyle davranmanız bütünün en yüce hayrına olmasaydı, Allah muhakkak size engel olmaz mıydı? Engel olmadıysa bu demektir ki, O, size izin verdi, tüm davranışlarınız için sizi sevdi. Siz de ona katılın ve kendinize izin verin. Siz de kendinizi tüm davranışlarınız için sevin ve onaylayın.
imageDünya bir okul. Deneyim okulu. Ve biz burada öğrenimdeyiz. Hata yok ki. Öğrenim sürecinden geçmekte olan çok tatlı bir çocuk var sadece. Kendinizi işte böyle görün. En “göremem” dediğiniz durumlarınız için bile. Kendinizi affetmezseniz başkalarını çok daha zor affedersiniz. Kendini sık sık suçlayan, yargılayan, kendine kızan bir yapınız varsa, her gün bir kere suçlanma korkunuzu çalışıp, bir kere de kendini affetme meditasyonu yapın.
Ve gün boyu içinizden ya da tercihen yüksek sesle: “Ben kendimi yaptığım ve yaşadığım her şey için onaylıyorum” bilinçaltı tekrarını bol bol yapın. Kendi yolunuzu bu şekilde kendiniz açarsınız. Herkes kendi yolunu kendi açar; kendi yolunu kendi yapar. Su olmaya doğru akar. Rahat ettiğiniz bir şekilde oturun. Tam göğsünüzden derin bir nefes alıp verin. Gözler kapalı, yüksek sesle ya da içinizden şöyle söyleyin: Benim suçlanma korkum var. Ben suçlanma korkumu kabul ediyorum. Ben suçlanma korkumu şu anda sevgiye dönüştürmeye niyet ettim. Ben suçlanma korkumu seviyorum. Şimdi sanki kalp bölgenizden pek çok kapağın açıldığını ve içinden pembe suların, pembe ışıkların, pembe çiçeklerin… çıktığını imgeleyin. Bir süre kendinizi sadece bu toz pembeliğe bırakın. Yaratabileceğiniz en güzel pembeyi yakalayın. Pembe, evrendeki saf ve koşulsuz, gerçek sevginin rengini temsil eder. O yüzden kalbimden pembe rengi çıkarıyorum. Korku meditasyonu bu kadar. Kalbinizden çıkardığınız pembe renkle bedeninizdeki korku enerjisini sevgi enerjisine dönüştürüyorsunuz. Kendinizde tespit ettiğiniz her korkunuzu arka arkaya, arada derin bir nefes alıp vererek, bu şekilde çalışabilirsiniz. Bu meditasyonu her korkunuz için günde bir kere yapmanız yeterli.
Günaydın
Gunaydin cabuk kendini affet:)
Hayır bunca şeyden sonra bu mümkün değil
Ben yaptığım ve yaşadığım her şey için kendimi onaylıyorum.
Ben yaptığım ve yaşadığım her şey için kendimi onayladığımı kabul ediyorum.
Ben yaptığım ve yaşadığım her şey için kendimi onayladığımı biliyorum ve inanıyorum.
Ben yaptığım ve yaşadığım her şey için kendimi onayladığım için kendimi takdir ediyorum.
Ben yaptığım ve yaşadığım her şey için kendimi onayladığım için şükrediyorum.
Bu olumlamayı gün boyu olabildiğince çok tekrar edin. Bu cümleler sonlarındaki sözcüklerden dolayı enerji olarak yüksektir.
Kendini Affetme Meditasyonu:
Gözleriniz kapalı, rahat bir şekilde oturun. Derin bir nefes alıp verin. Kendi görüntünüzü, tüm bedeninizi gözünüzün önüne getirerek yüksek sesle ya da içinizden ona bakarak şöyle söyleyin:
Ben seni affetmeye niyet ettim.
Ben seni affetmeyi kabul ettim.
Yaptığın ve yaşadığın her şey için ben seni onaylıyorum.
Yaşadığın her şey senin kendi seçimin.
Verdiğin her karar senin kendi seçimin.
Ben seni tüm kararların ve seçimlerin için onaylıyorum.
Seni bir başkasının onaylaması gerekmez.
Ben seni onaylıyorum.
Yaşadığın her şeyin ruhsal gelişimin için bir deneyim
olduğunu kabul ediyorum.
Seni bu yolda sevgiyle serbest bırakıyorum.
Seni seviyorum.
Seni affediyorum.
Şimdi kalbinizden kendi kalbinize pembe ışıklar yollayın. Pembe ışıkları giderek yoğunlaştırın ve tüm bedeninizi pembe sularla yıkayın. Görüntünüze pembe kıyafetler giydirin. Ona sarılın. Ona dokunun. Onu sevdiğinizi hissettirin.
Ben seni seviyorum.
Sonra onu sevgiyle serbest bırakın. Siz pembeleri yolladıkça yüz ifadenizdeki yumuşamayı fark edebilirsiniz. Derin bir nefes alıp verin ve gözlerinizi açın.
Ben kendimi yüreğimde affediyorum.
“Olduğum gibi olduğum için” kendimi seviyorum.
Her halimle ben, muhteşemim.
Başkasını Affetme Meditasyonu:
Affetmeye niyet ettiğiniz kişinin görüntüsünü imgeleyin. Kalbinizden onun kalbine pembe ışıklar yollamaya başlayın. Ona bakarak yüksek sesle ya da içinizden şöyle söyleyin:
Ben seni affetmeye niyet ettim.
Ben seni şu anda affetmeyi kabul ettim.
Seninle yaşadığım her şeyi tam olduğu haliyle kabul ediyorum.
Seninle yaşadığım her şeyin benim deneyimim olduğunu kabul ediyorum.
Seninle yaşadığım her şeyin benim en yüce hayrıma ve
en yüksek ruhsal gelişimim için olduğunu kabul ediyorum.
Seninle yaşadığım her şey için şükrediyorum.
Bu dünyada oyun arkadaşım olduğunu kabul ediyorum.
Benim en yüce hayrım ve en yüksek ruhsal gelişimim için hayatıma bu şekilde girmeyi kabul ettin. Varlığına şükrediyorum.
Bu yolda seni sevgiyle serbest bırakıyorum.
Ben kendimi senden özgürleştiriyorum.
Seni affediyorum.
Kendimi affediyorum.
Şimdi kalbinizden çıkan pembe ışıkları iyice yoğunlaştırın. Tüm bedenini pembe sularla yıkayın. Ona pembe kıyafetler giydirin. Yanına gidip ona sarılın. Ona dokunun. Onu pembe ışıklar altında bırakın. Yüzündeki değişimleri izleyebilirsiniz. Derin bir nefes alıp verin ve gözlerinizi açın.
Affetmeye niyet ettiğiniz kişiyi tamamen affettiğinizi hissedene kadar -her gün bir kere olmak kaydıyla- bu meditasyonu yapmaya devam edin.
Affedilecek şey var affedilmeyecek şey var.
Şahsen ben hatayı kesinlikle affederim.
Ama kasıt için belki bir şans daha veririm.
Ancak daha fazlasını affetmem.
Mümkünse ilişiğimi tamamen keserim.
Mümkün değilse sadece selam seviyesine düşürürüm.
Cok yakin biri olunca anne baba eş cocuk vs zor olur
Evet yasmin hanım ailede zor iş.
Bence affetmek diye birsey yok. Unutmus gibi yapıyoruz belki de yine kendi menfaatlerimiz dogrultusunda oyle davraniyoruz bilemiyorum.