hayatının bir döneminde hapishanede yatmış insanlara bir sorum olacak. Hapishaneye hırsızlık, cinayet, tecavüz ya da terör suçlarından girmiş olabilirsiniz; fakat hapishanede kalma sürenizi tamamlayıp dışarı çıktığınızda, içerde geçen zamanlar, yaşama ve işlediğiniz suça\suçlara olan bakışınızı ne yönde etkiledi? Sizce hapishane sizi tedavi mi etti yoksa daha da mı azgınlaştırdı, ötekileştirdi? Belki de hiçbirini yapmadı.
Not: Bu soruya cevap geleceğini düşünmüyorum. Adam çıkıp "daha da azgınlaştım" dese, onun potansiyelini görüp topluca lince tutacağız çünkü.
Dipnot: Belki yanılırım diye yine de soruyorum.
Dipdipnot: Bu post hapishaneler hakkındaki düşüncelerinizi öğrenmek için değil, hapishanelerde yatmış insanların deneyimlerini öğrenmek için açılmıştır. Yoksa elbette belgesellerden, filmlerden ve kitaplardan her birimizin birer fikri vardır!
Dibindibininnotu: Birinci ağızdan dinlediğiniz anılar varsa, onlar da kabulümdür.
Öz babam kaçak rakı yüzünden hapse girmiş. Anılarını anlattığı zaman içeride ki ortam dışarıda ki ortamdan çok daha güzel gözüküyordu. Dinlediğim zamanlar keşke hapishanede olsak ailecek demiştim. Hapishaneler bence o insanları toplumdan uzaklaştırmaya yarıyor, insanların psikolojileri ile değil yaptıkları ile ilgilenen insanlar tarafından ceza veriliyor. Psikolojisi bozuk bi' insanın yapacaklarının sorumlusu bedeni değil yaşadıklarıdır. Tabii kendi düşüncem bu.
Cezaların nasıl verildiği de apayrı bir inceleme konusu. Çocukken bana da güzel gelirdi hapishaneler, ranzalı yatakları çok severdim, gün boyu oraya yatıp pencereden dışarı bakarken hayaller kurmayı düşlerdim. Çocuk aklı işte.