hayatının bir döneminde hapishanede yatmış insanlara bir sorum olacak. Hapishaneye hırsızlık, cinayet, tecavüz ya da terör suçlarından girmiş olabilirsiniz; fakat hapishanede kalma sürenizi tamamlayıp dışarı çıktığınızda, içerde geçen zamanlar, yaşama ve işlediğiniz suça\suçlara olan bakışınızı ne yönde etkiledi? Sizce hapishane sizi tedavi mi etti yoksa daha da mı azgınlaştırdı, ötekileştirdi? Belki de hiçbirini yapmadı.
Not: Bu soruya cevap geleceğini düşünmüyorum. Adam çıkıp "daha da azgınlaştım" dese, onun potansiyelini görüp topluca lince tutacağız çünkü.
Dipnot: Belki yanılırım diye yine de soruyorum.
Dipdipnot: Bu post hapishaneler hakkındaki düşüncelerinizi öğrenmek için değil, hapishanelerde yatmış insanların deneyimlerini öğrenmek için açılmıştır. Yoksa elbette belgesellerden, filmlerden ve kitaplardan her birimizin birer fikri vardır!
Dibindibininnotu: Birinci ağızdan dinlediğiniz anılar varsa, onlar da kabulümdür.
Hapse giren birisinin kendisini doğrudan ifşa edeceğini sanmıyorum. He edecek olan olabilir o nedenle yerimi alayım şöyle.
Hapse giren bir akrabam var.. Amcanın karısının kızkardeşinin oğlu.. 17 18 yaşındayken birini bıçaklamıştı.. 6 yıl ceza almıştı.. Akıbeti noldu bilmiyorum.. Aklıma getirdin.. Bir sorayım ne yaptı.. Hali nicedir??
Bir cevap alırsanız, benimle de\bizimle de paylaşmayı unutmayın lütfen.
Biraz dolaylı yoldan ulaşabilirim çünkü olaydan sonra tası tarağı toplayıp başka yere gittiler.. Amcamlar görüşse bile anlatırlar mı bilmiyorum. .
Amcanizin baldizinin oğlu yani
He he he.. Evet Rukiye Özgeçer...
çok kısa bir süre metriste tutuklu bulundum.. Ekonomik suçlular ile (sahtekarlık, dolandırıcılık vs) bir koğuşta yattım.. İçeride bir sürü psikolojisi bozuk insanla birlikte iken, pişmanlık olsa bile, eğitici yanı olmadığını, suç işlemeye dahada yatkınlıklarının arttığını, onlarla konuştukça gördüm.. özellikle 20 yaş civarındakiler ya arkadaş kurbanı, ya ailevi iletişimin yetersizliğini gördüm..
Belki de suçlular, öteki suçlularla birarada olmak yerine, örneğin haftanın 2 gününü onlarla geçirip diğer günlerini tek başına geçirseler, yapıp ettiklerini düşünüp kendi içlerine dönüp yaşamda tutunacak bir şeyler bulabilirlerdi. Tabi tek başına derken, karanlık hücreler değil benim kast ettiklerim. Sizin yorumunuzu görünce şimdi böyle düşündüm. Ama değerlendirdiğimiz şey mevcut durum olduğuna göre, mevcut hapishane işleyişinde suçluların topluma kazandırılmak yerine toplumdan daha da itildikleri açık. Deneyiminizi paylaştığınız için ayrıca teşekkür ederim.
suçlu olmadığım için ortamı rahat izliyorum, ama içerdeki insanların ruh hali tedirgin ediciydi.. Ters cevap alabiliyorsunuz ummadığınız anda.. Tabi birde ne kadar kalacağımı bilmemek geriyordu hüküm almadan çıktım..
Hüküm almadan çıkmak tutuklu yargılanmak mı oluyor
suçlu şüphesi ile yargılanmak için -kaçmaması için- tutukluyorlar.. mahkeme sonucu suçlu bulunup ceza aldığınızda hükümlü olunuyor.. Benimki beraatti..
Ruh hallerinin tedirginliği bana olağan geliyor. Belki ömürleri orada sonlanacak, belki sizin gibi geleceklerinin ne olacağını bilmiyorlardı, belki bir muhakeme yapıyorlardı "ben ne yaptım" diyerek. Saldırgan tutumları ise, hapishanedeki ortamda kendilerine bir yer edinmek için, bir savunma mekanizması olabilir onlar için. Ancak dışarı çıktıklarında, oradaki zamanları dışarıdaki zamanlarını ne şekilde etkileyecek, oradaki saldırgan tutumları hangi şekilde gösterecek kendini? Bunları bilebilmek için onlardan biri olmak ya da onlardan birini tanımak gerekiyor.
Dostum çok kısa bi süre de olsa içeri girdim devlet büyüklerine hakaretten orada tanıdığım insanlarla dışarıda tekrar görüştüğümde emin ol bir çoğu törpülenmişti haaa bana sorarsan ben hala çok sövüyom
Senin mesleğin hapishanelerin demirbaşı.. Girersin tabii.. Bu arada geçmiş olsun
Eyvallah
Benim değinmediğim bir noktaya parmak bastınız, işin bir de bu boyutu var tabi. Hapishaneye her girenin "suçlu" diye adlandırılması ve "suç" tanımının yeniden yapılması sorunsalı. Oradaki insanların törpülendiğini söylediniz. Demek ki hapishanenin "sindirme" politikası işe yaramış, sizin örneğinizde. Bambaşka sorulara kapılar açılmış oluyor böylelikle. Ayrıca, deneyiminizi paylaştığınız için teşekkür ederim.
Evet sindirme politikası kesinlikle işe yarıyor ve malesef ülkede adalet diye bişey kalmadığı için hapisaneler onlarca kalifiye ve kaliteli insanla dolu. Yüzlerce gazeteci törpülenmek sindirilmek için kodeste
Sindirme dedik ama... Belki de içerdeyken, dışardaki işleyişi değiştirme şanslarının ellerinden hepten alındığını görünce, yazılı\sözlü üretimde hiçbir şekilde yer alamayınca, istenilenlere boyun eğmiş gibi yapmayı tercih ettiler. En azından bir süreliğine, tekrar hapishaneye girmeden düşüncelerini nasıl dile getirebileceklerinin alternatif yollarını aramaya koyuldular. Fakat gerçekten korkutulup ilelebet susacak insanlar da olmuştur elbet.
Dibindibinindipnotu
Sahsen tanidim bir cok hukum yiyip cimis var keza hala icerde olanda aralarinda sadece birisi gun gectikce mallasiyor
Mallaşmaktan kastınız nedir acaba?
Ceza evi kosullarinda terbiye edilmemek icin cabalayan ciktiginda onceki suclarla tekrar para kazanmaya calisan ki kazanamayacagini bile bile ayni eylemleri tekrarlama Ayrica ceza evinde kendini ifade edebilmede yardimci olan cok insan var ortamda buna cok cok musait Ancak bunda tık yok Ortama ayak uydurmaya calisarak kendini rezil etmede ustune yok bu durumda bile cok uyumlu oldugunu iddia eder Kendisi kuzenim olur
Çok uyumlu olduğunu iddia etmesi, üzerine gidilmesi gereken bir mesele gibi görünüyor. Neye göre, kime göre uyumlu ya da bir başkaldırı olarak mı bu uyumsuzluğu uyum olarak görüyor? Kim bilir. Ancak aynı eylemleri tekrar etmesi, üstelik tekrar içeri girme ihtimaline rağmen bunu yapması, kendinden vazgeçiş de olabilir bir nevi. Ya da sadece, basitçe "kolay para kazanmak için her yol mübahtır" ilkesini benimsiyordur. Dilerim kuzeniniz, bir an önce, kendine ve çevresine verdiği zararların farkına varır.
Ben hapishaneye girmedim ama 4 gece Vatan'da organizede nezarette kaldım, "nitelikli dolandırıcılık, evrakta sahtecilik, çete üyesi olmak" vs den 104 yılla yargılandık ve beraat ettik. Filler tepişir çimenler ezilir misali, reis, first reisiye, Kürşat Tüzmen, Aydın Doğan ve benim patronum arasındaki çekişmeden ötürü bizim şirkette patronla beraber çoğunluğu kadın 18 kişiyi bir emirle aldılar. Her türlü psikolojik işkenceye rağmen biz 4 kadın susma hakkımızı kullandık ve herhangi bir suça katılmadıgımızı bildiğimizden çok rahattık. Savcıya çıktıktan sonra da salıverildik. Cezaevi olmadı ama nezarette 4 gece dahi hayata bakışımı baştan yazdırdı..
Siz suçlu olmadığınızı bildiğiniz halde, o 4 gece iz bırakmış hayatınızda. Belki sorguladığınız şeyleri sorgulama biçiminizi bile hepten değiştirmiştir. Bir de gerçek bir suç işleyip senelerce hapishanelerde kalan insanlar var, işte asıl merak ettiğim onların dışardaki yaşamlarında nasıl birer bireye dönüştükleri. Ayrıca çok geçmiş olsun, başınıza gelen şey oldukça kötü.
Ve ayrıca, anınızı paylaştığınız için teşekkür ederim.
Suç işleyen insanların cezaevlerinde ıslah olabilmeleri için, sadece bir takım özgürlüklerini kısıtlamak yetmez ve hatta yetmediği gibi daha da azılı suçlular yaratır diye düşünüyorum. Her zaman ve her durumda olması gerektiği gibi cezaevlerinde de eğitim, spor ve iş gücü kullanımı ile ilgili gelişmeler olmalı! Geçen gün Hakan Bülbül arkadaşımız bir şey paylaşmıştı cezaevlerinde bazı kitapların yasaklı olması ile ilgili! Ben çok üzüldüm. Zira nezarette de bana kitap okutmamışlardı 4 gece ve benim nefesimi kesmişler gibi oldu. İnsanların okuma özgürlüklerini ellerinden alarak gelişmelerini ve doğru yola erişmelerini beklemek çok manasız..
Bu arada teşekkür ederim
Sizin suçlu olmanıza gerek yok. İsteseler suç yaratıp bilgisayarınıza yerleştirirler. Ergenekon da yaptıkları gibi.
Ben kaldim.. Sizin" terör" dediginiz suctan.. Hic pisman değilim.. Ne demisti bir bilge"bir ülkede adaletsizlik varsa;namuslularin yeri cezaevleridir..."
Oradaki "terör", kapsamı oldukça geniş bir kelime. Ayrıca bunun hiçbir önemi yok, isterseniz cinayet işleyin, benim meselem o değil. Yorumunuzdan çıkarım yapabildiğim kadarıyla, siz, politikaların "suç" olarak belirlediği bir eylemde bulunmuşsunuz ve sizin perspektifinizden bir suç değil bu, o yüzden pişman değilim diyorsunuz. O halde benim için elle tutulur olan şey, hapishanelerdeki "susturma\caydırma\korkutma" ilkelerinin sizin üzerinizde geçersiz oluşu. Dışarı tekrar çıktığınızda yaşamınızda herhangi bir değişikliğe yol açmamış olması. yukarıda sizinkine benzer bir olay yaşayan bir beyefendiye verdiğim cevapta, "suç" dediğimiz şeyin de ne olduğunun tekrar sorgulanması gerektiğini dile getirmiştim, belki gözünüzden kaçmıştır, sizin meselenizde de böyle bir nokta var. Deneyiminizi paylaştığınız için ayrıca teşekkür ederim.
O terör değil piçliktendir
Politikalar değil iktidarlar suçun sınırlarıni çizerler.. En büyük suçlari yasallastirarak kendileri islerken buna karşı duranlarin pratiklerini kendilerine kukla yaptıklari yasal duzenle suc kapsamina alırlar.. Onun için hangi suctan yattın sorusudur beni öfkelendiren en çok.. Kime göre terör kime göre suç.. Nazımlar da bir zamanlar teröristti denizler de hatta kemal ataturk de.. Muktedirlere göre tanimi sekillenen kavramlara saygı duymam ve bu dogrultuda kullanmam.. Korkutma caydirma araci olan hapsetme beklenilen sonucu vermiyor.. Bu politik tutsaklar icin de oyle adli tutsaklar icin de.. Ben dogruluhuna inandigim şeylerin degistigine dusunmedimki pisman olayim.. Aslinda konunun sosyolojik bir akil ve dille kritigi yapılırsa daha verimli olacaktir.. Evet yorumlarin tamamini okumaya zamanim olmadigindan gözümden kaçmış olmalı.. Ben de size teşekkür ederim.. İsteginiz halinde sorularinizi yoneltirseniz cevaplayabilirim Necla Saitoğlu...
Kamil Anlamaz herkes kendini anlatirmis.. Seninkisi de ondandir..
İnsanların hangi suçtan yattıkları değil, hapishaneden çıktıktan sonraki ruhsal durumlarıydı benim de asıl mesele ettiğim şey. Yorumlar çok fazla, elbette hepsini okuma şansınız yoktur, fakat sizden sonra yorum yapan bir beyefendi sırf "terör" ve "azgınlaşma" kelimelerim yüzünden, nasıl olduysa ikisini bir araya getirip oldukça saldırgan bir uslupla karşılık verdi bana. Öncelikle ben terör derken, düşünce suçunu kast etmedim orada ve ayrıca oradaki "terör" tıpkı oradaki "cinayet" gibi bir örnekti yalnızca. Yoksa terörün ne olduğu, kapsamlarının genişliği yahut güncel dildeki kullanımı; apayrı bir post konusu olur. Düşünce suçlularına olan saygımdan dolayı o beyefendiye de yanlış anladığı durumu doğru anlatmaya çalıştım, kibar olduğunu düşündüğüm bir uslupla. Umarım siz de ilk yorumunuzdaki kinayeli "terör" vurgusunun benim amacımın çok ötesinde olduğunu anlamışsınızdır. Tüm bunlar bir yana. Düşünceleri yüzünden hapishaneye giren insanların iradeli olanları, savundukları şeyi ölene dek savunuyor zaten, siz de onlardansınız. Ama elbette hapishaneden çıktıktan sonra kendi içine çekilen ve bir yargı dile getirmekten korkan insanlar da oluyor. Sizin hapishaneden sonra da aynı kararlılığı göstermeniz, ruhsal bir değişim yaşamadığınızın göstergesi. Değişim olmadığı için de, soru sormak yerine iyi dileklerimi sunuyorum size.
Hapse girsem ama bundan kimsenin haberi olmasa keşke
Arkadasim islemedigi suctan, sadece olay yerinde oldugu icin ve sucu isleyen kisi kuzeni oldugu icin ve kuzeninin sirf cezasi belki azalir diye onu satip yalan ifade verdigi icin 6 yildir icerde. Disari gelen mektubundan birinde hayatin degerini, ozgurlugun onemini anlatan cok acikli bir mesaj vardi ( bu arkadas esrar icen hayati oylesine yasayan serserinin tekiydi ) belki suc islemedigi icin olabilir ama onu cok degistirdigini gorebiliyorum
Arkadaşınızın bu değişiminin, işlemediği bir suçla girdiği hapishane yerine, başka bir yerde gerçekleşmesini dilerdim. O dışarı çıktığı zaman, ondaki farklılıkları daha açık bir şekilde gözlemleyeceksiniz eminim. Çokça geçmiş olsun.
çok üzüldüm
nedense icim parcalandi lan
Mahallemdeki hapis yatanlarin yas ortalamasi 20. Bunun istatistigi yailacak kadar hapis yatmis kisi var mahallede. Cezaevinden ciktiktan sonraki psikoloji tamamen yas ile alakali 5 yildan uzun sure kalan ciktiktan sonra 30 yas ustu olan insanlar buyuk pismanlik duyuyor. Hem yaptiklarindan hemde kaybolan yillarindan. 5 yildan az kalanlari ise yaptiklarindan pismanlik duymuyor sadece kaybolan zamana uzuluyor. 20 yas alti 3 yildan fazla tutuklu kalanlar yaptiklarindan gayet gururla bahsederek hic pismanlik yasamiyorlar. 20 yas alti 3 yildan kisa tutuklu kalanlar yaptiklarindan pismanlik duyarlar kisa bir sure sonra ayni seyi tekrardan yaparlar.
Belki gençliklerinin çoşkusuyla artık daha deneyimli olduklarını ve suç diye adlandırılan eylemlerinde çok daha başarılı olacaklarını düşünüyorlardır. Bu da onların hapishane zamanlarında bir kazanıma değil bir "öteki"ye dönüştürülmeleriyle ilgili olabilir. Hoş, kendini tamamen kapatan ve olumlu hiçbir şeyi görmek istemeyen çocuklar da vardır elbet. Kendilerini "kaybeden" olarak görüp o yaşamı benimseyen.
Dahada uzatabilirdim ama kisa tuttum usendim yazmaya
Bi tanıdığım vardı yakinen girdi çıktı aynı tas aynı hamam
İşlediği suçu suç olarak görmüyordur belki de.
Uslanmaz bir insan diyelim
Tanıdığım biri 17yıl ceza aldı lıseyı bıtırmış iki ünüverste okumuş şimdide doktora yapıyormuş bu gönlerde çıkcağını söyldiler
Kimbilir o 17 yıl nelerini götürmüş ve neler katmıştır ona. Çıktığı zaman için planlar yapması ise, kendini toplumdan soyutlamadan insanların arasına yeniden dönmek isteği ve kendini hiçliğe bırakmamış olması ile ilgili olsa gerek.
Arkadsimin babasi suan cezaevinde. Suan o arkadsla gorusmuyoruz. Kizina tecavuzden girdi akibetini bende merak ediyorum. Konu dikkatimi cekti .
Acı olan ama aynı zamanda da toplum gerçeği olan bir örnek bu. Bu insanların bir tedavisi var mı, hapishaneden çıktıklarında gerçekten değişip sağlıklı birer birey olabilirler mi, öyle olsalar bile bizim o insanlara olan bakışımız değişir mi? Karmakarışık ve bir o kadar da acı. Sinir bozucu, yıpratıcı.
Isin enteresan i lise doneminde cok basarili bi kizdi arkadsim. Okulu birincilikle bitirdi hatta. Koyde yasiyordu. Bi yaz doneminde arkads grubumuza babasnin yillardir tecavuz ettigini, artik dayanamadigini soyledi. Biraz icine kapanik bir kizdi. Tabi bizde hemen harakete gectik okulda sevdgimiz bi ogretmene anlattik jandarma polis derken babasi tutuklandi kizda hastanede kontrl edildikden sonra yurda verildi olaylarin icinde bizzat vardim raporda 9-12 yaslari arasinda kizliginin bozuldunu soylemislerdi hepimiz ne uzulmustuk salya sumuk aglamalar filan.. Mahkeme oluyordu ara ara hatta sahittlik yapiyrduk gelip bize ne anlattiysa solemistik mahkemede en son ogrendik babam yapmadi demis biz ona sahtlik etmeye giderken o sikayetinden vazgcmis bizle bi anda gorusmeyi kesti baska bir sehire yurda gondrdiler devlet himayesinde tabi. Neyse cok ulasmaya calistik ama gorusmuyordu bizle suan babasi hala cezaevindeymis ve babasini sk sk ziyaret ediyormus ailesi gel vazgec kim yaptysa soyle diyormus ikna olup adliyeye gidince vazgecdim deyip geri donuyormus. Halaa aklima gelince beynim yaniyor babasi gerckten tecavuz eettimi? Neden babasini ziyarete gidiyor ettiyse? Yada hangi yuzle gidiyor iftiraysa? Babasi ne dusunuyor.? Annesi olaya nasil tepki veriyor 7 8 yil gecti ama kafamda deli sorulaarr hala.. Bu arada kiz okulu bitirdi atandi hemsirelik yapiyor .
O kızın ruh halini empati yapsak dahi anlayamayız. Gerçekte neler oldu, o anlatmadan bilemeyiz. Ama açık olan şey, daha çocuk yaşta böylesi bir trajedi yaşamış olması.
HERKESİN BİR KAÇ AYLIĞINA HAPİSHANEYE GİRİP GEÇMİŞİ DEĞERLENDİRİP GELECEĞİNE YÖN VERMESİNİ DİLERİM... DÜŞÜNMEYE BOLCA VAKİTLERİ OLACAKTIR.
Ben almayim tesekkürler...
Dusunmek icin daha iyi yerler olabilcegini dusunuyorum. cigdem hanimin dedgi gibi kalsin tesekkurler ...
VALLA BEN TECRÜBEMİ PAYLAŞTIM..
Nejat baba, kişiye göre değişir. Bazıları ranzada yatar çıkar.
Düşünce suçluluarının Koğuşu belki ama diğer adi suçların Koğuşu nda kalmak istemem
"Azgınlaşmak" "terör" falan fikrin belli. Bak beni faşist Kenan Evren rejimi Liseli Dev Genç'den 8 ay yargıladı Çıktığımda devrimciliğe devam ettim. Bir terörist arayanlar is önce bu devlete baksın.
Önce siyasi suça terörist de basitliğini bırakıp araştır. Devrimi yaparsın ve bugün egemenler suçlu olur dün seç terörist sanılırken. Mustafa kemal de asi idi idamla aranıyordu. Siyaset böyle bir şeydir.
Öncelikle benim "terör" kelimesini siyasi suçlar için kullandığımı nereden çıkardınız? Ayrıca "azgınlaşmak"tan ne anladınız da böylesine saldırganlaşıp "senin fikrin belli" diyebildiniz bana? Üstteki yorumlara bir göz atın, siyasi suçlu olarak adlandırılıp hapishaneye giren insanlara nasıl cevaplar vermişim, bakın. Ayrıca bu posttaki asıl meseleyi gözden kaçırmışsınız, ben insanların hangi sebeplerle hapishaneye girdiklerini sorgulamıyorum, sonrasındaki yaşamlarında bunun etkilerini soruyorum.
Terör'ün tanımı bellidir. Keyfinize göre kullanıyorsanız dili bilmiyorsunuz demektir.
Yüzde 5 ila 10 arasıdır akıllanarak çıkanların oranı.
Hangi sebeple hapishaneye girdiklerinin de etkisi vardır bunda elbet.
Terörden siyasi suçu anlamıyorsanız, her neyi kastetmek istedi iseniz ona göre değiştirin ozaman gönderinizi. Terör siyasi suçlar için kullanılan bir kelimedir. Keyfinize göre anlam veremezsiniz.
Yorumunuzdan sonra kendi postumu birkaç kez daha okudum. Yanlış ya da kırıcı mı olmuş diye düşünerek. Oysa cinayet de demişim orada ama cinayetin de türlü sebepleri vardır; örneğin size tecavüz eden birini öldürmek gibi. O zaman oraya "cinayet" yazdım diye, bunun üstüne de onlarca cümleyle karşılık verilebilir bana. Ha ayrıca, siyasi suçların terör diye adlandırılması bizim de o gerçekliği kabul etmemizi gerektirmiyor. Kaldı ki benim yazdığım "terör", yorum katılmaksızın yazılan bir kelimeydi. Belki sizin hapishane yıllarınızda "azgınlaşma" deyimi oraya girme sebebiniz ile birlikte kullanılıyordu ve bu yüzden ikisi arasında böyle bir bağlantı kurdunuz. Azgınlaşmayı, felsefi çerçeveden kullanmıştım oysa. Sizin tüm saldırgan uslubunuza rağmen yorumunuza değer verip böylesine uzun bir açıklama yapıyorum. Dilerim yanlış anladığınız durumu düzeltmişimdir böylece.
En yakınım abim girdi cezaevine ve ortaokul yaşındayken çocuk olarak...
Arkadaş kurbanı dediğimiz bi durum yaşadı... Girmeden önce mülayim bi çocuktu, çıktıktan sonra eski mülayimligi kalmasa da, aman aman bi asileşme olmadı... Suçu da zaten işlemediği içinde, yeni suçlar da işlemedi..
Hapishane deneyimleri içinde en hüzünlü olanlardan biri de, işlenmeyen suçlar yüzünden bir cezaya mahkum olmak. Geçmiş olsun çokça.
Tskler
Silah yakalattım paraya çevrilmesi gerekirken hakim çevirmedi 4 ay yattım. Bol bol kitap okuyup yattım hayatımı düzene sokmama yardımci olan bi süreç yaşadım. Uyuşturucu ve parasal suçlar hariç bir çogu geri girmiyor ve düzelme oluyor.
Belki 4 ay değil de daha uzun bir zaman olsaydı bu, daha başka bir izi de olacaktı sizde. Ama neyse ki olmamış, hayatınız üzerine düşünerek olumlamaya götürmüşsünüz bu şanssızlığı. Geçmiş olsun.
Saolun. Uzun süre yatan akrabalarım çok hepside bir daha girmedi. Olumlu yönde etki etti o dönem hayatlarında.
Kişiye göre değişebilecek bir durum. Normal yaşantınızda hatalarınızdan ders alabiliyorsanız, hapis hayatı da size bu konuda büyük bir gelişim rolü oynar. Fakat kişiliğiniz, hatalarınızdan ders alamayacak kadar geri kaldı ise daha asi olma ihtimaliniz yüksek. Uzun dönem yatanlarda kesinlikle nötr olmaz, ya bilinçlenir çıkarsınız ya da kudurur çıkarsınız.
Hapishane deneyimi yaşayan insanlara baktığımızda, davranışları, sözlerinizi destekler nitelikte. Elbette değişken olarak hangi suçtan hapishaneye girildiği de ele alınmalı. Böyle durumlarda, ortalama davranışların ötesine de geçebiliyor davranışlar.
Acikcasi uyuyacaktim postu gördüm ilgimi cekti. 3 ulkede cezaevi yattim. Lakin asla pisman degilim. Hem yilmaz guney ne demisti? " dogru soyleyeni 9 koyden kovarlar yasasin 10. Köy" yani bir baska ulkedede gayet tabi fikir ve dusuncelerimden oturu tutuklanabilirim. Önemli olan bizlerin disiplin ve kontrol toplumuna ayak uydurmasi degil buna karsi dik durmasidir. Cunku gecmis babalarimiza, suan bize, gelecekte cocuklarimiza aittir.
Hapishaneye giriş sebebinizin, sizdeki değeri ile ilgili bir durum olsa gerek bu. Suç sayılan kimi eylemler yıkım\çöküntü\gerileme içinken kimi eylemler inşa içindir; sizinki inşa için olanlardan. Bu yüzden hapishanenin vereceği ya da vermesi gerektiği düşünülen disiplin, düşünce suçu ile içeri girenleri kapsamıyor olsa gerek, tabi, sindirilenleri bir kenara koyarsak. Bunların hepsi insan gerçekliği, siz ise korkutulamayanlardan olmuşsunuz. Teşekkür ederim, soruma verdiğiniz değerli cevap için.
Katil bir abim var. Cezasını yatıp çıkmış. Hayata bakışı çok farklı. İçeride birşeyler yaşadığından değil. Olgunluk açısından.
Zaten içeride yaşadığı "dört duvar arasında mahkum olma" durumu, içeride öteki mahkumlar ya da gardiyanlarca çok kötü hırpalanmasa bile, yaşama olan bakışında ve özgürlük konusu üzerine düşünmesinde etken olmuştur. Dışarı diye bir yer var ama sen orada değilsin, gitmek isteyip gidemiyorsun. Empati ile anlaşılacak gibi değil. Size ve abinize geçmiş olsun.
Hırsızlık yapan tanıdıklarım var sürekli yakalanıyorlar 1 ton dosyaları vardır belki çıkıyorlar iki gün sonra devam ediyorlar
Belki dışarıda yapabilecekleri başka iş alternatiflerinin de olduğunu bilmiyorlardır, hele bir de çocukluktan geliyorsa alışkanlıkları, muhtemelen tek bildikleri iş odur. Ve içeride az bir süre yatacaklarını bildikleri için, tekrar tekrar içeri girmekten de korkmuyorlardır.
Haklısınız çünkü onlar için bir sey ifade etmiyor ceza evi
Kolay para kazanmak alişkanlik yapmiş
3/5 yatıp çıkmak tatil gibi bir sey onlar için
Savaş memleket Reyhanlı mi ?
Cezaevleri koğuş sistemi olmaları dolayısı ile suç konusunda caydırıcılıktan çok suç ihtisas klübü olarak çalışıyor genellikle aynı suçlar aynı koğuşlara kapatıldığı için misal üç dolandırıcı bir araya gelip kafakafaya veriyor ve yaptıkları hataları tartışarak dışarı çıktıklarında ortak bir iş çevirip aynı hataları yapmamak konusunda sözleşitorlar
Kendilerince faydacı bir bakış açısı geliştirip oradaki cezayı bir fırsata çeviriyorlar yani. Bu da başka bir toplumsal gerçeklik, ne yazık ki.
1997 de tam olarak 99 gün cezaevinde misafir edildim. Üniversite sınavına kafamda 2 gardiyan ile girdim. Suçum evime giren hırsıza müdahale de bulunmam ve darp sonucunda onu yaralamam.
Adam hastaneden aldığı rapor ile beni 99 gün içeride tutmayı başardı.
Düşünün hırsız evime giriyor, yakalıyorum, adam benden önce tahliye oluyor .
99 gün boyunca kitap okumak yok, sigara kısıtlı, uğraşacak hiçbir şey yok.
Cezaevi rehabilite eden bir yer olmalı. İnsanların içerdeki zamanı volta atmak ve kafayı yemek ile geçiyor.
İlk mahkemede çıktık ama şunu anladım.
Evinize hırsız girdi mi sesinizi çıkarmayın.
"Buyur kardeş ne varsa al git deyin"
55-60 yaşlarında bi kadın. Evlerine hırsız giriyo. Kızını öldürüyo. Kocasını yaralıyo. Hırsızı öldürüyolar bi şekilde. Karı koca oğlan hapiste. Mezardaki kıza bile caza veriyo devlet düşün.
Geçmiş olsun. Ama kitap neden yok sigara niye kısıtlıydı. Onu anlayamadım.
o benimde dikkatimi çekti işlerim bozulduktan sonra taahhüt-ü ihlal nedeniyle 6 ay girdim hayatımın kitabını orda okudum desem yeridir sigara konusu kapalı alanda birtek cezaevlerinde serbesttir sigara
Trabzon da cezaevinden günde 4 sigara icebiliosun. Koğuş içinde kesinlikle yasakti sigara. Kitap işini bende bilmiyorum. Sorgulamadim da zaten. TV bile izlemek zordu
Kitap okumak niye yok ben kendi hakkım olan üç kitabı ve goturdugum bir iki arkadaşın üç kitap haklarını da alıyordum gayet güzel kitap okudum
Ben de girdim çok komik bir şekilde mal beyanını eksik vermekten eksiklikte şuydu ne zaman odeyecegimi belirtmemek çok komikti benim devlet kurumlarına olan guvenimi cokkk sağlamlaştırdı. Basit suçlardan ya da yanilgidan içeri girenleri bu işin Piri olan insanlarla aynı koğuşlara koymak çok akıllıca böylece dışarı çıktıklarında onlar için iş yapıyorlar genelde. Ben olayimi sindirdigim icin gayet güzel inceleme yaptım içeride çıkınca tövbe ederim diyenler çok az genelde bu iş için bana dünya ceza verdiler millet dünyayı yapiyo ceza almıyorlar düşüncesiyle çıkınca daha büyük işler peşine dusuyorlar. Benim suçum çok basit ve komik olmasına rağmen çıktığımda dünya kadar suçluya birinci elden ulaşacağım bir suru tel nosu vardı elimde ve bir suru iş teklifi (inanılmaz masum gorunuyormusum ve çok sakinmisim) yanı ıslah falan hikaye olsa olsa %5 i pişman olup birakiyordur bu işleri onların çoğu da anlık işlenen suclardir
Suç müptelası olanlara da taze kan oluyor desene
Aynen öyle bilmeyen de çok güzel öğreniyor değişik suç stillerini
Başınıza gelen şey tam bir trajedi. Çok geçmiş olsun.
Tecrübe diyorum ben benden daha kötüsü vardı bir kadın oğlunun damatligini almaya gidiyorlarken otobüste hırsızlık oluyor karakola çekiliyor otobüs GBT bakılırken kadını hopp alıyorlar kadın delirmisti getirdiklerinde günlerce çığlık çığlığa ağladı suçu da benim gibi mal beyanı vermemekti ama kadincagiz şehir değiştirmiş tel faturası gelmiş arkasından icralık olmuş ve haberi yok
Kimbilir daha başka ne insanlar tanıyıp ne hayatlara şahit olmuşsunuzdur. Tecrübe demekte haklısınız.
Ben şahsen tanımadım ama kardeşimin arkadaşını öldürüp, parçalayan bir suçlu vardı. Adam 18 yaşında kız arkadaşının abisini testere ile doğuruyor. Sonra Rahşan affından çıkıyor. O kızcağızla sevgili oluyor (ya da tecavüz o kısım muallak) . Kız hamile kalıyor. Katile söylüyor. Önce boğarak öldürüyor, sonra cesedini parçalayıp kasabanın çeşitli yerlerine atıyor. Neyse yakalandı. Tekrar hapse girdi. http://www.mynet.com/haber/yasam/genc-kizin-ceset-parcalari-bulunamadi-380151-1
Böyle haberlerle birlikte hapishaneye dair olan sorgulamasını unutup donakalıyor insan.
Oo hapis konusunu gel bana sor ailemizin cogu erkegi yatti, hirsizlik, sahte para, uyusturucu, adam yaralama gibi suclardan, acikcasi bir ise yaramadi ama kendiliginden belli bir yastan sonra biraktilar bu ayaklari tabi bu arada cogusunun yuvasi yikildi coluk cocugu perisan oldu.
Belli bir yaştan sonra bırakmaları, belli bir yaştan sonra yaşamlarını idare ettirecek paraya artık sahip olmaları ya da yorgun düşmüş olmalarıyla ilgili olabilir. Bunca yakınınız için, geçmiş olsun.
enistem amcam babam iki dayim hepsi iceri girdi cikti. Amanda ne aileymisiz xd xd xd tabi erkeklerimiz ne kadar haytaysa kadinlar bir o kadar akilli, olculu.
Öz babam kaçak rakı yüzünden hapse girmiş. Anılarını anlattığı zaman içeride ki ortam dışarıda ki ortamdan çok daha güzel gözüküyordu. Dinlediğim zamanlar keşke hapishanede olsak ailecek demiştim. Hapishaneler bence o insanları toplumdan uzaklaştırmaya yarıyor, insanların psikolojileri ile değil yaptıkları ile ilgilenen insanlar tarafından ceza veriliyor. Psikolojisi bozuk bi' insanın yapacaklarının sorumlusu bedeni değil yaşadıklarıdır. Tabii kendi düşüncem bu.
Cezaların nasıl verildiği de apayrı bir inceleme konusu. Çocukken bana da güzel gelirdi hapishaneler, ranzalı yatakları çok severdim, gün boyu oraya yatıp pencereden dışarı bakarken hayaller kurmayı düşlerdim. Çocuk aklı işte.
ben sucsuz yere yattim 6 ay
Suçsuz yere yatınca, suçlu yere yatan insanlardan çok daha farklı bir ruhsal durum yaşamışsınızdır. Suç nedir, kime göre suçtur, belirleyenler nelerdir\kimlerdir? Çok düşünülmeli. Ayrıca çok geçmiş olsun.
Bu konuyu düşündüm ve etrafımda yatıp çıkanları göz önüne alarak şu kaniya vardım. Plansız bir anda suç işleyenler ıslah oluyor. Bir anlik bir öfke ile cinayet yada yaralama yapanlar kendini savunurken yada kaza ile öldürüp yaralayanlar birilerinin yanı sıra suça bilmeden yada istemeden bulaşanlar yada kanunları bilmeyip mal beyanindan yatan arkadaş gibi kanunların azizligine ugrayanlar. Bu ve buna benzerler suça birdaha bulaşmamaya özen gösteriyorlar. Suçunun cezasını bile bile yola çıkanlar katlayarak girip çıkmaya devam ediyorlar.
Burada yapılan yorumları baz alarak ben de katılabilirim bu düşüncenize. Bir anlık öfke ya da boşluk ile kişiliğe yerleşmiş olan saldırganlık arasındaki fark, belirleyici oluyor sanki. Ruhsal hallerine dair genel bir kanıya varmak ise çok zor, çünkü her bir insanı tek başına ele almak gerekiyor, bir birey olarak, baştan sona.
Evet haklısıniz. Ama en suca uzak kişi bile bir anda hiç işlemeyecegi bir suçun faili olabiliyor. Piknige giden bir aile babası orda ailesine yapılan bir terbiyesizligi yada saldırıyi bertaraf etmek için cinayet işleye biliyor. Yada yolda birine çarpan birisi bir anlık panikle kaçıp yada kaçmasada suç işlemiş oluyor. Bu tip olaylarda genelde kişi ceza evinden çıktıktan sonra zaten girmeden öncede suç işleyecek profilde olmadıgından daha dikkatli oluyor. Hukukun taammüden ve tasarlayarak dedigi katagoriye girenlerse çogunlugu ıslah falan olmuyor aksine uzmanlaşarak çıkıyor toplum içine
Kişiden kişiye değişen bir durum. Kimisi girdikten sonra özgürlüğün kıymetini anlıyor ve daha temkinli davranmaya çalışıyor, kimisi de içeride yeni arkadaşlarla yeni planlar kurup çıkınca uygulamaya geçiriyor. Kendi adıma cezaevinin beni olgunlaştırdığını söyleyebilirim ama çok büyük bir çoğunluğu ne yazık ki değişmiyor. Mesela 17 yıldır yatan bir arkadaşım var, şu an açık cezaevinde ve bir kaç ay sonra çıkacak ama her gün beni arayıp bir kaç kişiyi daha öldüreceğini söylüyor.
Belki onun yaşam enerjisini diri tutan şey, öldürmeyi düşlediği kişilere duyduğu öfkedir. Ve belki çıktığı zaman tamamen değişecektir fikri.
Belkiler genel olarak beklediğimiz gibi olmuyor ne yazık ki. Bir kere suça bulaşmış ve bu suça kendi hür iradesi ile bilerek ve isteyerek bulaşmış insanların ıslah olması gerçekten çok zor. Yaşadığım şehir/büyüdüğüm mahalle/yaptığım meslek ve cezaevinde yatmış biri olarak tanıdığım ve karşılaştığım insanların çok büyük bir çoğunluğu gayri meşru hayatı tercih etmiş insanlar.
Yaklaşık 22 yıl aralıklı olarak yatmış amcam her dışarı çıktığında aynı suçtan tekrar içeri giriyordu. Ve her yaptığında daha farklı yöntemlere başvuruyordu. Yani bence daha çok azgınlaştırıyor.
Aralıklı olarak yatması, yani kısa bir süre yatıp sonra çıkacağını biliyor olması, gönlünü rahatlatan bir etkendir belki de.
Sorunuzu defalarca yatmıs cıkmıs bir yakınıma sordum, suça eğilimim dahada arttı diye bir cevap verdi...
Bu da artı bir örnek daha, bu duruma...
Ne kadar çok hapis yatan tanıdığımız varmış. Herkesin mutlaka ailesinde hapis yatmış biri veya mūlteci var. En çok siyasileri tanıyorum. Adlileri de tanırim biraz. Görďūğum su;yargi hukuk çurumus adelet tanricasi sokaga dusmus. Turkiyede siyasiden tutuklanma neyden tutuklanirsan tutuklan. Mutlaka bir cozumu vardir. Toplumda da bu adeletsizlikten kaynakli: Tutuklu olana vicdani bir saygi ve sahiplenis var.
Bu gönderi altında yapılan yorumlardan hangilerini beğendiğinizi görünce, sizin de böyle bir yorum yapmanız şaşırtmadı beni öncelikle. Benim sorduğum sorudan bağımsız olarak adalet sistemine dair olan fikrinizi belirtmişsiniz. Fakat farklı pencerelerden bakıyor değiliz bu konuya, söylediğiniz cümlelere katılmamak için ancak erginleşememiş olmak gerekir. Fakat tutuklu olanlara duyulan saygı, düşünce suçu ile yargılanıp tutuklanan insanları daha çok kapsıyor olsa gerek. Çünkü hükümetlerin "suç" diye adlandırdığı şeylerin hepsinin aslında "suç" olmadığı, onlar sayesinde belirginleşiyor. Cümlelerinize katılmaktan başka diyecek bir sözüm yok.
Adliler icin saygi cumlesi pek yerinde olmadi. Vicdan demek daha dogru olur. Tanidigim pek cok adli icerde disari ciktiginda nasil kolay! Para kazanacaklarinin planini yaparlardi. Yani yine suc. Bir uyusturucu kacakcisi taniyordum kurana el basti ve konya sinirlari disinda bir daha suc islemecegine yemin etmisti. Ama sadece konya disinda.