Bazen her şey göründüğü gibi değildir.
Çift kişilikli olmak gerçekten çok zor.
İnsanlara diğer tarafını göstermemek. Diğer tarafın ortaya çıkmasın diye tanımadığın insanlarla her şeyini paylaşmak. İnsanlara mutlu görünmek ama aslında içindeki öfkeyi ve öldürme duygusunu bastırmaya çalışmak, çok farklı bir şey. Hayatım boyunca böyle değildim, son 10 aydır böyleyim ve artık birine veya kendime zarar vermekten korkuyorum.
Dışarıdan normal görünüp, içinizdeki bir başka ben ile savaşmak...
İnsan normalde kendini dinler değil mi? Kendisiyle konuşup sorunların üstesinden gelmeye çalışır. Ben içimdeki başka bir ben ile savaşıyorum. Konuşmama çoğu zaman izin vermiyor. Çok sinirli, kibirli, acımasız biri. İsmi bile var; "Mustafa". Aslında Mustafa benim ismim, ancak bu isimle hitap edildiği zaman nedensiz bir şekilde sinirlenip, küfür etmeye başladığımda bu ismin ona ait olduğunu anladım. Sinirlendiğim, daha doğrusu o sinirlendiği zaman kimse karşısında duramıyor.
Karanlık tarafım, artık dışarıya çıkmaya hazırlanıyor.
Son zamanlarda çok çıkmaya başladı. Artık ne acıyı hissediyorum, ne başka bir duyguyu. Artık kendim gibi hissetmiyorum. Doktora gittiğimde sadece ilaç verip yolladı. Artık sırf dışarıya çıkmasın diye ben de dışarı çıkmıyorum. Hiçbir şey öfkemi, öfkesini bastıramıyor. Artık durduramıyorum onu. Son hazırlıklarını yapmaya başladı.
Herkes üstüme geliyor, içimdeki savaşı bilmiyorlar.
Herkes abartıyorum zennediyor, içimdeki bitmeyen savaşı gören kimse yok. Kaç kere kendime ve başkalarına zarar vermek üzereyken yakaladım, zor durdurdum ama artık gücüm kalmadı. Herkes gitti, beni diğer ben ile yalnız bıraktılar ve güç alacağım kimse kalmadı. Dışarıdan çok güçlü gözüküyorum ama gücümü sadece "O"nunla savaşmak için kullanıyorum. Artık kendimi ona teslim edeceğim. Ne kadar sinirli ve acımasız olsa da üzülmeme izin vermiyor. Çoğu kişiden daha iyi davranıyor bana. Kötü olduğum zamanlarda gelip benimle konuşuyor, bazen bağırıyor ama iyi olmam için uğraşıyor. Belki de onunla savaşmam hoşuna gidiyordur. Bilmiyorum.
Okuduğunuz için teşekkür ederim.
Siz siz olun, böyle birisi ile karşılaşırsanız korkmayın veya yalnız bırakmayın. Çünkü ne kadar yalnız kalırsak, o kadar teslim oluyoruz. (ALINTI)
SORUM SIZ GORUNDUGUNUZ GIBI MISINIZ?
HERKES GORUNDUGU GIBI MIDIR? CEVREMIZDEKI INSANLAR NASIL?
Otizmli oglum var o yazida bir suru hastaliklardan bahsetmisler ilaç kullanmiyorum ona vermiyorum zor oluyo ama depakin ve risperdal hakkinda çok arastirdim yan etkileri fazla
Allah kolaylık versin gaps diyeti uyguluyorsunuzdur herhalde
Benimde kardesim otizmli sanildigi icin bu ilaclari uzunca zaman kullandi ozellikle depakini ama risperdal cok af buyrun salak gibi yapiyodu cocugu aslinda otizmli sanildi dememin nedeni su 9aylikken havale gecirdi gece boyuna 5 6 kez hastaneye goturulmesine karsin yer yok denip alinmamus en son goturusunde alinmis fakat bu kez menenjit tedavisi goren cocuklarin odasina yatirildigi icin buyuk bi talihsizlik ki malesef menejit kapmis dogal olarak menejit sekeli kaldi tabi uzunca bi süre ozellikle geceleri karanlikta sara nöbeti gecirirdi 9aylikken basit bi kac kelime kullanan kardesim o saatten sonra artik konusamiyordu ve zihinsel engelli simdi raporunda ise otizm yerine agir mental retardasyon yaziyor artik koca bi hayat doktor ve hastane yönetimi ihmalinden mahvoldu
Çok gecmis olsun Allah sifa versin insallah her ilaç her cocuga uygun gelmeyebilir bazi kullananlar memnun ama bagimlilik yapiyor... İlaç konusunda çok mecbur kalmayinca kullanmiyorum daha çok kucuk ilaci kaldiramaz.. Gelismesi ilacsiz oldu algilari acildi. Hareketliyiz sadece o da gezerek oyun oynayarak at binerek cozebildigimiz bisey.. Kardesinin durumuna uzuldum hastane yonetimini sikayet etmediniz mi
Olcay Balci biliyorum tesekkurler uzun zamandir icindeyiz durumun..
Amin ablacim malesef onun derdine dustugumuzden bu cok gec aklimiza geldi
Genis bir konu kimi agir yasiyor kimi hafif ama Allah buyuk ablacim seni cok iyi anliyorum uzulme sakin