Bir insan için en iyi olanı tanrı mı bilir, yoksa kendisi mi?
Örneğin ibadet yapmayı tanrı için değil, kendimiz için yaparız deniliyor.. Çünkü tanrının bizim ibadetlerimize ihtiyacı yok..
Peki kişi ibadet yapmayı seçmiyorsa, kendi için iyi bir şey yapmamış mı oluyor?
Örneğin bu kişi bir bilim adamı ise ve vakti çok değerliyse, bir düşünce insanı ise ve başka şeye konsantre olmak istemiyorsa, çok yoğun tempoda çalışan biriyse ve gerçekten ibadete vakit ayırmakta zorlanıyorsa, meraklı bir yapıdaysa ve araştırıp okumayı, çözüp anlamayı daha çok önemsiyorsa..
Bu kişi ibadet yapmama seçeneğini seçemez mi?
Bunun kendisi için daha doğru olduğunu düşünüyorsa hata mı yapmış oluyordur?
İbadet yapmadan da kurtuluşa ermek mümkün değil midir?
Zeki Eryürük
Z
morgan freeman inancın hikayesi Adlı belgeselinde çocuklarla bir deney yapılıyor bu deneyde bir hedef tahtasına topu isabet ettirene ödül verileceği söyleniyor, ve bunu odada kimse olmadığı zaman istedikleri zaman yapabilecekleri söyleniyor, çocuklar odanın boş olduğu zamanda gelip çizginin gerisinde duruyor fakat gizli kameralarla gözetlendiklerinden habersiz etrafa bakıp kimse olmadığından emin olduklarında topu hedef tahtasına atmadan elleri ile koyuyorlar yani hepsi hile yapıyor, daha sonra aynı çocuklara hedef tahtasının kenarındaki sandalyede Alice adında hayali biri olduğunu ve Alicin yaptıkları herşeyi gördüğünü sadece söylüyorlar, ve sonucu tahmin edebildinizmi? Hiç bir çocuk hile yapmıyor.
Yani inanç mekanizması bir ihtiyaçtır ve bu ihtiyaç bu deneyi keşfeden ilk akıllı insanların icat ettiğini gösteriyor doğuştan hileye meyilli olduğumuzu düşünürsek.