Arkadaşlar merhaba, 24 yaşındayım. 3. üniversitemi okuyorum bazı şanssızlıklardan dolayı ilk iki üniversitemi bitiremeden kendi şehrime geldim ve 3. üniversiteyi okuyorum.
Ancak şehrimde yaşadığım iğrenç şeylerden dolayı depresyona girmek üzereyim ve kaçış planım olarak İzmir var. İzmir'de bir üniversite kazanabilirim yani özel yetenekle alım olduğu için kazanmama riskim yok.
Ancak sizlerden ricam sizce doğru mu yapıyorum? İnsan mutlu olacağı eylemi yaparken, yaşını ya da herhangi bir şeyi kafasına takmalı mı? Her şeyi bırakıp şehrini değiştirmeli mi?
Deniz Zerman
D
Eğer bu şehir dediğin gibi İzmirse her şeyi bırakıp gel
Her şeyi bırakıp bir şeyleri degiştir. Hayat da bi' risk. Degil mi zaten? Sonradan keske dememek adına git derim ben
yaş konusunda da her zaman dediğim gibi 18 yaşında sırf bir sene beklemiyim diye şaçma sapan bir üniye girip 22 yaşında mezun olup 10 sene iş aramak yerine gerekirse 24 yaşında iyi bir üniye girip 30 yaşında mezun ol daha iyi yaş çok önemli değil yani
Gezilerimden öğrendiğim en önemli ders: Yaş konusunu en çok biz dert ediyoruz. 40ında bile insanların hala hayallerine koşmak için düzen değişmekten kaçmadıklarını gördüm .
Yaşı dert etme, sen kendini ve ruhunu dinç tuttuğun sürece yaş sadece akıp giden sayılardan ibaret olur, seni tanımlamaz.
Eğer şıpsevdi kararlarla değil de gerçekten bilerek karar alıyorsan arkasında dur.
Ancak kısa sürede çok fazla karar değiştirdiysen; "şıpsevdi/kararsız/tatminsiz bir insan mıyım ?" Sorusunu da kendine dürüstçe sor. Çünkü buna "evet/belki /emin değilim" dersen önce bunu değişmen gerekir. Bu duygular daimi mutluluğun önündeki en büyük engel. Nereye gitsen ne yapsan aradığın mutluluğun hep bir sonraki kararda olduğunu sanacaksın.
Sabah sabah çok karışık anlatmış olabilirim. Neyse günaydın
Mutlu olacağını düşünüyorsan dene bence..
Seviyorsan git yerleş bence
Sana önerim Farabi yap. Hem de gitmek istediğin şehri deneyimlemiş olursun. Eğer cidden aklında orası varsa da sonra geç git yatay geçişle.
Ben de 23 yaşındayım ve benim de 3. Üniversitem. Ve ben de bazı nedenlerden dolayı bırakmak zorunda kaldım ilk ikisini.
Şehir değiştirmek çözüm değil, şehir değiştirme de demiyorum, gittiğin yerlerde aynı şeyleri yaşayabilirsin, nerde hata yaptığını neye üzüldüğünü iyice anla, mutlu olacağını düşünüyorsan git İzmire ama farklı bakış açılarını götür yanına, insan bu, iyisi kötüsü ve kompleks ilişkileri ile her yerde aynı, şehir sadece atmosfer değişikliği insan aynı insan, başarılar
Babam 28 yaşında ben 2 yaşındayken asıl hayatını devam ettirdiği mesleği ziraat mühendisliği okumaya başladı. Yine memurdu sağlık alanında çalışıyordu sabahları ikinci öğretim okula gidiyordu. Ve bunu eşini çocuğunu evini bambaşka bir şehre götürerek yaptı. Denemeye değer.
İzmirden Van'a gittim, mutluyum. Önemli olan sevdiğin işi yapmak.
Okuldan önce bu tamamlanmayan durumların farkındalığı için psikoloğa gitmenizi öneririm
Hayatı formatlamak lazım deneyimlemek gerek nerde mutlu olursan orda yasa
kusura bakma fakat 4.üniversitene başlamak istiyorsun, şahsen bu bana bir şeylerden kaciyorsun gibi geldi. He gücün varsa onların üzerine git, bir çözüm yolu bul ya da kabullen, gücüm yok dersen de izmir güzel yer kafa dağıtırsın 2-3 yıl fakat sorunlar yine devam eder diye düşünüyorum..
5 sene önce benzer bi karar vermem gerekiyordu ve ben yapmak istediğimi seçtim. Şuan 25 yaşımdayım hala okuyorum. Lise arkadaşlarım çalışmaya başlayalı 2 yıl oldu. Çoğu evlendi. Okul arkadaşlarım benden 2-3 yaş kadar küçük. Ama doğru kararı verdiğim için çok da umrumda değil yaş. Önemli olan mutlu olmak, yaşadığın hayatı sevebilecek nedenler olması.
Küreselleşme var dunyada ve bence her sehir heryer ayni insanlar alışveriş merkezleri kopyalanmiş gibiler. Mutlu olabilmek birşeylerden haz almak kendi elimizde hiç birşeyi kafana takma izmir istanbul ankara tamam havası suyu yada ne bileyim yaşama koşulları tarzları farklı ama insanlar hep aynı sehir degistimek yerine takıldiğin çevreni değistir konuşmak istemediğinle muhattap olma mutlu olmak senin elinde.
Ben bu sebepten bekledim ve cok pişmanım. Yaşıtlarım yüksek lisans bitirirken ben daha üniversite üçüncü sınıftayım, 98lerle okuyorum ve bunların hepsini başka bi bölüm okuyabilmek için yaptım ve o bölümü de kazanmama rağmen o zaman ki maddi şartlar yüzünden gidemedim zaten. Ve o bölümü kazanmak için yıllarımı harcamıştım inatla sadece o bölüm demiştim. Gerçekten pişmanım. Şimdi ki aklım olsa b planı falan olarak birseyler geliştirir ve üniversite sınavına da girerdim. İstediğim bölüm yetenek sınavı ile alıyordu bu yüzden sadece ygsye giriyodum lysye hic girmemistim. Keşke girip şuan okuduğum bolumu okusaydim. Hayata bu kadar geç baslamasaydim. Bence o bölümü bitir artık yeterince oyalanmissin sende. Onu bi bitir sonra bakarsin
Ben şunu anlamadım 98lilerle ya 2000 lilerle okuyo olmak neyi değiştiriyo? Ya da yüksek lisans yapan adamla arandaki fark ne? O da okuyo sen de okuyosun. Şimdi okuduğu bölümün bi geleceği yoksa ve tekrar gireceği bölümün avantajları çok daha farklıysa ya da o işte mutlu olacaksa neden okumasın? Yüksek lisansı yapan adamın da derdi bu değil mi zaten? Daha iyi bi gelecek. Yani senin istediğin ve daha iyi olacağına inandığın bişeyi yapmanda etrafındaki 98 lilerin ne zararı olabilir? Bi kaç sene sonra hiç istemediğin insanlarla iş arkadaşı olabilir hatta iğrenç bi patronun olabilir. 98 lileri mumla aramazsın umarım. (94lüyüm ve ben de önümüzdeki bi kaç sene daha kendimden bi kaç yaş küçük insanlarla okumak durumundayım)
Bi zararı yok çoğu ile anlaşamiyorum sadece. Bana çok çocuk geliyorlar ve bu yüzden pek arkadaşım yok okuldan. Bir iki kişi. Yüksek lisans yapanla aramdaki fark onun benden önde olması çünkü bende yüksek lisans yapacağım ve o insan benden önce hayata atılacak. Bunun bir rekabetsel anlamı olmayabilir ama psikolojik olarak lisede beraber okuduğum insanların benden bu kadar ilerde olması beni olumsuz etkiliyor.
Ayrıca ben 98lilerle okumasının bi zararı olur demedim. Sormuş; kendi deneyimimi anlattım. Onu da yaparken sizden izin alalım isterseniz. Herkes bir tuhaf oldu iyice.
Alper Ceyhan Dostum sakin olalım, konu o değil, Dilan Hışır'in bahsettiği o değil.
Deniz Zerman tamam kardeşim ben tuhaf kalayım sorun değil. Sen yaşı dert etme istemediğin bi mesleği yapıp 40 50 yılını zehir edeciğine dişini sık 4 5 seneni zehir et. Seninle aynı durumdayız şuan bakalım 5 sene sonra neler olacak. Umarım istediğin yere gelirsin. Bi de unutma başlamak bitirmenin yarısı. Muallakta kalıp biraz daha zamanını boşa geçirme
Hiçbir şey için geç değil. 28 yaşındayım ben de bütün her şeyi bırakıp şehir değiştireceğim. Asla çevrene bakma. Esas olan senin ne istediğin. Zorlukları olacak elbette ama hayat bittiğinde desinler diye değil kendim için yaşadım diyeceksin. Asıl önemli olan bu.
bursayı bende sevmedim
Ben Bursa'ya dönüşten bahsediyorum yalnız
Bende aynı psikolojideyim benimde yardıma ihtiyacım var
Izmir icin düşünme bile sana çok iyi gelecek bana iki gün bile yetti Furkan Sami Ayhan
Ben de okul bırakma yatay geçiş ve Farabi ile toplamda 7 universiteye gittim. İzmir'de de okudum bir sene ve şu an o sıralar bilgim olsaydı Dokuz Eylül'de fakülte içi yatay geçiş yapsaydım diye düşünürüm. Öncelikle not ortalaman iyi ise yatay geçişi dene fakat bölümü sevmiyorsan bu düşüncelerinin değişip değişmeyeceğini düşün sonra karar ver. Çok değerli bir arkadaşım 30 yaşında girdi üniversiteye bazı sebeplerden şu an hala 2. Sınıf olsa da güzel işler çıkarıyor. Mutlu olabilmek çok önemli.
Konu İzmir olunca birde üzerine yapmak istediğin şeyi yapmak eklenince. Okumanın yasin veyahut diğer nedenlerin hiç bir geçerliliği kalmıyor inan
Bence yeterince deneyimlemişsin. Orada da mutlu olamazsan kaçınılmaz bir depresyon seni bekler..
yapıştır gitsin bilader bazılarımız gidemezken senin gibi arkadaşların bu değişimi göze alabilmesi belki bizim için de kendimiz ve hayatımızla ilgili kararlarımızı gözden geçirmemizi sağlar. Yolun da bahtın da açık; her şey gönlünce olsun
31 yasindayim. 2. Cocguma hamileyim ve ikinci universiteyi okuyorum. Yaniii just do it
Hangi şehirden benim canım şehrim izmire geliceksin???
Kocaeli'den İzmir'e geleceğim.
baya isabetli bi karar huzura izmirlilere temiz havaya mutluluğa doyucaksın
Pozitifliğin harika, umarım dediğin gibi olur
İzmir iyidir hojdur ama büyük beklentilerle gelme kardeş
Yıllardır şehir değiştiriyorum iş değiştiriyorum eş dost değiştiriyorum. Ah bi ülke değiştirmedim onu da denemek istiyorum o biraz zor fakat:) Evet henüz çok gençsin fakat bir an önce karar verip istikrarlı olmanı tavsiye ediyorum. Zira insan bir süre sonra geride bıraktıklarına üzülüyor
eğer hiç bir dayancan olmadan yola çıkacaksan yapma derim maddi durumu ayarla mutlaka daha önce defalarca denemiş her seferinde kuyruğumu sıkıştırıp dönmek zorunda kaldım
Tek tek yazarsam çok uzun sürecek ama hepinizin değerli yazılarını okudum. Hepinize teşekkür ederim.
Kısaca bahsetmek gerekiyorsa, insan her yerde aynıdır. Bunda hem fikiriz. Ancak hepimizin kafasında şöyle bir şey vardır mutlaka "Ulan orta okulda şimdiki kafam olacaktı neler neler yaparım..." vs vs. İşte ben de şu an sahip olduğum kafayı, tecrübeyi kısacası her şeyimi alıp sevdiğim bir şehirde beyaz bir sayfa açmak için kullanacağım. En büyük takıntım yaştı. Yani 28 yaşında anca bir 4 yıllık üniversiteyi bitirmiş olacağım. Bu benim için prestij açısından iğrenç bir şey. Ancak şu an kalırsam okuldan mezun olamayabilirim ve gerçekten de gerçekten hissedilen karanlık bir depresyonun kapısındayım ve hoş bir durum değil. Dolayısıyla sizlerden yorum almak istedim. Hepimiz güzel insanlarız, hepimiz birbirimiz için iyi şeyler umut edip, güzel şeyler dileriz. Ama bana bu konuda yardımcı olurken lütfen biraz daha sert olunuz. Yani aklınızda "ulan bunu demeyeyim boş ver" diye geçen bir cümle varsa acımasızca yazınız buraya.
İyi şeyler insana tecrübe kazandırmaz, kötü şeyler insana kazandırır. Sofokles'inde dediği gibi "İnsan acı çekerek öğrenir."
O okulları bitirememin sebebi ben değilim. Psikologluk bir durum mutlaka var ancak psikoloğa "ben neden bitiremedim, istikrarsızım" diye değil de "ben neden artık kötü olayları kaldıramıyorum, pasif agresif bir yaşam sürmeye başlıyorum" diye sormalıyım.
Ben sadece gidin dedim zaten. Sebebi o görecektir zaten
o zaman sana şunu diyim çeşitli sebeplerden ünv gidemedim açıktan bitirmek zorunda kaldım emin ol benim prestijimin yanında seninki mükemmel olacak şu an 27 yaşındayım ve kariyerim yok ve bunun ne kötü birşey olduğunu bilemezsin ne olursa olsun oku bitir okulunu ünv bitirmiş insanlara bak diyenlerede aldanma ama en azından bir elinde mesleğin olsun bak içim acıya acıya yazıyorum sana bunu ilerde senin hayatını idame ettirebilecekmisin değiştirsen mesleğini bunlar çok önemli iyi düşün geleceğini düşün çünkü lanet olası dünyada parasız hiç birşey olmuyor 4 sene mutlu geçirip sonra gerçekten sıkıntı yaşarsan işte o zaman keşke demeni istemem
Yaşadıklarını bilmeden acımasızca yorum yapamayız Neden acımasızca yorum yapalım hem her şey insan için. Yanlış anlamadıysam aynı bölümü tekrar okuyacaksın. Üzücü olan bu. Kaçıncı siniftasin geçiş yapamıyor musun. Ya da İzmir e kaçış planını okul bitene kadar öteleyemez misin? Bence biraz sabretmelisin. Kimsenin yıllarını ziyan etmesine izin verme derim.
Yaş sorun değil sonuçta insan ihtiyaçları doğrultusunda yaşar senin ihtiyacın yeni bir sehir ve yeni bir düzen ise elbette sana fayda edecektir. Ama her ihtiyac karşılandiginda yeni ihtiyaclar doğuyor malum. Mutlu hissettiğin yerde dogacak her ihtiyaci karsilayacak motivasyona sahip olacaksindir. Simdi farkettim astroloji yorumu gibi yazmışım. Finalede venüs sana dogru dönmüş bu aralar alacagin kararlar yepyeni maceralara girmeni saglayacak diyeyim bari. Iyi geceler. Başarılar.
Ablam da süleyman demirel üniversitesi dramaturji yazarlığı okuyordu ay önce okulu bırak boşver takma kafaya onun da bıraktığı 3.üniversite
Ilk universitem Istanbuldaydi cok mutsuzdum yari ucretli okuyordum derslerim bok gibiydi her gun depresif bir haldeydim. Bir sene okudum yaz geldi bitti yeni donem icin kayit yapildi para yatirildi. Okullar acildi ve okulun ilk gunu dedim ki " Ben okulu bırakıyorum. Yeniden hazirlanacagim" ustelik tonla masraf yapan aileme soyledim bunu utana sıkıla. Biraktim sifir temel ve kiz meslek lisesi cikisli halimle. Dershaneye gitmeden. Ve su an istedigim sehirde istedigim bolumu okuyorum, hayatimin en huzurlu donemindeyim. Neye inaniyorsan onu yap.
FAKAT eklemek isterim. Ben boyle kararsiz degildim buyuk bir kararlilikla yaptim bunlari dogru olduguna emindim. Yoksa bocalardım. Sanki bu senin hayalin degil de "ya olsa iyi olur" dedigin bir sey. Bu yuzden 5. Universite kapisi da gozukebilir. Bence daha emin adimlar atmayi basarabilmelisin
Ha bir de ilk uc universiteni de boyle depresif hallere girerek biraktiysan hayatta daha bir cok seyi boyle yarim birakman muhtemel. Bu yuzden kendini sorgulamalisin
Yazılanlardan bağımsız olarak, umarım mutlu olursun alacağın kararla