Evden Dışarı çıktınız, kaldırımda yürüyorsunuz. Kaldırımda yerde oturan bir kadın ve çocuğu var. Bakıyorsunuz ki çevrede oradan geçen insanlara dileniyorlar. Her şeyin para ile döndüğü bu dünyada imkanları olmadığı için mecburen dilenmeye başlamışlar. Maddi durumları iyi olsa neden dilensinler öyle değil mi? Neyse biz yürümeye devam edelim. Yürüdükçe bu anne ve çocuğuna yaklaşıyoruz. Vicdanımız bizi rahat bırakmıyor, onlara hayatlarını bir günde olsa aç kalmaktan kurtarabileceğimizi, onlara küçük bir miktarda olsa para vererek kendi hayatlarını idare edebilmelerini kolaylaştırabileceğimizi hatırlatıyor vicdanımız. Ve para veriyoruz. Niyetimiz, onların karınlarını doyurmak. Ama her şey bizim kaldırımdan geçerken göründüğü gibi olmayabilir. Verdiğimiz para ile kadının uyuşturucu aldığını ve ertesi gün aşırı dozdan öldüğünü ve çocuğunun annesiz kaldığını öğrenseydiniz burada suçluluk hisseder miydiniz? Suçlu olur muyduk? Niyetimiz karınlarını doyurmaktı, ama hareketimiz ölüme sebebiyet verdi? Şimdi şuraya bağlamak istiyorum. Mahkemeler, insanları niyetlerine göre mi yargılamalı yoksa olan olaylara göre mi yargılamalıdır? Mahkemede insanların niyetlerini nasıl anlayabilir? Niyet dediğiniz içsel bir şeydir, ama olay niyetin yansımasıdır. Bizim niyetimiz olaya ters yansımış. Şimdi siz insanların niyetini nasıl anlardınız? Güzel yorumlarınızı bekliyorum teşekkür ederim
Enteresan bi konu. En iyi mahkemenin kendi vicdanımız olduğu kanısındayım. Lakin seçtiğimiz insanların oluşturduğu yasalarla yönetildiğimizi düşünürsek. İki ucu boklu değnek. Zaten hava sıcak yanıyoruz, beyin haşlama. Yapmayın böyle şeyler
vicdanen belki suçluluk hissederdik ama yersiz bir his olur bence çünkü onun o parayı ne için kullanacağını nerden bilelim, ya da biz vermesek başkasının parasıyla uyuşturucu alamaz mıydı? Hukuk niyeti de göz önünde bulundurur. İnsanın niyeti tutarlılıklarıyla anlaşılabilir bence ama insan yanılabilir tabi
Sonucunu bilemiyeceğimiz bir işe kalkışmak, olabilecek her sonuca karşı göğüs germek değil midir? Bu değilse de, Sonucunun ne olacağını bilmediğimiz bir işe; Tanımadığımız insan üzerinden onay veriyorsak, sonucunun kötü bitebilme olasılığını bile bile bu olasılığı düşüncede doğru tartmadığımız için bu bizim düşüncesizliğimiz değil midir?
öyle bir ihtimali düşük görüyoruz yada öngöremiyoruz. Yüksek katta bir dairemiz olsun mesela. 5. katta biz onu tanımadığımız birine sattık ve alanın ailesinden biri kendini pencereden aşağı attı burda kendimizi ne kadar suçlayabiliriz? Bu durumların birbirinden çok da farkı yok bence. Bir yakınınıza borsa da yada herhangi bir yatırım konusunda bir fikir verirsiniz, o fikriniz çok iyidir ama işleri ters gider parasını batırır o konu da biraz benzer. Kötü amacınız yok bir risk olduğunu karşı taraf da biliyor ama yine de siz suçlanırsınız yada niyetinizden şüphe edilir belki
Aslında dediğiniz şey doğru bir düşünce. Yatırım hakkında fikir veriyoruz arkadaşımıza, ve arkadaşımız bizim fikrimizi dinliyor ve de uyguluyor. Teoride her şey güzel dediğiniz gibi ama uygulamada sorun çıkabilme olasılığıda var. Bu olasılıklardan sorumlu olan sadece yatırım fikrini ortaya atan beyin değil, yatırım fikrini uygun gören diğer arkadaşında başarısızlık sonucunda onunda düşüncesizlikten doğan bir sonuç oluyor. Yani burada iki arkadaşta düşüncesiz oluyor dediğiniz senaryoda. Benim kurduğum senaryodada dilencide düşüncesiz olmuş oluyor.
Uyuşturucu alabilecek kadar sadaka veren varmı ki?
Uyuşturucu kullanmadığım için, uyuşturucu için ne kadar sadaka verilmesi gerektiğini bilmiyorum. Yazdıklarım sadece birer olasılık
ali ağaoğlu bir laf üzerine bir programda bilmem kaç bin dolarlık saatini bağışlamıştı, maddi açıdan öyle bir durumdaki biri için olabilecek bir şey. Sonuçta bu ülkede öyleleri de yaşıyor
Mahkemeler kanun madde lerine göre yargılama yapar. Birilerine sadaka vermek suç teşkil etmiyor. Suç olabilmesi için bilinçli teşvik gerekiyor
Para vermemek en iyisi. 4yıl önce böyle bir kadına cebimdeki 6 liranın 5 lirasını vermiştim. Bana "abey bunlan çorba kaynamaz" dedi. Artık yardım yapmıyorum.
zamanında biri çocuğuma ilaç alacam dedi, ilaç 7 lira dedi 7 lira verdim, evdeki tüp de bitiyor dedi, verdiğime pişman oldum ama herkes aynı değil tabi gerçekten ihtiyacı olup olmadığını anlayamayız herhalde
Eğer herkes para vermezse, o insanlar ölücek. Okumamış oldukları için büyük ihtimalle dilencilik yapıyorlar. Okumayan insanı kim işe alsın? İnşaatta çalışsın desek, ama senaryodaki kişi kadın. Ki çalışsa dahi çocuğu bu sefer açıkta kalıcak... Çok garip bir bir yerde yaşıyoruz ne yazıkki...
bence dilencilik yasak olsun, devlet bu durumdakilere baksın
Çalışan insanlar demez mi? Bize niye devlet bakmıyor? Hepimiz dilenci olalım, niye amele gibi çalışıyoruz demez mi? Toplumda bir homurdanma ortaya çıkmaz mı çalışan kesimde? Yoksa dediğinize katılıyorum
her tembellik edene bakmasın devlet tabi, duruma göre ayırt edilsinler. Eli ayağı düzgün 30 - 40 yaşlarında adam dileniyor mesela. Buna izin verilmesin, iş verilsin böylesine.
Genelde dilenciler araştırılınca zengin çıkıyor.. Hatta kendilerine acıyıp sadaka verenlerden bile daha fazla..
Ama o sizin kalplerinize ve işlerinize bakar." Bir inanan Müslüman için bu durum çok rahat aslında. Niyet belli iyilik yapmak. İkinci husus ise O insanı dilenciliğe sevkeden yada Buna bir çözüm üretmeyen Otoritedir. Bir çok argüman ortaya atılabilir. Ama bir toplum " haketmediği " bir ekonomik çöküntünün içine giriyorsa bu benim ve senin değil Devleti yöneten bireylerin suçudur..
islamda yoksula yardım etmek var ama devletin görevi yoksulluğu ortadan kaldırmaktır. Hala müslümanın yardım edebileceği bir yoksul varsa bu devletin ayıbıdır