Ana Sayfa
»
Psikoloji
»
Çocukluğu sevgisiz ve sağlıksız geçmiş biri ileride sağlıklı psikolojiye sahip bir birey olabilir mi?
Çocukluğu sevgisiz ve sağlıksız geçmiş biri ileride sağlıklı psikolojiye sahip bir birey olabilir mi?
0 kişi takip ediyor.
Paylaş:
Bence "ruh" sağlığı göreceli bir kavram. Kişilere, kendi ahlakımıza benzemeleri ölçüsünde sağlıklı/sağlıksız (çoğunlukla "ahlaklı" ya da "ahlaksız", "dengeli" ya da "dengesiz") diye payeler vermek, benim açımdan sorunlu bir tutum. Birine doğrudan sağlıksız demek de benim açımdan uygunsuz. Gündelik yaşamda, laf arasında belki derim ama prensip olarak dememeyi tercih ederim. Ek olarak, kişilerin toplumsallaşırken kullandıkları benliklerle gizledikleri benlikleri arasındaki uyumsuzluklara nasıl yaklaşıldığı da önemli. Sosyal benliğini gayet sağlıklı olarak sunan kişiler, özel alanlarında normalliğin sınırlarını zorluyor olabilir. Sağlıklılık ve sağlıksızlık hangi noktada başlıyor, bunlar bence tartışmaya açık. Ama kötü deneyimler, zihinsel hassasiyetleri tetikleyebilir (şizofreni, sadizm, narsizm, manipülatif kişilik vs.). Kişilerin zihinsel hassasiyetleri varsa, o kişiler bunun üstesinden gelmek için kitaplardan, arkadaşlarından, filmlerden, fiziksel egzersizlerden ve elbette uzmanlardan destek alabilir. Destek bence işe yarar. Bu gibi sorularla, hayatı ve insanları anlama çabasını %100 destekliyorum ama yargılamaya %100 karşıyım.
gerçi soruyu okuyup refleks olarak yazdım. Durumun detaylarını bilmiyorum. Her duruma kendine has bakılmalı diye düşünüyorum.
Armağan Teski konu çocukluk döneminin çok belirleyici olması ile ilgili aslında... Ben sağlıklı / sağlıksızı kendime göre şöyle ifade ediyorum: Sağlıklı: Kendine ve çevresine zarar vermeyen. Sağlıksız: Kendine ve çevresine zararlı olan.
Bu konudaki kişisel görüşümü az buçuk belli ettim aslında ama bir örnekle, yine yazmak istedim. Örneğin, tecavüz mağduru çocuklar büyüdüklerinde "psikopat" olur mu? Bence olmaz. Çevrelerine zararlı, bozuk insanlar mı olurlar? Bence hayır. Mutlaka ki etkilenirler. Ama maruz kaldıkları bu suçla, daha sonra nasıl başa çıktıkları, belirleyici olur. ... Bir de kimse gül bahçesinde yetişmiyor aslında. Aşırı korumacı aile de bir sorun, tamamen boş vermiş aile de... Şiddet gösteren aile ayrı sorun, pasif agresif olup örtülü, psikolojik şiddet gösteren aile ayrı hasar verici. Aile muhteşem olunca, okulda, mahallede, İnternet'te başka türlü hasar verici deneyimler mutlaka ki yaşanıyordur. Yine de belli bir normallikte buluşuyoruz sanırım. ... Yani, bence, kimse umutsuz vaka değil... Ya da çocukken sorun yaşadığı için doğrudan arızalı değil (Çünkü, tersten mantıkla, "arızasızlık" mümkün değil).