Abdûlgaffar el Hayatî der ki…
“Devlet devrimle yıkılabilecek bir kurum değil, insanlar arasındaki bir ilişki tarzıdır. Devlet, bu ilişki tarzıyla var olur, beslenir, güçlenir, sömürür ve öldürür.
Devlet, otoriter ve hiyerarşik örgütlenmelerle iktidara talip olunarak değil; insanlar arasında devletin kendini yeniden üretemediği yeni ilişkiler; özgürlükçü, dayanışmacı ve yaratıcı yeni bir ‘hayat tarzı’ kurularak eritilebilir. Asıl olan ‘iktidarı almak’ değil, kişinin öncelikle ve kesinlikle kendisinin ‘devlet dışı’na çıkması, ‘devlet dışı’ bir içerikle tanzim edilmiş gündelik hayat ihlallerini tasarlaması ve yaşamasıdır.
Hiç ama hiç unutmamak gerekir: ‘Yaşanacak bir hayatımız vardır!”
Leyla Atadil
L
Bir fabrika da bir makinayı, tezgahı emanet edecek çalıştıracak birini alırken bile 10 kere düşünüyor, eğitimli o makine den anlayan birini almaya yada alınacak işçiyi eğitmeyi sonra makineyi, bölümü yada fabrikayı teslim etmeyi düşünüyoruz, ama bizi yönetecek kişiler için profesyonel bir yapı olusturmak aklımıza gelmiyor, kapitalizm de amaç paradır, görev bilinci, tatmin ve hizmet, mutluluk değil, bürokratın okulu var ama politikacının yok, neden çünkü kapitalizm de böyle bir yapı yok, kapitali olan kuralı koyar, kapitalin varsa ister patron ister politikacı olabilirsin, bizde de tüm politikacılar alaylıdır, eğitimli değil.. Sorunumuz budur, yoksa devlet dediğin yapı yıkılacak yada yapılacak bir kurum değildir, belirli sınırlar içindeki insanların nasıl hayatlarına devam edeceğine karar veren kanunlar, kuralların oluşturulması ve bunların işlevselliğini sağlayan, o sınırlarda yaşayan insanların yani bizlerin arasından, bu işi yapabilir diye seçtiğimiz kişilerdir..