JAPONLARIN YAŞAM TARZI:
Bir din kitabı ve peygamberleri olmayan toplum
Bizde gündeme getirip tartışan yok ama, Batı dünyası, hele de Katrina kasırgasının ardından yaşadıklarını unutmayan Amerikalılar şaşkınlıkla izliyor Japonları.
Aslında en çok bizim üzerinde düşünüp tartışmamız lâzım.
O kadar büyük bir felâket yaşadılar, görüntülerde başı kesik tavuk gibi sağa sola saldırırcasına koşuşan yok.
Salya sümük ağlaşıp Nerede devlet? Yardım isteriz, şunu isteriz, bunu isteriz diye cazgırlık eden yok.
Yardım dağıtım noktalarına saldıran yok.
Raflarında çok sınırlı miktarda mal kalmış olduğunu bilmelerine karşın dükkânlar önündeki kuyrukları bozup da cam çerçeve kırarcasına kapılara saldıran da yok, yağmalamanın görülmemesi bize şaşkınlık yaşatıyor.
Katoliklere ait bir web sitesinde Japonlar Hristiyan olmamasına karşın nasıl bu kadar ahlâklı olabiliyor? Sorusu ortaya atılmış. O soruyu sormak Hristiyanlara mı düşer? Sorsak biz sorarız.
Gerçekten, peygambersiz ve kitapsız Japon toplumu nasıl bu kadar üst düzey insanî nitelikler gösterebiliyor ?
Bir uzmanın açıklaması şöyle;
Japon ahlâkı, günah ve günah anlayışından kaynaklanan korkuya değil, çevreden utanma temeline dayanır.
Örf ve Ananeye dayalı asla vazgeçmedikleri aile terbiyesi .
Ahlâklı olmak için asgariden bir adet peygamber bir adet de din kitabı gerekmediğini uygulamalı olarak ispatladılar.
Belki bir kitap ve bir peygamber ihtiyacı kültürel bir olgudur. Arap kültüründe olmazsa olmaz. Ama türk kültüründe muhammede kadar bir peygamberlik ihtiyacı olmamış. Varsa gerçekte Arapların cahiliyediye bir dönemi, türklerin böyle bir dönemi olmamış. Sonradan icad edilmiş türk toplumunda. Geldiği nokta Araplardan farklı bir islam ve bize dar gelen bir islam kalıbı