Öğretmenlik mesleğini hakkıyla yapabilen tüm öğretmenlerimizin öğretmenler günü kutlu olsun.
Peki ya günümüzde öğretmenliği kutsal(mecazi anlamda) bir meslek olarak görebilir miyiz?
Benim şahsi düşüncem;
Eğitim ve öğretim sistemimiz berbat bir durumda.
Öğretmenliğin Türkiye'de yapılabilecek en kolay mesleklerden biri olduğunu düşünüyorum(Ataması yapılırsa tabi)
Konuyla ilgisi yok ama en büyük yanlışın üniversitelere ihtiyaç fazlası öğretmen kabul edilmesi olduğunu hepimiz biliyoruz.
Öğretmen arkadaşlar sürekli mağduriyetlerini dile getiriyorlar ama çalışma koşullarının çok rahat olduğunu düşünüyorum. Mesela yıl içerisinde çalıştıkları günleri hesaplarsak neredeyse yılın yarısına yakın bir zaman tatil yapıp maaş alıyorlar.
Öğretim kısmına gelinceyse uzun yıllar boyunca her sene hep aynı şeyleri anlatıp yeni gelişmelerden çok uzak kaldıklarını düşünüyorum.
Sosyal medyada öğretmen olduğunu söyleyip, neredeyse en basit sayılacak imla kurallarını bile uygulayamayan öğretmenler görüyorum ve bu insanların çocuklarımızı eğitecek olması beni çok üzüyor ve düşündürüyor.
Son olarak baş öğretmen Mustafa Kemal Atatürk'ün şu sözünü paylaşmak istiyorum;
Öğretmenler; Yeni nesli, Cumhuriyetin fedakâr öğretmen ve eğitimcilerini sizler yetiştireceksiniz ve yeni nesil sizin eseriniz olacaktır…
Hiç bir meslek kutsal değildir abi.. Şu an ülkenin öğretmenlerininde kutsal bir iş yapmadığı ortada. Açıktan öğretmenlik fakültesi okuyan mı dersin, saçma sapan yan dallardan fonksiyon dersi alarak öğretmen olan mı dersin, fakültelerde verilen boktan çocuk psikolojisi eğitimleri mi dersin. Buna kutsal diyen varsa gerçekten gelip anlatsın neden dediğini ya
O kadar yazdım, emek verdim. Tek dokunmayla hepsi silindi. Çok üzgünüm şu an: D
Ne jazz'lar ne blues'lar gitmiştir. D
Hahahah: D Türkiye de pek tutmuyor Jazz Blues, haklısın. İyi ki silinmiş.: D
Aman toprak atalım da üstüne, 1000-2000 yıl sonra manyağın biri çıkıp din diye satmasın millete. D
Amann diyeyim! Jazz ı Blues u bırak, Rock ın bile dinini çekemem. Ama benim içimde kaldı, yazımın içeriğini özet geçeceğim.: D Öğretmenliğin tamamen mantığa dayalı bir kutsallığı var. Fakât gerçek bir öğretmen olmayı becerebilen çok az sayıda eğitimci var. Bu az sayı maalesef toplumu şekillendirmeye yetemeyecek kadar az.
Tabi canım öğretmenlik 1-2 adamın çabasıyla düzelecek bir şey değil, eğitim sisteminin baştan oluşturulması gerekiyor ve bu bile yeterli değil ancak 1-2 nesil içersinde düzelebilecek bir durum bu.
Öyle. Eğitimcilerin çocuklara sadece ders anlatı gitmesi yerine, birey olmayı öğretmeleri gerekiyor. Bana göre sanatı sevdirseler gerisi gelir de: D
Söylediğim şu; Öğretmenlik mesleği kutsaldır. Fakât her öğretmen kutsal değildir. Hattâ her öğretmen, öğretmen bile değildir.
Açıkçası aşağıdaki yorumlarda hiç bir mesleğin kutsal olmadığını, neden olamayacağını açıkladım.
Okurum. Aslında kalıplaşmış sıfatlardan bilmem nelerden hoşlanmam. Kutsal'dan gidildiği için böyle kullandım ben de. Ben önemine vurgu yapıyorum. Birçok mesleğe göre çok daha önemli bir meslek benim nazarımda. Şimdi senin açıklamana bakacağım. Mesleğin önem derecesini hangi ergümanlarla azalttığını merak etmedim değil. )
Mesleğin değerini belirtmek için olması gerekenden fazla, hele ki ilahi kavramlar kullanmak yanlış.
Şimdi baktım bütün yorumlarına. Düşüncelerde hemfikiriz. Kutsal' kelimesiyle senin derdin. Yoksa meslekle alıp veremediğin yok. Bence bazı niteliksiz öğretmenler (bazı anneler gibi), idealist öğretmenlerin şanından yürüdüğü için mesleğin değeri azaldı insanların gözünde. Daha önce üzerinde durmadım ama açıkça söyleyebilirim ki, saçma sapan sözde değerler için can veren insanların kutsallarına baktığımda oldukça anlamsız buluyorum. Ama bence tüm eğitimciler gerçekten eğitimci olsa dünya bambaşka bir boyuta ulaşırdı. Ve diyelim ki bahsettiğim bu 'tüm' ideailst öğretmenler tehlikeye girdi, o zaman korumak için can verilebilir. Kutsal* ya hani! Bu meslek çekirdek bir meslek. Bir yorumunda yanılmıyorsam bir işçi ile bir öğretmeni kıyaslamıştın. İnsani olarak eşitler. Ama meslek olarak değiller. Öğretmenlerin görevi dolayısı ile, hayatları çocuklara temas etmekle geçiyor. Yetiştirmekle geçiyor. Çocuklar ise gelecekteki toplum demek. refahı sağlamak bu çocuklara temas etmekten geçiyor. Ama işçinin öyle değil. İşçinin saygınlığı ayrı.. ( Can verilebilir kısmına takılacağını düşünüyorum ama, romantik, duygusal bir bakış açısıyla yazmadım bunu. Tamamen toplum değerlerini ve kutsallarını ve bu kutsallar uğruna feda ettikleri şeyleri kıyaslayan bir yol izledim.)
He tabii, senin kutsal* kelimesinin anlam bakımından ağır bir kelime olmasından kaynaklı, toplumda bıraktığı ya da bırakabileceğini düşündüğün sosyolojik etkileri varsa, o ayrı mesele.
Hocam tabi ki kutsal toplum üzerinde bir etki bırakıyor, polise, doktora, öğretmene kutsal diyerek hem mensuplarına anlamsız ego pompalıyor hemde diğer meslekleri ötekileştiriyor. Öğretmenlik ziyadesiyle önemli bir meslek hatta liste yapsak ilk beşe alabiliriz ancak demeye çalıştığım mesleğe boş anlamlar yüklemek yerine, olması gerekenin söylenmesi gerekiyor. Örneğin TSK ve yeni mezun askerleri her fırsatta yerin dibine gömüyorum, ülkemizde askerlik sizin mesleğinizden dahi kutsal görülüyor ancak bunları kutsallaştırırsan aynı zamanda dogmalaştırmış oluyorsun ve art niyetli kimseler öyle güzel suistimal ediyor ki... Bilemiyorum hiç harika bir öğretmenim olmadı, bütün öğretmenlerimle arkadaştım ama kutsal olan bir şey göremedim.
Bu söylediklerine katılıyorum. yukarıda yazdığım yorumlarda uzun uzadıya giremedim bu konuya ama kullandığım, üzerine vurgu yaptığım kelimelerin içeriğinde senin eleştirilerinin aynısı var. Parantez içinde 'bazı annelen gibi' dedim mesela. Anneliğin kutsallaştırılmasıyla bazı annelerde oluşan ego, yetmezmiş gibi çocuğa bilinçsiz eğitim kasıyor. Daha doğrusu eğitmek için hiç kasmıyor diyeyim. ( Konu kutsal* sıfatından yürüdüğü için babalara değinmedim). Polislik keza aynı şekilde, her hakkı kendilerinde görüyorlar. Yazdığım bir diğer varsayım vardı, ' tüm eğitimciler gerçek eğitimci olsaydı' diye. Burada da içerik bahsi geçen bozulmaya dikkat çekme. Anlıyorum yani seni, çünkü ben de görüyorum senin gördüklerini. Ben de tahammül edemiyorum bu duruma. Ama işte yine söylediğime geliyor; öğretmenlerin çoğunluğu gerçek eğitmenler olsalardı, her bir potansiyel öğretmen adayı da (çocuk-gelecekteki öğretmen) bilinçli yetişirdi. Öğrenciye vuran mı dersin, aşağılayan mı dersin.. Sabah 9 dan 3'e kadar çalışıyor, yine de memnuniyetsiz. Çoğu aldığı parayı hak etmiyor. Hattâ bazılarına para cezası bile uygulanmalı. Meselâ küçükken sporcuydum, hocamın hırsı yüzünden dizlerimde hâlâ sakatlık var. Emeğimi sömürmesi, kazandığım paralardan haberdar olmamam cabası.. Ama senin rastlamadığın harika öğretmene ben rastladım. O yüzden benim için istisnalar kaideyi bozuyor, ve genellemeyi doğru bulmuyorum. Benim için istisnalar hep önemlidir. Ayrı tutulmazsa onları da kaybederiz. Bir tek bu konu için geçerli değil bu istisnanın ya da azınlığın hakkını vermek, her konu için geçerli. Tanıdığım o öğretmende de kutsal olan, insanüstü çabası karşılıksız emeği (o derece bir emek).. Konu dögüye girdi ) Eğitim sistemi düzelse de, nitelikli öğretmenler, nitelikli bireyler yetiştirse..