Hergün güne başlarken umarım bugün "ölürüm" diye kendi kendime mırıldanıyorum hatta ölen insanları/hayvanları görünce keşke onun yerinde olsam diyorum. Bunun bir çok sebebi var hepsini saymak ile uğraşamam.
2015 nisan ayında 6 gün yoğun bakımda kalmışım, doktorlar beyin ölümü gerçekleşti umudunuzu kesin demiş. Ne hikmetse sabah 7:30 da gözlerimi açıp konuşmaya başladım, kimseyi hiç bir şeyi hatırlamıyordum, müslümandım ama okumak istediğim hiç bir sureyi bilmiyordum, yalnız o ilk uyandığımdaki huzur ve mutluluğu tarif bile edemiyorum. Hiç bir derdim, sıkıntım yoktu, hiç kimsenin sizofrenik entrikaları ile uğraşmam gerekmiyordu fark ettimki ölü olmak güzeldi, yok olduğumu bile fark etmediğim gibi var olduğumuda bilmiyordum. Hiç olmamak bana çok güzel gelmişti.
2015 nisan ayında 6 gün yoğun bakımda kalmışım, doktorlar beyin ölümü gerçekleşti umudunuzu kesin demiş. Ne hikmetse sabah 7:30 da gözlerimi açıp konuşmaya başladım, kimseyi hiç bir şeyi hatırlamıyordum, müslümandım ama okumak istediğim hiç bir sureyi bilmiyordum, yalnız o ilk uyandığımdaki huzur ve mutluluğu tarif bile edemiyorum. Hiç bir derdim, sıkıntım yoktu, hiç kimsenin sizofrenik entrikaları ile uğraşmam gerekmiyordu fark ettimki ölü olmak güzeldi, yok olduğumu bile fark etmediğim gibi var olduğumuda bilmiyordum. Hiç olmamak bana çok güzel gelmişti.
Bende bunu anlatmaya çalışıyorum işte