Soruda kullanılan sözcüklerin aynı olduğunu görmezden gelip aslında ima ettiğiniz soruya cevap vermem gerekirse genel olarak mantığıma güvenirim. Fakat aklımın yetmediği durumlarda hislerim beni yonlendirir(mesela çocuğuma haşlık verirken Abidik gubidik bişey alma olasiligini yuksekte gorsem belki düşüncesiyle bu kararı ona bırakmak isteyip ona bişeyler almak yerine haşlık veririm, dilenci gördüğümde eli ayağı sağlam olup çalışıp kendini gecindirebilecegini düşünsemde yine aklımı belkilerle yönlendirerek(belki iş bulamıyordur, yaşam şekli çalışmasına el verecek kadar uygun değildir. Doğru dürüst bir evi yokturv. Sv. S yada belki bilmediğim bir hastalığı vardır gibi benzer bi çok iyi niyetli sebepler..)duygusal hareket ederim. Fakat biriyle evlilik düşünüyorsam acaba doğru kişimidir diyerekten o kişinin hal ve hareketlerini incelerken mantığımı kullanırım, herhangi bir arkadaşımla ilişkilerimde yine aynı şekilde pek çok noktada adaletli olmak adına mantığımı kullanırım, bir işe başvururken o işi yapabilirmiyim yapabilirsem şayet nasıl girebileceğim konusunda izleyeceğim yol üzerine mantığımı kullanırım. Birine ceza verirken hakedip haketmedigi konusunda mantığımı kullanırım. Yine benzer örnekler çoğaltılabilir. Buda demek oluyorki hislerimi ve mantığımı kullandığım durumlar yaşamım boyunca karşılaştığım olaylara göre anlık degiskenlik göstermekte.. Mevzu güvenmeye gelince hislerim güven gerektirmez. Çünkü hislerimle yaptığım şeylerde yanılgıya da düşsem pişman olmam. Çünkü hislerimle yaptığım şeyler genel olarak gözden çıkardığım şeylerdir. Fakat mantığımla gerçekleştirdiğim icraatlerden pişmanlık duygum oluşabilir. Çünkü daha farklı bir bakış açısıyla olayları çözümleyebilir ve sonuçta mükemmelliğe ulaşabilirdim duygusu oluşabilirdi bende.. Saygılar. .
Soruda kullanılan sözcüklerin aynı olduğunu görmezden gelip aslında ima ettiğiniz soruya cevap vermem gerekirse genel olarak mantığıma güvenirim. Fakat aklımın yetmediği durumlarda hislerim beni yonlendirir(mesela çocuğuma haşlık verirken Abidik gubidik bişey alma olasiligini yuksekte gorsem belki düşüncesiyle bu kararı ona bırakmak isteyip ona bişeyler almak yerine haşlık veririm, dilenci gördüğümde eli ayağı sağlam olup çalışıp kendini gecindirebilecegini düşünsemde yine aklımı belkilerle yönlendirerek(belki iş bulamıyordur, yaşam şekli çalışmasına el verecek kadar uygun değildir. Doğru dürüst bir evi yokturv. Sv. S yada belki bilmediğim bir hastalığı vardır gibi benzer bi çok iyi niyetli sebepler..)duygusal hareket ederim. Fakat biriyle evlilik düşünüyorsam acaba doğru kişimidir diyerekten o kişinin hal ve hareketlerini incelerken mantığımı kullanırım, herhangi bir arkadaşımla ilişkilerimde yine aynı şekilde pek çok noktada adaletli olmak adına mantığımı kullanırım, bir işe başvururken o işi yapabilirmiyim yapabilirsem şayet nasıl girebileceğim konusunda izleyeceğim yol üzerine mantığımı kullanırım. Birine ceza verirken hakedip haketmedigi konusunda mantığımı kullanırım. Yine benzer örnekler çoğaltılabilir. Buda demek oluyorki hislerimi ve mantığımı kullandığım durumlar yaşamım boyunca karşılaştığım olaylara göre anlık degiskenlik göstermekte.. Mevzu güvenmeye gelince hislerim güven gerektirmez. Çünkü hislerimle yaptığım şeylerde yanılgıya da düşsem pişman olmam. Çünkü hislerimle yaptığım şeyler genel olarak gözden çıkardığım şeylerdir. Fakat mantığımla gerçekleştirdiğim icraatlerden pişmanlık duygum oluşabilir. Çünkü daha farklı bir bakış açısıyla olayları çözümleyebilir ve sonuçta mükemmelliğe ulaşabilirdim duygusu oluşabilirdi bende.. Saygılar. .