Hayırlı akşamlar herkese. Bugünün konusunu ben açayım istedim. Konumuz sinirlilik hali... Ben misal sinirliyim cabuk sinirleniyorum birtek oğluma karşı cok sabrım var. Ama etrafima karsi maalesef. Basta eşim cok etkileniyor bu durumdan. Sinirlilik halim gecer gecmez cok da pisman oluyorum ama o an kendime hakim olamıyorum. Ne yapabilirim yada yapabiliriz nu konuda ?
Dila Asln
D
Aramızda şöyle bir soru soran var mıdır? "Çocuğuma neden pozitivizmi, materyalizmi, kapitalizmi ögreteyim ki ben onu butun bunlardan uzakta yetiştirecem"
Zihni pozitivist, materyalist, kapitalist bir anne nasıl bunlara karşi duracak bir nesil yetiştirir hem de zihninin bu kavramlarla bu kadar esir olduğunu reddederek. Yani kendini her yönden müslümanca düşündüğünü zannederek..
Hem de evladını hayatın gerçeklerinden kopuk yetiştirmeye nasıl cesaret edebilir?
Içinde bulunduğumuz bunalımın, çatişmanın ne derin olduğunu anlatabiliyor muyum?
Biz bir parçası olduğumuz bir hayattan evladımızı nasıl koruruz? Öncelikle hayata bakışımızın yaşayışımızın değişmesi gerekir. En basitinden doğal yaşamaya oğlumuzla başladık, yavaş yavaş değişti ya da bir anda hayatımızdan çıkardık çok şükür. Ancak sadece doğal ve sağlıklı beslenmek evde bitmiyor, büyüdükçe arkadaş çevresi oldukça, akraba eş dost ziyaretlerindeki mesafe koymak Nasıl olmalı kalp kırmadan şu an bilemiyorum. Mesela sadece beslenme değil, evlatlarımız kimlerle arkadaşlık edecek, Nasıl ailelerde büyümüş çocuklarla parkta karşılaşıp oynayacak? Çocuklar görerek öğreniyor, sistemi ya da insanları değiştirmek gibi bir Arzu'm yok. Önce zihnime yerleşmiş olan toplumsal doğrulardan arınmak ve sonrasında ailemde sade ve açık bir hayat yaşama isteği var. Elbet Allah ömür verir nasip ederse... Köy hayatı bir hayal olarak kalmaz inşaallah
Çocuğu büyütürken yediğini içtiğini kontrol edebiliyosunuz ama okul çevre illaki sosyal hayat bunlara bir süre müdahaleden sonra fazlasıni yapamıyosunuz temeli iyi olan iyi yetiştirilmiş çocuklar bile zamanla değişgenlik gösterebiliyo