Abdûlgaffar el Hayatî der ki…
“Devlet devrimle yıkılabilecek bir kurum değil, insanlar arasındaki bir ilişki tarzıdır. Devlet, bu ilişki tarzıyla var olur, beslenir, güçlenir, sömürür ve öldürür.
Devlet, otoriter ve hiyerarşik örgütlenmelerle iktidara talip olunarak değil; insanlar arasında devletin kendini yeniden üretemediği yeni ilişkiler; özgürlükçü, dayanışmacı ve yaratıcı yeni bir ‘hayat tarzı’ kurularak eritilebilir. Asıl olan ‘iktidarı almak’ değil, kişinin öncelikle ve kesinlikle kendisinin ‘devlet dışı’na çıkması, ‘devlet dışı’ bir içerikle tanzim edilmiş gündelik hayat ihlallerini tasarlaması ve yaşamasıdır.
Hiç ama hiç unutmamak gerekir: ‘Yaşanacak bir hayatımız vardır!”
Leyla Atadil
L
Şimdiye kadar dünyanın heryerinde yönetimlere karşı yapılan her karşı çıkış, başarıyla sonuçlanmışsa, kısa bir süre sonra yeni gelenlerin kaldırmaya çalışdıkları yapının içinde eridiklerini hatta yapıyı dahada güçlendirerek yolllarına devam ettklerini gözlemledik. En yakın örneği İRAN yada birebir başımızdaki siyasi hareket, aynı emellerle dönüştüler.
Asıl sorun, dayanışmacı ve yaratıcı yeni bir hayat tarzını, toplumun tamamından beklemek yanılgısına düşmemek gerek, MAYA olabilecek bir azınlık bu işlevi gerçekleştirebilir. Şimdi burdan MUSA ya bağlardım ama boşverin siz sosyolojik bir değişim olarak algılayın..