Beynim bu aralar yine agnostik dusunuyor. Ama kalbim ruhum ısrarla inan diyor. Inanmak bana iyi geliyor, dua iyi geliyor, iyi dusunmeme ve arinmis hissetmeme sebep oluyor. Bunun adi asla caresizlik degil ya da korku degil ama ihtiyac gibi biraz. Varligini hissetmek gibi. Bir yandan son zamanlarda hep sonsuzlugu düşünüyorum cevap bulamiyorum. Ya da ölümden herkes neden korkuyor mesela, belki bu son güzeldir ama o sona giden yoldaki o son eziyet bizi korkuruyordur, dogal olarak korkutuyor cunku felaket. Ama yasamadigimiz o son andan neden korkariz neden ona yakalanmamak icin cabalariz butun yasayan turler olarak. Bir bilinmezlik var ve yazanlara dayanarak bu konuda bir kac fikir uretiyoruz ama biz o ani yaşamadık ve yasayanlar ile asla iletisime gecemeyiz. Kafamda deli sorular )
İnanç ve agnostiklik arasında gidip gelme
Reyhan Yalniz
R
0 kişi takip ediyor.
Paylaş:
Heh işte bunlar korku septonlatının boşlukta hissetmene ve bunu bir şekilde doldurmana yönelik hareketler
Oyle degil. Korku degil bu baska bir duygu, tam tarif edemiyorum ama korku degil bundan eminim
Bunun adı korkunun getirdiği boşluk yanlızlık. Hissi
Duygularimi benden daha iyi bildiğini iddia etmek ben gercekleri konusmaktan korkan birisi degilim emin olabilirsiniz ki o duyguyu da cok iyi anlayip analiz edebiliyorum cogu zaman ama suan yasadigim duygu o degil net.
Hanfendi bazen insan korktuğunu bile bilmez
Yanlızlık boşluk sorgulama yetisi bilinc altı hayda beyin alabora