Beynim bu aralar yine agnostik dusunuyor. Ama kalbim ruhum ısrarla inan diyor. Inanmak bana iyi geliyor, dua iyi geliyor, iyi dusunmeme ve arinmis hissetmeme sebep oluyor. Bunun adi asla caresizlik degil ya da korku degil ama ihtiyac gibi biraz. Varligini hissetmek gibi. Bir yandan son zamanlarda hep sonsuzlugu düşünüyorum cevap bulamiyorum. Ya da ölümden herkes neden korkuyor mesela, belki bu son güzeldir ama o sona giden yoldaki o son eziyet bizi korkuruyordur, dogal olarak korkutuyor cunku felaket. Ama yasamadigimiz o son andan neden korkariz neden ona yakalanmamak icin cabalariz butun yasayan turler olarak. Bir bilinmezlik var ve yazanlara dayanarak bu konuda bir kac fikir uretiyoruz ama biz o ani yaşamadık ve yasayanlar ile asla iletisime gecemeyiz. Kafamda deli sorular )
İnanç ve agnostiklik arasında gidip gelme
Reyhan Yalniz
R
0 kişi takip ediyor.
Paylaş:
Eda Karayemişoğlu ben tam olarak oyle biriyim zaten. Cantam mama kokar mesela parfumden cok
İnsan kendini iyi hissediyor gerçekten onların karnını elimden geldiğince doyurmaya çalışıyorum. Ama ben müslüman olmadıgım için cehenneme gideceğim mesela..
Şöyle bir durum var. Hayvan sevmek iyi insan olmak icin yeterli degil. Hayvansever olup insanlardan nefret eden ya da cocugunu döven ne biliyim hayvanlari sevmedigi icin birine lanetler eden insanlar var. Ben mesela icimdeki kotu yanlarimi biliyorum ve bastiriyorum. Evet hayvana zarar veren insan kötüdür ama hayvanseven insan iyidir demek degil bu. Buna bagli olarak da senin benim onun bunun cennete ya da cehenneme gideceğine biz karar veremeyiz, bu konuda inandigim tek birsey var, cikar dusunmeden iyi insan olabilmek ve kalbi temiz tutmak bence butun sevaplara bedel.