Beynim bu aralar yine agnostik dusunuyor. Ama kalbim ruhum ısrarla inan diyor. Inanmak bana iyi geliyor, dua iyi geliyor, iyi dusunmeme ve arinmis hissetmeme sebep oluyor. Bunun adi asla caresizlik degil ya da korku degil ama ihtiyac gibi biraz. Varligini hissetmek gibi. Bir yandan son zamanlarda hep sonsuzlugu düşünüyorum cevap bulamiyorum. Ya da ölümden herkes neden korkuyor mesela, belki bu son güzeldir ama o sona giden yoldaki o son eziyet bizi korkuruyordur, dogal olarak korkutuyor cunku felaket. Ama yasamadigimiz o son andan neden korkariz neden ona yakalanmamak icin cabalariz butun yasayan turler olarak. Bir bilinmezlik var ve yazanlara dayanarak bu konuda bir kac fikir uretiyoruz ama biz o ani yaşamadık ve yasayanlar ile asla iletisime gecemeyiz. Kafamda deli sorular )
İnanç ve agnostiklik arasında gidip gelme
Reyhan Yalniz
R
0 kişi takip ediyor.
Paylaş:
Derya Dagan nasil konusmaz nasil dusunmez? Bazilarinin penisiyle düşündüğüne inanıyoruz da kalbe mi inanmiyoruz?
hocam sen de cahil misin nesin zamanında heyecanlanınca korkunca sevinince kalp atışı değişiyor bu da en çok hissedilen şey diye insanlar kalbiyle düşünüyor sanılmış. Kuran da o yüzden hep kalp şöyle kalp böyle der. beyni daha bilmiyo adamlar
Ben cahil degilimde siz saka gibisiniz mecazi anlam diyorum, bunu anlamak cok zor olmasa gerek.
ben de şakasına dedim ya cahili hani kalbim şöyle hissediyo filan muhabbetine girdiniz ya. Kuranda da kalp kalp demiş. Haber vereyim dedim
Anladim biraz gec oldu ama:))