Beynim bu aralar yine agnostik dusunuyor. Ama kalbim ruhum ısrarla inan diyor. Inanmak bana iyi geliyor, dua iyi geliyor, iyi dusunmeme ve arinmis hissetmeme sebep oluyor. Bunun adi asla caresizlik degil ya da korku degil ama ihtiyac gibi biraz. Varligini hissetmek gibi. Bir yandan son zamanlarda hep sonsuzlugu düşünüyorum cevap bulamiyorum. Ya da ölümden herkes neden korkuyor mesela, belki bu son güzeldir ama o sona giden yoldaki o son eziyet bizi korkuruyordur, dogal olarak korkutuyor cunku felaket. Ama yasamadigimiz o son andan neden korkariz neden ona yakalanmamak icin cabalariz butun yasayan turler olarak. Bir bilinmezlik var ve yazanlara dayanarak bu konuda bir kac fikir uretiyoruz ama biz o ani yaşamadık ve yasayanlar ile asla iletisime gecemeyiz. Kafamda deli sorular )
İnanç ve agnostiklik arasında gidip gelme
Reyhan Yalniz
R
0 kişi takip ediyor.
Paylaş:
Bu arastirma bence hic saglikli olmamış. Coklu zekadan haberdar olan herkes bu sonuca cok rahat ulaşır.
Çoklu zeka var evet. Bir de zekanin seviyeleri var. Onu atlamayalim lütfen
Ama bu arastirma da soz konusu olan arastirmanin coklu zekaya uygun yapilip yapilmadigi.
Kavrama hızı için çoklu zekaya bakmaya gerek yok mesela .