İnanç ve agnostiklik arasında gidip gelme

Beynim bu aralar yine agnostik dusunuyor. Ama kalbim ruhum ısrarla inan diyor. Inanmak bana iyi geliyor, dua iyi geliyor, iyi dusunmeme ve arinmis hissetmeme sebep oluyor. Bunun adi asla caresizlik degil ya da korku degil ama ihtiyac gibi biraz. Varligini hissetmek gibi. Bir yandan son zamanlarda hep sonsuzlugu düşünüyorum cevap bulamiyorum. Ya da ölümden herkes neden korkuyor mesela, belki bu son güzeldir ama o sona giden yoldaki o son eziyet bizi korkuruyordur, dogal olarak korkutuyor cunku felaket. Ama yasamadigimiz o son andan neden korkariz neden ona yakalanmamak icin cabalariz butun yasayan turler olarak. Bir bilinmezlik var ve yazanlara dayanarak bu konuda bir kac fikir uretiyoruz ama biz o ani yaşamadık ve yasayanlar ile asla iletisime gecemeyiz. Kafamda deli sorular )

R
0 kişi takip ediyor.
Misafir olarak yayınla
121
121 CEVAP

Ruh inananlar için insanın içinde maddi olamayan ne işe yaradığı da belli olmayan sadece sonsuz olduklarına ikna olmak için uydurduklari ve kendilerinin bile tanimlayamadigi bir şey .

D