Konu iyilik iken, hiç aranızda organ bağışı yapan oldu mu? Hiç düzenli kan veren var mı? Yasa kimsesizler yurdunu ziyaret edenler? Bir huzurevine giden? Söz konusu tanrının iyilik kriterleri eleştirildiği zaman, tanrının yapmadığını sizler yapıyor musunuz?
Biraz tanrıyı değil de bizleri eleştirelim. Sizi bunları yapmaktan alıkoyan nedir?
Gören Dardağan
G
ben kan verici idim ... Hersene verdim kitap vecağdaş yaşama düzenli bağışta bulundum.. Huzur evine az gittim ama gençken otobüste oturduğumu bilmezdim...
organlarımın hepsini bağışladım. Kan veremiyorum. (dövmem var) bedenimi kadavra olarak bağışlayacağim ama hastaneye gidemiyorum.. İş-okul..
Düzenli olarak kan veriyorum. Tüm organlarımı da bağışladığıma dair tutanak tutturup imzaladım. (Kanunen zorunlu imiş.)
Aynen tanrının yapmadığını kan bağışlayarak yapiyorum
Sorun eksik olan bizde tam mı?
Yani bizler niye tanrıyı eleştirirken kendimizi görmüyoruz?
Babam hastalanınca çok kan lazım oldu birinci derece akrabadan almadılar ben arkadaşları getirdim onlar verdi ben de verdim bu arada üç dört kere sıfır negatifmiş hem de o zaman öğrendim ne kadar organım varsa bağışlanmış durumda elli yere imza attırdılar sıkıntı yok
ben bu yaptıklarımı cok doğal gördüm halende öyle görüyorum... Cünki bunları yaparken bir şeyde beklemedim...
Sonuçta hiç bir şey eksilmiyor vücudumuzdan kan verince öldükten sonra(tıbben) komada yaşamaktansa alsınlar organlarımı belki bir hayat kurtatrır toprakta çürüyeceğine
ölüm halinde bağışta bazen farklı davranışlar olabiliyormuş... Diye ölümden sonra bağışı cocuklar halletsin...
Organ bagisini dusunuyorum ama vucudumda nekadar organ ise yarar supheliyim.. Kan bagisini bir defa yaptim.. Ikincisinde damarlarim cok inceldigi icin yarim kaldi.. Huzur evi ziyaretim olmuştu.. Bizde genelde hasta ziyaretleri aile buyugu ziyaaretleri cok önemlidir.. Benim dunyam biraz daha farkli aileyle birlikte yaptigimiz seyler disinda... Okul harcligi cikarmaya calisan ogrencilere destek olmak gibi.. Hayvanlar ve doğa gibi.. Elimden gelse gonullu annelik yapmak gibi.. Cocuk esirgeme kurumlarinda.. Yasli ziyaretleri ve ozellikle son asamada olan losemili kanser hastalarinin yaninda olmak gibi dusuncelerim yogun.. Bir kismini gerceklestiriyorum ama diger kisimlarda ya devlet engeli yada maddi problemler tuzunden ulasamamak gibi sorunlar cikiyor karsima hep. .
Organlarımı bağışladım. Bağış olmasada kadavra olmasını aileme söylüyorum. Her ne kadar da bağışçı kartınız cüzdanınızda olsada aileye soruyorlar. Muhakkak ailenize söyleyin.
Her ay çikolata gofret alıp parkları dolaşır çocuklara dağıtırım.
Ali İsmail korkmaz vakfına da düzenli bağış yapmaya başladım.
Organlarımın başka bir kişiye hayat vermesi sevindirici ama bir akpliye giderse işte o zaman ikinci kez ölürüm gözüm açık gider valla
O organlari alan akpli sizlansin bence
Bütün organlarimi bağışladım ama kan veremiyorum anemigim
Biz Adana çevresi köylere gidip ücretsiz kesimler yaptık çadır kentlerde bayramlarda çocuk giydirdik tüm organlarım bağışlandı kan veririm yılda 1 huzurevi ziyaretim 5 6 kez olmuştur severim birilerinin yüzünü güldürmeyi hayat paylaşınca güzel
Peki bir organ bağışı kampanyası yapalım mı?
Tabiki çok iyi olur
Cok iyi olur yapalim
Kedi köpeklere mama veriyorum milletken kavga organlarımı bağışlamam bağışlamış diye hastanede falan alabilirler
Kan verecektim almadılar düşük diye dilencilere bozukluk veriyorum
Hepsini denize attım
Ne kan verebiliyorum ne organ bağışlayabiliyorum..
Varla yok arası bir bireyim