Arkadaslar bi sorum var. Uykuya doyamiyorum. Kimse uyandirmazsa 12 saat uyuyorum. Sabah kalkmasi ölüm gibi geliyor. Depresif bi yapim var. Bunun genetik yatkinlik oldugunu dusunuyorum. Depresyonla alakasi su. Sabah bilincim yerine geldiginde o 5 dk daha olayi 2 saat suruyo. Bilincim yerinde ama bilinclinruyalar goruyorum ve cok tatli geliyo. Kalkmak gercek hayatla yuzlesmek o tatli ruya varken cok zor geliyo. Ayni durumda olan varmi? Yorumlarinizi bekliyorum
Ensar Lord
E
Arkadaşım öncelikle çok geçmiş olsun hepimizin yaşadığı sıkıntılar var. Seninki biraz marjinal olsa da. Bunun biyolojik temelleri olabilir ancak psikolojik acıdan bakarsak ruhsal tembelleşme var sanki sende. Yani bir şeye başlayamama. İnsan biyolojisi hareketsiz kalınca ruhu da donuklaşır ve yaşlanır bu anlamda fizyoloji dinçlik psikolojiye iyi gelir. Bazılarının hayata atılamama korkusu vardır. Okul bitmesin ister. Sorumluluk almak istemez hep korkar. Bunun sebebi anakuzusu olmasıdır. Keza ailede sürekli şımartılan çocuk büyümek istememekte hep cocuk kalmaya meyilli olmaktadır. Stres bazen kişiyi mani haline sokar tam bilinc hali fazla farkındalık ama bazen de duygusal nötrleşme yaratır. Yalan söyleyebilme becerisi zihinsel bir yetenekken ağlayabilme de ruhsal yetidir aslında. Duygusal seyrin kaptanı olabilme. Zannediyorum ki arınmıa hissi yaşorsun yani duygusal arınmıslık bazı şeyleri hissedememe üzülememe bile. Sana tavsiyem numarayı hatırlamıyorum da ücretsiz terapi al
Senle ozelden konusmak istiyorum
Tabı buyur