*Paskalın Kuramı veya Hz. Ali'nin Cevabı*
Allah varsa -Ben birşey kaybetmem diyen İnanır argümanı eleştirisi......
Hristiyan dünyasında ilk defa Pascal'ın, İslam dünyasında ise Gazali'nin Hz. Ali'ye ithafen söylediğini aktardığı söz çok meşhurdur ve insanların, genelde kendi iç dünyasında düşüncesinde ve özellikle sorgulamasında başvurduğu bir savunma psikolojisidir. Bazen tartışma ortamlarında ateistlere karşı bu argümanı kullanan müslümanlara da rastlıyorum.
Genelde şu şekilde aktarılır;
- Ben müslüman olarak bir Yaratıcıya inanıp, Kuran'da bana emredilen şeyleri yaparsam ( Namaz kılmak, hacca gitmek, zekat vermek, günah işlememek vs) ve öldüğümde ahiretin olmadığını görürsem en fazla yok olup gitmiş olurum. Ama sen ateist olarak (eğer Allah varsa) cehenneme gidersin.
Kısaca bu şekilde anlamlandırabileceğimiz bu kuram bana göre aklıbaşında bir müslümanın kullanmaması gereken bir argümandır.
Mantık olarak sanki doğru kurgulanmış gibi görülse de zayıf bir imanın ve düşük akademik seviyenin göstergesidir...
Allah'ın varlığı akılla bilinir. O'nun yarattığı evrende yaratılış delilleri her detayda zaten görülür. Önemli olan bu delilleri içselleştirip NET bir imana sahip olmaktır. Pascal kuramında olduğu gibi bir kar-zarar analizi bir akıl yürütme değil ezik bir psikolojinin sonucudur.
Kuran'da Allah'ın bizden istediği samimi bir imandır. Bu tarz bir tüccar mantığı değil....
Vema erselnâke illâ rahmetellil alemin, kimdir bu RAhmet olan, Rasuli reddetmek doğrudan doğruya Kur'anı reddetmektir, kıyısından köşesinden dini dejenere etmektir, Sahabiler bile bir çok ayette, bu nedir ya Rasulüllah diye sual ederlerken, şimdikilerin bilgiçlik taslaması hiç de hoş değil,