Ben psikiyatriyi bir bilim olarak kabul etmiyorum. Tıpkı din afyondur sözü gibi psikiyatri bilimi de egemen sınıfın kontrolünde olan, hiçbir şeyi toplumsal olarak incelemeyen sorunun kökenini daima bireyde arayan bir bilim dalıdır. Uyuşturucu muadili ilaçlarla sorunun bireyde olduguna inandırır ve gerçeklik algısını hormonların yardımıyla bozar. Mutsuz musun? Sistemin sorunları seni rahatsız mı ediyor? Al bir ilaç ve hayatına devam et. Büyük devrimciler psikiyatriste gitseydi, örnek olarak Che psikiyatriste gitseydi kesinlikle sorunun kendisinde oldugu söylenirdi ve tüm devrimci arzuları çeşitli ilaçlar, terapiler eşliginde bastırılmaya itilirdi. Bu yüzden psikiyatri sözde bilimi egemen sınıfın elinde kendisine biçilen rolü oynamaktadır. Egemenlerin çıkarları için çalışmaktadır.
Psikiyatri bir bilim mi?
Ufuk Özcangöz
U
0 kişi takip ediyor.
Paylaş:
Ben gittiğim de daha beter olmuştum. Devam etsem şuan aklı yerinde olmayan birisi olurdum herhalde. Onun yerine sorunlarımı kendim çözmeyi denedim. Hem güç kazandırıyor hemde güven. İlaçlar ile iyi olan insan asla gerçekten iyi olamaz zaten.
Sizinle aynı düşüncedeyim Kendi kendine mücadele insanı daha güçlü birey yapıyor Aynı zamanda gitiğim yerde ttanıştığım insanlarla konuştuğumda şaşırdım 10 sene giden var depresyon teşhisiyle Tekrar ediyor deyip ilaç verip duruyorlarmış
İyileşmek isteyen bunu kendinde bulmalı. İlaçlar bir ömür sürer..
Şahsımı sunarım efendim. Şizofreni teşhisi koyulmuştu bana da.
Vallahi sizinki mucize Oğuzhan Canseven
Bilgim yok ama şizofreninde hastalığın derecesi olabilir mi? O yüzden başarmış olabilirsiniz Başka bir ihtimalde teşhis doğru olmayabilir
Geçtiğini söylemedim. Hastalık gözü ile bakmayı bıraktım. Benim yaşadığım kişilik bölünmesinden kaynaklı bir şeydi. Farkında olup kabullendikten sonra bazı şeylere kilit vurabildim. Hala devam eden şeyler var ama hayatımı etkileyecek derecede önem vermiyorum ve üzerinde durmuyorum. Kendimi de hasta olarak görmüyorum açıkçası.
Hoş sadece bir psikiyatrist ile de görüşmedim zaten. Hepsinin sunduğu çözümler ilaç tedavisi ile bana hasta olduğumu kabul ettirmekti. Onun yerine hastalık değil de lütuf olarak baktım ve kendime iyi gelen şeyleri yaptım sürekli. Şimdi kontrollü bir kişilik bölünmem var. Üzüntülerimi yaşayan ayrı bir ben sevinçlerimi yaşayan ayrı bir ben. İkisi de birbirlerinden ders çıkarıyorlar. Dilediğim vakit mod değiştirebiliyorum normalden daha iyi oldu diyebilirim. Bana ağır gelen şeyleri diğer benliğe atıp hayatıma olumlu devam edebiliyorum. Zaten kendi kendime asla konuşmadım ama kendimi dinlemeyi daha çok öğrendim.